Φανταστείτε πως κάποτε, όχι πολύ παλιά, δε μιλούσαμε. Και εννοώ ο καθένας από εμάς. Όταν ήμασταν μωρά. Η ομιλία προστέθηκε στα εργαλεία διαβίωσής μας ώστε να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους… και μόνο. Να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους και αυτούς όχι όλους, γιατί πολλοί απ’ αυτούς εκφράζονται με λόγια ακατάληπτα για τη δική μας διανοητική σφαίρα. Η ομιλία, τα λόγια, οι γλώσσες, είναι επίκτητες ιδιότητες του είδους μας. Συναρπαστικές και ευφυέστατες μεν, επίκτητες δε, ιδιότητες. Είναι εργαλεία τα οποία έχουμε επινοήσει για να αποκωδικοποιούμε την πραγματικότητα και να την κατανοούμε σε βάθος. Είναι εργαλεία τα οποία μας βοηθούν να μεταφέρουμε πληροφορίες ο ένας με τον άλλο. Πληροφορίες όπως εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα…
Ως ανθρώπινα όντα όμως, εύκολα κάνουμε κατάχρηση και αυτών των εργαλείων και κυρίως κάνουμε κακή διαχείριση με αποτέλεσμα, πολλές φορές να διαστρεβλώνουμε εντελώς την πραγματικότητα, να δίνουμε λάθος πληροφορίες, να μεταφέρουμε ψευδή στοιχεία και να περιπλέκουμε ήδη δύσκολες καταστάσεις. Άλλωστε, η ομιλία είναι ο μόνος τρόπος να πούμε ψέματα... Τώρα, αν βάλετε και μερικές χιλιάδες χρόνια ελλιπούς εκπαίδευσης περί γλώσσας, ομιλίας και μεταφοράς ευαίσθητων δεδομένων με αυτό το εργαλείο, θα καταλάβετε γιατί νιώθουμε μόνοι και κανείς δε μας καταλαβαίνει στη μέση μιας πολύ σημαντικής συζήτησης.
Έτσι, άλλος ένας πολύτιμος διαλογισμός είναι αυτός που σας παρουσιάζουμε σήμερα, ο διαλογισμός «Δίχως Λόγια» ο οποίος μας φέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα η οποία πολλές φορές (και πολλές μάλιστα εσκεμμένα) καλύπτεται από τα λόγια. Είναι καλό να ξεκινήσετε τη διαδικασία μέσα σε ένα άνετο και ήσυχο περιβάλλον, με χαμηλό φωτισμό, αναμμένα κεράκια, κάποιο αρωματικό στικ, ώστε να μπορείτε να συγκεντρωθείτε. Θα χρειαστεί μια μικρή προετοιμασία αυτός ο διαλογισμός και αυτή είναι ότι θα πρέπει να διαλέξετε ένα «ομιλητικό θέμα» με το οποίο θα εργαστείτε κατά τη διάρκειά του. Ας πούμε ότι το θέμα είναι ο καφές με έναν φίλο που ήπιατε νωρίτερα μέσα στη μέρα. Μπορεί να είναι το πρωινό ξύπνημα των παιδιών μέχρι να φύγουν για το σχολείο. Μπορεί να είναι η συνδιαλλαγή με έναν πελάτη. Κάτι απλό και όχι πολύ σημαντικό για αρχή. Θα πάμε σιγά σιγά σε σημαντικά θέματα. Επίσης φροντίστε να είναι η από κοντά επαφή σας με κάποιον ή κάποιους που συνομιλήσατε και όχι μια τηλεφωνική συνομιλία ή chat. Είναι πολύ καλό υλικό και αυτά αλλά για προχωρημένους.
“Ξεκινούμε τον διαλογισμό μας στη στάση που μας ησυχάζει περισσότερο. Οκλαδόν ή όρθιοι ή σε καρέκλα. Ισιώνουμε και χαλαρώνουμε την πλάτη. Εισπνέουμε και εκπνέουμε μερικές βαθειές αναπνοές… χαλαρώνουμε την αναπνοή μας. Οι σκέψεις μας πηγαινοέρχονται και γι’ αυτό δίνουμε λίγο χρόνο στο μυαλό μας μέχρι να συντονιστεί με την ηρεμία που του ζητούμε. Θα το κάνει.
Καθώς νιώθουμε την ησυχία να μας περιβάλλει, φέρνουμε στο νου το θέμα που έχουμε διαλέξει. Φέρνουμε όσο περισσότερες λεπτομέρειες μπορούμε. Όλες εκτός από τα λόγια. Ούτε τα δικά μας ούτε του συνομιλητή μας… άχνα!
Φανταστείτε πως κρατάτε το τηλεκοντρόλ και πατάτε τη σίγαση ήχου. Και τώρα παρακολουθείστε με την ησυχία σας όλη τη σκηνή όπως εξελίσσεται. Τις κινήσεις σας και του άλλου προσώπου. Τις αισθήσεις σας, μυρωδιές, θερμοκρασία, αφή, συναισθήματα, όλα. Εκτός από τα λόγια. Θυμηθείτε τα χαμόγελα, τα συνοφρυώματα, τις κινήσεις των χεριών, των ποδιών, των μαλλιών, όλα… Καλά, όσα μπορέσετε να θυμηθείτε για αρχή.
Είναι σημαντικό να μη βάλετε τα λόγια. Σα να μη ξέρετε τι έχει ειπωθεί κατά τη διάρκεια της συνάντησης.
Δείτε τώρα, δίχως ερμηνείες –δίχως λόγια- αυτά που βλέπετε. Στο παράδειγμα του καφέ με τον φίλο μπορεί να βλέπετε δύο ανθρώπους που κάθονται μαζί στο ίδιο τραπεζάκι αλλά αποφεύγουν ο ένας το βλέμμα του άλλου. Ή δείχνουν να βαριούνται. Μπορεί ο ένας να χαμογελά ενώ πριν από λίγο να είχε ένα πολύ θλιμμένο βλέμμα. Δείτε… όλη τη σκηνή
Κάνετε μια παύση και σκεφτείτε για λίγο τι καταλάβατε, τι νιώσατε ή τι δεν καταλάβατε.
Και τώρα παίξτε πάλι τη σκηνή, αυτή τη φορά με τα λόγια. Ταιριάζουν τα λόγια με την πραγματικότητα; Γιατί, το θέμα μας εδώ είναι να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και όχι τι λέμε εμείς ή μας λένε οι άλλοι ότι συμβαίνει…”
Πάρτε μερικές βαθειές αναπνοές και ανοίξτε τα μάτια. Δηλώστε την πρόθεσή σας να καταλάβετε την πραγματικότητα. Ίσως να βρεθείτε προ εκπλήξεως. Ίσως να νιώσετε πως κάτι «σκληρό» συμβαίνει. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να απορροφήσει εκ νέου τα δεδομένα. Γράψτε τα σημεία που σας έκαναν εντύπωση. Ο νους θα προσπαθήσει να εξηγήσει, να εκλογικεύσει, να αρνηθεί, και άλλα τέτοια. Μη τον ακούσετε αμέσως. Θα τα πει όπως θέλει στην αρχή. Θα τα πει όπως ξέρει. Και μετά θα δει και αυτός… και θα καταλάβει.
