Οι ασκήσεις χαλάρωσης παίζουν ένα σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα προσωπικής ανάπτυξης. Η ενασχόληση με τον εαυτό μπορεί συχνά να προκαλεί άγχος και αγωνία με πιθανή συνέπεια την εγρήγορση των μηχανισμών άμυνας, οι οποίες παρεμποδίζουν την άμεση πρόσβαση του ατόμου σε περιοχές του εαυτού του,που επιδιώκει να εξερευνήσει και να εκφράσει.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει συνειδητότητα όχι μόνον μέσα από καταστάσεις της συνήθους εγρήγορσης, αλλά και μέσα από διάφορα επίπεδα χαλάρωσης και συγκέντρωσης.
Υπάρχουν αρκετές προσεγγίσεις και ανάλογες ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης, οι οποίες έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να επικεντρωθούμε μέσα μας και να βρεθούμε σε μια κατάσταση «καθαρής και ειρηνικής ύπαρξης» που οδηγεί στη χαλάρωση.
Κατά τον Osho η αυτοσυγκέντρωση (meditation) είναι μια κατάσταση «καθαρής συνείδησης», χωρίς περιεχόμενο συγκεκριμένο. Συνήθως δεν έχουμε τη δυνατότητα να βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση, γιατί στη Δύση, όπου η έμφαση βρίσκεται στη νόηση, η πλευρά του εαυτού μας, που επικρατεί πάνω μας είναι ο νους.
Ο νους, o οποίος πάντα εργάζεται, σκέπτεται, θυμάται, αγωνιά και προκαλεί αγωνίες, ονειρεύεται και δεν ηρεμεί σχεδόν ποτέ. Κατά τον Όσσο, ο μόνος τρόπος να μπορέσει κανείς να αυτοσυγκεντρωθεί είναι με το να εντοπίσει αυτή τη δραστηριότητα του νου, να τον αντιμετωπίσει ήρεμα και αδιάφορα και όχι με εκνευρισμό.
Να προσπαθήσει να αποταυτιστεί από το νου και να τον βάλει για λίγο στην άκρη. Όπως αναφέρει εισαγωγικά o Όσσο, αυτοσυγκέντρωση είναι η συνειδητοποίηση ότι «εγώ δεν είμαι ο νους μου».
Όταν αυτή η συνειδητοποίηση γίνει όλο και βαθύτερα μέσα σου, σιγά-σιγά έρχονται κάποιες στιγμές ησυχίας, στιγμές καθαρού διαστήματος, στιγμές διαφάνειας, στιγμές που τίποτε δε σαλεύει μέσα σου και όλα είναι ήρεμα. Σ’ εκείνες τις συχνές στιγμές θα γνωρίσεις ποιος είσαι και θα γνωρίσεις το μυστήριο της ύπαρξης»
Η αυτοσυγκέντρωση δεν είναι μια μορφή διττής συνείδησης, στην οποία υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ αυτό που συμβαίνει μέσα μας και σ’ εκείνο που συμβαίνει έξω από μας. Στην αυτοσυγκέντρωση υπάρχει μια ένωση του εξωτερικού με το εσωτερικό σε μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης.
Για την επίτευξη αυτής της κατάστασης είναι βασικό να μην πιέσουμε τον εαυτό μας να κάνει άσκηση αυτοσυγκέντρωσης, γιατί η πίεση δεν οδηγεί στη χαλάρωση. Είναι λοιπόν ανάγκη να το θελήσουμε πολύ για να ασχοληθούμε με επιτυχία με τέτοιες ασκήσεις και να επιλέξουμε εκείνη ή εκείνες τις ασκήσεις που μας ταιριάζουν καλύτερα.
Η τεχνική της χαλάρωσης χρησιμοποιείται όχι μόνο από ολιστικές – πνευματιστικές προσεγγίσεις, αλλά και από εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις, όπως είναι εκείνη του μπηχεβιορισμού.
Ο μπηχεβιορισμός θεωρεί τη χαλάρωση, ως έναν από τους αποτελεσματικότερους ενισχυτές για την εξαρτημένη μάθηση με στόχο την εξάλειψη του άγχους και του «ελέγχου» των αντιδράσεων του αυτόνομου νευρικού συστήματος στις περιπτώσεις που αυτό βρίσκεται σε κατάσταση πανικού,
σύγχυσης και ανισορροπίας σε σχέση με το συμπαθητικό.
Μπορεί ο άνθρωπος να γίνεται ο ίδιος πηγή άγχους, όμως κατά τον ίδιο τρόπο διαθέτει και τη δύναμη να αντιμετωπίζει τις φοβίες, την κατάπτωση και τα άγχη του.
Η επιστήμη σήμερα δεν απορρίπτει τις θεραπευτικές ιδιότητες της χαλάρωσης, αντίθετα τις αξιοποιεί για τον έλεγχο του πόνου, όπως π.χ. στην περίπτωση του ανώδυνου τοκετού, για σωματική και ψυχική ανανέωση κ.ά. Δεν είναι δυνατόν επίσης να αγνοήσουμε την ικανότητα του ανθρώπου ως δημιουργού συμβόλων, μεταφορών, αναπαραστάσεων, οραματισμών, φαντασιώσεων και διαλογισμών.
Ακόμη και τα φαινόμενα της αυθυποβολής, της «ενσάρκωσης» ρόλων, των ψευδαισθήσεων, της «πνευματικής επικοινωνίας» μέσω των εγκεφαλικών μαγνητικών κυμάτων γίνονται αντικείμενο μελέτης και πρακτικών εφαρμογών.
Η επιστήμη όμως προσπαθεί να κατανοήσει τα φαινόμενα αυτά με όρους απαλλαγμένους από δογματικές ερμηνείες θρησκευτικής ή μεταφυσικής προέλευσης.
Άσκηση 1η : Το χρυσό φως
Εισαγωγή
Αυτή είναι μία μέθοδος απλή, που στοχεύει στη μετουσίωση της ενέργειας. Είναι καλό να γίνεται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Κατά τον Όσσο, η καλύτερη ώρα είναι νωρίς το πρωί, λίγο πριν σηκωθεί κανείς από το κρεβάτι και μόλις έχει ξυπνήσει. Ο άνθρωπος εκείνη την ώρα είναι πιο δεκτικός επειδή τότε η δραστηριότητα του νου δεν έχει αρχίσει ακόμη και με το ξύπνημα όλης της γης υπάρχει «ένα μεγάλο κύμα ενέργειας που αφυπνίζεται σ’ όλο τον κόσμο».
Όλες οι αρχαίες θρησκείες συνιστούσαν ως καλύτερη ώρα προσευχής το πρωί, την ώρα της ανατολής του ηλίου, επειδή «ο ανατέλλων ήλιος συμπίπτει με την ανατολή όλων των ειδών ενέργειας. Το πρωί λοιπόν συμπλέει κανείς με το ενεργειακό ρεύμα, ενώ το βράδυ, όταν η παγκόσμια ενέργεια αρχίζει να δύει, τα πράγματα γίνονται δύσκολα και τότε είναι σαν να παλεύει ενάντια στο ρεύμα».
Διαδικασία
( Η άσκηση διαρκεί είκοσι λεπτά )
Ξαπλώνουμε με τα μάτια κλειστά. Αναπνέουμε ήρεμα και κατά την εισπνοή «βλέπουμε» πολύ φως να μπαίνει από το κεφάλι μας, σαν να ανέτειλε ο ήλιος πολύ κοντά στο κεφάλι μας. Το σώμα είναι κενό και το χρυσό φως ξεχύνεται από το κεφάλι μας βαθιά μέσα μας, διαπερνάει και βγαίνει από το σώμα μας από το σημείο των δακτύλων των πελμάτων.
Αυτό το φως, αυτή η ενέργεια βοηθάει το σώμα να αισθανθεί ζωντανό, δημιουργικό. Το φως αυτό το βλέπουμε σε κάθε εισπνοή. Σε κάθε εκπνοή βλέπουμε ένα σκοτάδι να μπαίνει στο σώμα μας από το σημείο των δακτύλων των ποδιών μας σαν ένα σκούρο ποτάμι που ανεβαίνει ψηλά, μας διαπερνάει και βγαίνει έξω από το κεφάλι. Η εισπνοή και η εκπνοή πρέπει να γίνονται με τρόπο αργό και ήρεμο.
Ο δεύτερος καλύτερος χρόνος για την άσκηση αυτή είναι το βράδυ, όταν πάμε για ύπνο. Αν αποκοιμηθούμε, καθώς κάνουμε την άσκηση, είναι ακόμη καλύτερα, γιατί η επίδραση της θα παραμείνει στο υποσυνείδητο και θα συνεχίσει να εργάζεται. Αν κάνουμε αυτή την απλή άσκηση καθημερινά για τρεις μήνες, θα αρχίσουμε να διαπιστώνουμε τα ευεργετικά αποτελέσματα της χαλάρωσης.
Άσκηση 2η : «Ένα»
«Αυτοσυγκέντρωση σημαίνει απλά να χαίρεσαι την παρουσία σου» . »Αυτοσυγκέντρωση σημαίνει να χαίρεσαι να υπάρχεις» (Osho)
Εισαγωγή
Κατά τον Osho στην αυτοσυγκέντρωση δεν κάνεις τίποτε. Απλά κινείσαι μέσα στη σιωπή. Είναι κάτι ανώτερο από τον ύπνο, γιατί στον ύπνο δεν έχεις συνείδηση του τι συμβαίνει. Στην αυτοσυγκέντρωση κινείσαι με επίγνωση.
Διαδικασία
Οδηγίες : Καθόμαστε άνετα, με σώμα χαλαρωμένο και μάτια κλειστά. Αναπνέουμε ήρεμα. Εισπνέουμε ήσυχα και αργά και σε κάθε εκπνοή λέμε: «Ένα». Ταυτόχρονα προσπαθούμε να νιώσουμε ότι όλη η ύπαρξη είναι ένα όλο, μια ενότητα.
Η άσκηση κρατάει είκοσι λεπτά και είναι σημαντικό να φροντίσουμε να μη μας ενοχλήσει κανείς και τίποτε (π.χ. τηλέφωνο, ξυπνητήρι, χτύπημα στην πόρτα). Είναι σημαντικό να είμαστε απόλυτα χαλαρωμένοι αυτά τα είκοσι λεπτά. Αν υπάρχει πολύς θόρυβος γύρω, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ωτοασπίδες. Καθώς λέμε τη λέξη «Ένα» με κάθε εκπνοή -ενώ ταυτόχρονα φανταζόμαστε την ύπαρξη μας ως μια αδιάσπαστη ενότητα- θα νιώσουμε ήσυχα, ήρεμα συγκεντρωμένοι.
Η άσκηση αυτή δεν πρέπει να γίνεται ποτέ τη νύχτα, γιατί θα αισθανθούμε τόσο ήρεμοι και ανανεωμένοι, που δε θα μπορούμε να κοιμηθούμε. Η καλύτερη ώρα είναι το πρωί ή το απόγευμα.
Άσκηση 3η : «Το εσωτερικό χαμόγελο»
Όταν είμαστε μόνοι και δεν έχουμε να κάνουμε κάτι, είναι μια καλή ευκαιρία να βιώσουμε το «εσωτερικό χαμόγελο». Αναπνέουμε ήρεμα και χαλαρώνουμε το πρόσωπό μας, μέχρι να νιώσουμε το στόμα να μισανοίγει. Όταν αισθανθούμε ότι η αναπνοή έγινε πολύ ήρεμη, το στόμα είναι ανοικτό και το σαγόνι χαλαρωμένο, όλο μας το σώμα θα νιώσει μια ήρεμη χαλάρωση.
Νιώθουμε ότι χαμογελάμε μέσα μας. Χαμογελά ο νους μας και όλη μας η ύπαρξη γιατί αυτό είναι ένα υπαρξιακό χαμόγελο. Η εμπειρία αυτή δεν περιγράφεται με λόγια. Είναι βίωμα. Η θύμηση του χαμόγελου αυτού όλη τη μέρα ή και τις ώρες που αισθανόμαστε ένα φόβο για το μέλλον, θα μας κάνει να νιώσουμε αλλαγμένοι και θετικοί στη ζωή.
Άσκηση 4η : Βαθιά χαλάρωση
Η βαθιά χαλάρωση δεν είναι αυτοσυγκέντρωση, γιατί όταν αυτοσυγκεντρώνεται κανείς προσπαθεί να κάνει κάτι. Μπορούμε να καθίσουμε οπουδήποτε, αλλά αυτό που θα κοιτάζουμε καλύτερα να μην είναι συναρπαστικό. Τα πράγματα που κινούνται, για παράδειγμα, δε βοηθούν, γιατί αποσπούν την προσοχή.
Μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ακίνητο. Όπως, για παράδειγμα, ένα δέντρο, τη θάλασσα, τον ουρανό, ή να καθόμαστε ήσυχα κοιτάζοντας τον τοίχο. Είναι καλό να αποφεύγουμε να κοιτάζουμε ένα συγκεκριμένο πράγμα, γιατί δε χαλαρώνουμε εύκολα. Είναι καλύτερο να κοιτάζουμε κάτι που το βλέπουμε θολά. Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό να χαλαρώνουμε την αναπνοή.
Τέλος, χρειάζεται να αφήσουμε το σώμα όσο πιο ακίνητο γίνεται. Μπορούμε να καθίσουμε σ’ ένα μαξιλάρι, σ’ ένα στρώμα ή όπου νιώθουμε άνετα. Αν δεν κινείται το σώμα, ο νους σωπαίνει αυτόματα, γιατί σώμα – νους δεν είναι δυο πράγματα, είναι ένα…
Άσκηση 5η : Νιώσε δεκτικός/ή
Υπάρχουν τεχνικές αυτοσυγκέντρωσης που μας βοηθούν να απαλλαγούμε για λίγο από την αμυντική ή επιθετική μας προδιάθεση. Σε μια τέτοια τεχνική βασίζεται η παρακάτω άσκηση : έχουμε τα χέρια με τις παλάμες προς τα πάνω σαν κούπες, σαν δοχεία, ακουμπισμένα στην ποδιά μας. Αυτή η θέση των χεριών βοηθάει να είμαστε δεκτικοί. Όποτε θέλουμε να είμαστε ανοικτοί, αυτή η στάση βοηθάει. Είναι μια από τις πιο παλιές στάσεις, την οποία δοκίμασαν όλοιοι βούδες.
Καθόμαστε ήσυχα και περιμένουμε. Γινόμαστε ένα δοχείο. Μια δεκτική άκρη. Με τη διάθεση αυτή περιμένουμε. Σε λίγο θα νιώσουμε μια τελείως διαφορετική ενέργεια να μας περιβάλλει, να μας γεμίζει μέσα μας. Σαν να πέφτει μέσα μας, όπως πέφτει η βροχή στη γη και τη διαπερνάει όλο και βαθύτερα.
Οι στάσεις είναι πολύ σημαντικές. Συμβολίζουν στάση ζωής.
Βοηθούν τη σωματική ενέργεια να μπει σ’ ένα ρυθμό, μια κατεύθυνση. Έχοντας αυτή τη δεκτική στάση είναι πολύ δύσκολο να θυμώσουμε. Όταν όλο το σώμα είναι χαλαρωμένο, είναι πολύ δύσκολο να είμαστε επιθετικοί και βίαιοι. Και είναι πολύ εύκολο να αποχτήσουμε διάθεση για προσευχή.
Ο Όσσο, αναφερόμενος στην άποψη ότι όσοι κάνουν αυτοσυγκέντρωση είναι «δραπέτες», υποστηρίζει ότι μόνο αυτός που κάνει αυτοσυγκέντρωση δεν είναι δραπέτης. Όλοι οι άλλοι είναι. Αυτοσυγκέντρωση σημαίνει να μπορείς να αποφεύγεις τις επιθυμίες, τις σκέψεις το νου. Η αυτοσυγκέντρωση σε κάνει να χαλαρώνεις στο παρόν, στη στιγμή. Ή αυτοσυγκέντρωση δεν είναι φυγή από τη ζωή. Είναι φυγή για τη ζωή».
Ο νους ενεργεί βασιζόμενος στο παρελθόν. Η αυτοσυγκέντρωση ενεργεί στο παρόν. Είναι καθαρή ανταπόκριση, όχι αντίδραση, στο παρόν. Δεν ενεργεί μέσω σκέψεων και συμπερασμάτων, αλλά μέσα από την ενατένιση του υπαρξιακού.
Άσκηση 6η : Ενατένιση χωρίς λόγια
Προσπάθησε να μη χρησιμοποιείς το μυαλό σου στα μικρά πράγματα. Κοίταξε ένα λουλούδι απλά. Μη λες: «είναι όμορφο, είναι άσχημο». Μη λες τίποτε. Μη σκέφτεσαι λόγια. Απλώς κοίτα. Ο νους σου θα νιώσει άβολα, γιατί θα ‘θελε να πει κάτι. Πες στο νου σου απλά να σωπάσει, να ηρεμήσει, να ξεκουραστεί και να σε αφήσει απλώς να κοιτάζεις.
Στην αρχή θα είναι δύσκολο, γι’ αυτό είναι καλό ν’ αρχίσεις με πράγματα, με τα οποία δε νιώθεις μεγάλη συναισθηματική εμπλοκή. Θα είναι δύσκολο να κοιτάζεις τη γυναίκα σου ή τον άνδρα σου, χωρίς να σκέφτεσαι λόγια, γιατί έχεις βαθιά συναισθηματική σχέση μαζί τους.
Κοίταξε ουδέτερα πράγματα, ένα βράχο, ένα λουλούδι, ένα δέντρο, την ανατολή του ηλίου, ένα πουλί που πετάει, ένα σύννεφο που κινείται στον ουρανό… Κοίταξε πράγματα, με τα οποία δε συνδέεσαι συναισθηματικά και από τα οποία μπορείς να αποστασιοποιείσαι. Άρχισε λοιπόν πρώτα με τέτοια πράγματα και ύστερα μπορείς να προχωρήσεις σε καταστάσεις, προς τις οποίες νιώθεις συναισθηματική φόρτιση.
Άσκηση 7η : Μάθε να ακούς
Άκου προσεκτικά και με συμπάθεια. Μείνε ήρεμος και άκου. Η ακρόαση είναι μια βαθιά σύνδεση του σώματος με την ψυχή και γι’ αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως μια από τις βασικές μεθόδους αυτοσυγκέντρωσης. Γιατί γεφυρώνει δύο μορφές απείρου: το υλικό και το πνευματικό. Αυτό μπορεί να γίνει η αυτοσυγκέντρωση σου. Θα σε βοηθήσει. Δοκίμασε μερικές φορές να ακούσεις προσεκτικά οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου. Άκου το θόρυβο στο δρόμο, το τραίνο, το αεροπλάνο, χωρίς να απορρίπτεις με την ιδέα ότι είναι θορυβώδη.
Άκου με τον ίδιο τρόπο που θα άκουγες ένα μουσικό κομμάτι : με συμπάθεια. Και τότε θα δεις ξαφνικά την ποιότητα του ήχου ν’ αλλάζει. Δεν είναι πια ενοχλητικός. Αντίθετα γίνεται απαλός. Αν ακούς σωστά, ακόμη και ο θόρυβος του δρόμου γίνεται σαν μελωδία.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι ακούς. Το θέμα είναι να ακούς προσεκτικά και δεκτικά. Ακόμη κι αν ακούς κάτι που δε σου πέρασε από το μυαλό ότι αξίζει να το ακούσεις, άκουσε το με θετική διάθεση σαν ν’ ακούς μια αγαπημένη σου σονάτα. Και ξαφνικά, θα διαπιστώσεις ότι έχεις μεταλλάξει την ποιότητά του. Γίνεται όμορφο. Και σ’ αυτό το άκουσμα, το εγώ σου θα μεταλλάσσεται κι αυτό. Η επαφή σου με το περιβάλλον θα γίνει διαφορετική, αν ασκήσεις τη δύναμη σου να ακούς με διαφορετικό τρόπο.
Άσκηση 8η : Αυτοσυγκέντρωση στο φως
Η αυτοσυγκέντρωση στο φως είναι από τις αρχαιότερες μεθόδους αυτοσυγκέντρωσης. Σε όλες τις θρησκείες και σε όλες τις φιλοσοφίες της χαλάρωσης έχει δοθεί έμφαση σ’ αυτή τη μέθοδο. Τη στιγμή που αυτοσυγκεντρώνεσαι στο φως, βλέπεις με έκπληξη ότι κάτι μέσα σου, που είχε παραμείνει ένα κλειστό μπουμπούκι, αρχίζει ν’ ανοίγει τα πέταλα του και γίνεται λουλούδι.
Η αυτοσυγκέντρωση στο φως δημιουργεί χώρο για το άνοιγμά του. Όταν γίνεσαι ένα με το φως, νιώθεις την ευτυχία της ζεστασιάς και την τελειότητα της διαφάνειας. Όποτε έχεις χρόνο, κλείσε τα μάτια σου και δες φως. Όποτε βλέπεις φως, συντονίσου μαζί του. Μη συνεχίζεις να το αγνοείς.
«Λάτρεψε» το. Ίσως είναι μια ανατολή ηλίου ή απλά ένα κερί στο δωμάτιο σου. Λάτρεψε το κι έχεις να κερδίσεις πολλά, γιατί είναι μεγάλη ευλογία να συνεχίζει κανείς να αισθάνεται συντονισμένος με το φως.
Αν κρατήσεις ζωηρή τη θύμηση αυτού του βιώματος, μπορείς να το ξαναζείς κάθε φορά που πρόκειται να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση που σου προκαλεί φόβο. Έτσι θα υπερβείς το φόβο σου και θα νιώσεις ηρεμία και αυτοπεποίθηση.
Αν κοιτάζεις μια φλόγα για πολύ ώρα, κάθε μέρα μια ώρα, για μερικούς μήνες, το «τρίτο μάτι» αρχίζει να λειτουργεί τέλεια. Και γεμίζεις με περισσότερο φως.
Η ρίζα της λέξης τράτακ (tratak) σημαίνει «δάκρυα». Πρέπει λοιπόν να κοιτάζεις τη φλόγα, μέχρι ν’ αρχίσουν να κυλούν δάκρυα από τα μάτια σου. Συνέχισε ν’ ατενίζεις χωρίς ν’ ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου και το τρίτο μάτι θ’ αρχίσει να πάλλεται.
Η τεχνική της ενατένισης έχει επίκεντρο την ενατένιση την ίδια και όχι το αντικείμενο. Ο νους δε σταματάει ποτέ να κινείται. Αν όμως ατενίζεις πραγματικά χωρίς να κινείσαι καθόλου, ο νους μαθαίνει να σταματάει.
Ενατένιση σημαίνει να μην επιτρέπεις στην συνειδητότητά σου να κινείται. Όταν το κάνεις αυτό, στην αρχή το μυαλό σου παλεύει, αλλά σιγά-σιγά χάνει τη μάχη και σταματάει για λίγο. Δεν έχει σημασία το αντικείμενο της ενατένισης. Το θέμα είναι να σταματήσει ο νους να δουλεύει και αυτό είναι μια μορφή αυτοσυγκέντρωσης.
Άσκηση 9η : Χαλάρωση της αναπνοής και του σώματος
Όποτε βρεις λίγο χρόνο, χαλάρωσε το σύστημα της αναπνοής. Καθώς κάθεσαι – στο αυτοκίνητο, στο τραίνο ή στο αεροπλάνο – κλείσε τα μάτια σου και παρατήρησε την αναπνοή σου για λίγα λεπτά. Μη συγκεντρώνεις την προσοχή σου, γιατί τότε θα σε ενοχλούν τα πάντα μέσα σου.
Η αυτοσυγκέντρωση δεν είναι συγκέντρωση της προσοχής. Είναι απλά επίγνωση. Έτσι λοιπόν χαλάρωσε απλώς και
παρακολούθησε την αναπνοή σου με μια αποδοχή για όλα γύρω σου και χωρίς να νιώθεις απόρριψη για τίποτα και για κανένα…
Ένα επόμενο βήμα είναι να μάθεις να χαλαρώνεις τους μυς όλου του σώματος σου. Αρχίζουμε από τα άκρα και προχωρούμε αργά και συστηματικά δίνοντας «εντολή» σε κάθε σημείο του σώματος μας να υπακούσει στη λέξη «χαλάρωσε … χαλάρωσε…»
Αν δυσκολευόμαστε να νιώσουμε την εμπειρία αυτή στην αρχή, μπορούμε να σφίξουμε ένα-ένα όλα τα σημεία αυτά του σώματος μας (π.χ. τα βλέφαρα, τα χείλη, τα δόντια, το στήθος, τα μπράτσα, τις παλάμες κ.τ.λ.) και να χαλαρώσουμε αμέσως. Νιώθοντας την αντίθεση αυτή, προσπαθούμε να προσέξουμε συνειδητά την αίσθηση της χαλάρωσης τους.
Ένας άλλος τρόπος, αντί να σφίξουμε και να ξεσφίξουμε όλα τα μέρη του σώματός μας, είναι να συγκεντρωθούμε σταδιακά σε όλα τα σημεία τους εκείνα, που ακουμπούν στην επιφάνεια, όπου είμαστε ξαπλωμένοι ή καθόμαστε.
Δίνουμε τότε εντολή σε κάθε μέλος του σώματος να αφεθεί, να απαλλαγεί από το βάρος του και να το μεταβιβάσει πάνω στην επιφάνεια που ακουμπά (κρεβάτι, καρέκλα, πάτωμα, χερούλια ή πλάτες της πολυθρόνας κλπ). Έτσι νιώθουμε ελαφρωμένοι και χαλαρωμένοι.
Με τη χαλάρωση μαθαίνουμε να ελέγχουμε το σώμα μας, να υπερνικούμε την υπερένταση, τον πόνο και το άγχος.
Άσκηση 10η : Το άνοιγμα στον κόσμο
Κάθισε σιωπηλά και νιώσε ότι δεν έχεις όρια. Αυτοσυγκεντρώσου σ’ αυτό. Νιώσε ότι τα όρια του σύμπαντος είναι και δικά σου. Νιώσε να επεκτείνεσαι και να περιέχεις τα πάντα. Ο ήλιος ανατέλλει μέσα σου, τα άστρα κινούνται μέσα σου και νιώσε ότι αυτή η μορφή συνειδητότητας είναι «ευλογία». Τα σύνορα σβήνουν.
Ξεπερνάς τα όρια. Για μερικές μέρες στην αρχή, θα σου φανεί ίσως περίεργο αυτό, γιατί έχουμε συνηθίσει στην ύπαρξη των ορίων. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχουν σύνορα. Το μυαλό μας δημιουργεί τους περιορισμούς. Κι όταν πιστέψουμε ότι υπάρχουν περιορισμοί, τότε υπάρχουν στην πραγματικότητα.
Νιώσε αυτή την ωκεάνια επέκταση όσο συχνά μπορείς και σύντομα θα συντονιστείς με την αίσθηση του κόσμου και το άνοιγμα της «ψυχής».
Aπό το βιβλίο ‘’ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ’’ του Παναγιώτη Ασημάκη
