Η διακόσμηση το ίδιο πεπαλαιωμένη όσο και τα malt. Η αίσθηση ότι από εδώ έχει περάσει όλη η καλλιτεχνική φλέβα της Αθήνας του 1950, του 60 και του 70 είναι κατά κάποιο τρόπο το ίδιο ευδιάκριτη όσο και η απαράλλαχτη διακόσμηση του Αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελλέγγιου, εμπνευσμένου από το Παρίσι όπου σπούδασε την τέχνη του ευ κατοικείν.
Ο Φρανκ Σινάτρα στάθηκε εδώ για ποτό, το 1962, μετά τη συναυλία του στο Ηρώδειο. Ο παλμός της Αθήνας τότε δινόταν επί της Πατησίων η οποία ήταν γεμάτη θέατρα, κινηματογράφους και… τραμ! Το μπαρ Au Revoir, με το όνομά του σε σαφή σύνδεση με το μποέμ Παρίσι, άνοιξε στις 10 Μαρτίου του 1958 στον αριθμό 136.
Η φιλόξενη ατμόσφαιρα το ανέβασε αμέσως σε must σημείο της πόλης όπου ήταν ξεκάθαρα φτιαγμένο με το άγγιγμα της επιτυχίας. Η Μάρω Κοντού, ο Χατζηχρήστος, ο Αυλωνίτης, η Βέμπο, ο Ηλιόπουλος, είχαν σε καλό να περάσουν για ένα απεριτίφ… ως τα ξημερώματα πολλές φορές, απεριτίφ που χαλούσε ο κόσμος από τα γέλια, καθώς οι άνθρωποι αυτοί, δε σταματούσαν με τίποτα να αυτοσχεδιάζουν και να… “ανεβάζουν τις δονήσεις” θα λέγαμε σήμερα!
Τα ποτά του είναι κλασικά ουίσκι, κονιάκ, λικέρ. Αν βέβαια ζητήσεις τζιν με τόνικ, θα το σερβιριστείς ακριβώς όπως το ζήτησες: τζιν με τόνικ! Το τζιν στο ποτήρι και το τόνικ συνοδευτικό στο μπουκαλάκι του, δίχως να χάνει ή να έχει χάσει τη σπιρτάδα του. Μεγάλη απώλεια αυτή στα σημερινά μπαρ, με τις πλαστικές συσκευασίες λίτρου των αναψυκτικών που συνοδεύουν ποτά.
Οι ιστορίες που έχουν συζητηθεί μέσα στο Au Revoir, είναι ιστορικές, από τη μεταπολεμική εποχή, μέχρι τα σύγχρονα Δεκεμβριανά. Το μπαρ, πάντα αντηχούσε τον παλμό των γεγονότων. Ακόμη και σήμερα, ακούγονται ιστορίες από τους θαμώνες, όπως είχαν χρωματιστεί από τότε και όπως είχαν σχολιαστεί από τους ποιητές και τους καλλιτέχνες της εποχής.
Η διακόσμηση του χώρου είναι ρομαντική, με σκούρα χρώματα, ξύλο και ψάθα και πίνακες του εικαστικού Γιώργου Σιούντα, έναν από τους πρώτους θαμώνες του μπαρ. Ο πάγκος από σκυρόδεμα λειτουργεί ακόμα και σήμερα ως πόλος έλξης ρομαντικών συζητήσεων ή εξομολογήσεων ανάμεσα στους θαμώνες.
Μέσα στο Au Revoir, η ιστορία της σύγχρονης Αθήνας δείχνει ολοζώντανη, σημείο αναφοράς μιας εποχής η οποία δίνει τη θέση της, τα -χαμηλά- φώτα και την εμπειρία της στην νέα εποχή της πόλης.
