Συνεχώς ακούμε και διαβάζουμε για την αξία της αυτοπεποίθησης για την ευδοκίμηση της ζωής και των προσωπικών μας σχέσεων. Μας λένε πως χωρίς αυτή, δε θα μπορέσουμε ποτέ να κατακτήσουμε την ευτυχία που τόσο πολύ αποζητούμε.
Ας δούμε όμως την αυτοπεποίθηση και από μία διαφορετική όψη: όποιος έχει αυτοπεποίθηση, πρέπει να την έχει; Μήπως η αυτοπεποίθηση πρέπει να συνοδεύεται και από άλλα γνωρίσματα, όπως πχ, την αυτογνωσία και την πραγματική γνώση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων μας;
Μπορεί να πιστεύω για τον εαυτό μου πως είμαι η Μαρία Κάλλας, αλλά η πραγματικότητα να με διαψεύδει και να είμαι τελείως παράφωνη.
Είναι σημαντικό μαζί με την αυτοπεποίθηση, να έχουμε και μία απαραίτητη πρώτη υποδομή στην κατάσταση της γνωριμίας με τον εαυτό μας. Μπορεί να έχω αυτοπεποίθηση, αλλά αυτό απαραίτητα πρέπει να συνοδεύεται και από την ουσιαστική γνώση των ικανοτήτων μου. Μπορεί να θεωρώ τον εαυτό μου ικανό για κάτι το οποίο στην πραγματικότητα να μην είμαι.
Από την άλλη, πόσες φορές έχουμε συναντήσει ανθρώπους εξαιρετικά ταλαντούχους και ικανούς, οι οποίοι διαπνέονται από σεμνότητα και αίσθηση πως δεν είναι καλοί; Η αυτοπεποίθηση πρέπει να υπάρχει σε υγιές μέτρο και να συνοδεύεται και από μία αληθινή ικανότητα σε αυτά με τα οποία καταπιάνομαι.
Όπως είχε πει και ο σπουδαίος φιλόσοφος Bertrand Russell: το πρόβλημα με τον κόσμο είναι πως οι ανόητοι είναι γεμάτοι σιγουριά και οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιβολίες.’’
Μαρία Σκαμπαρδώνη- Δημοσιογράφος
