Οι πνευματικές σχέσεις
Οι πνευματικές σχέσεις βασίζονται στους κανόνες της αγάπης και όχι στους κανόνες του εγώ. Είναι οι σχέσεις στις οποίες τα δύο πνεύματα ενώνονται και γίνονται ένα, με την κοινή πρόθεση να ζήσουν σύμφωνα με τις αρχές της προσφοράς, της συγχώρεσης και της υπηρεσίας της αγάπης.
Στις πνευματικές σχέσεις οι δύο άνθρωποι βλέπουν το φως της αγάπης τόσο μέσα στους ίδιους όσο και σε όλους τους άλλους.
Σ’ αυτές τις σχέσεις οι πεποιθήσεις των συντρόφων συγκλίνουν στην άποψη ότι η αγάπη αποτελεί φυσική ανθρώπινη κατάσταση και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ έλλειψή της.
Στις πνευματικές σχέσεις είμαστε πρόθυμοι να ζήσουμε χωρίς την επιθυμία να ελέγχουμε, να χειραγωγούμε, να καταπιέζουμε, να υποβαθμίζουμε ή να κατέχουμε κανέναν.
Είναι μια σχέση στην οποία η εμπιστοσύνη και η ισότητα αντικαθιστούν τη ζήλια, τον ανταγωνισμό και το παιχνίδι “επίθεση- άμυνα”, μια σχέση στην οποία ευνοούνται η ανεξαρτησία και η προσωπική ανάπτυξη, και όπου οι δύο σύντροφοι είναι γεμάτοι αγάπη για οτιδήποτε συνιστά ζωή.
Στις πνευματικές σχέσεις η αγάπη δεν θέτει όρους, αλλά συγχωρεί, και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο είναι ίσου βαθμού με το ενδιαφέρον που έχει καθένας για τον εαυτό του.
Σ’ αυτές τις σχέσεις οι δύο ψυχές γίνονται μία, φωτίζοντας και γιατρεύοντας τον κόσμο γύρω τους.
Οι “ειδικές” σχέσεις
Οι “ειδικές” σχέσεις είναι αυτές που υπηρετούν αποκλειστικά το εγώ. Βασίζονται στην αρχή της διάστασης μεταξύ των ανθρώπων και πολύ συχνά εξελίσσονται σε σχέσεις αγάπης – μίσους.
Υπηρετούν δε την άποψη του εγώ ότι ορισμένοι άνθρωποι αξίζουν περισσότερο την αγάπη μας από άλλους.
Μερικές από τις αρχές που χαρακτηρίζουν τις “ειδικές” σχέσεις είναι:
Η σπανιότητα της αγάπης.
Το άγχος, η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων και ο φόβος.
Το παιχνίδι “επίθεση – άμυνα”.
Η εναλλαγή αγάπης – μίσους.
Η υπερίσχυση του “παίρνω” έναντι του “δίνω”.
Οι προϋποθέσεις στην αγάπη.
Οι ψευδαισθήσεις.
Η κτητικότητα.
Η ζήλια.
Η έλλειψη ισότητας.
Η χειραγώγηση.
Ο ανταγωνισμός.
Η επιθυμία ελέγχου και αλλαγής των άλλων.
Η προτεραιότητα του ατομικού συμφέροντος.
Η ανάγκη μας να υποφέρουμε.
Ο φόβος για το Θεό.
Ο φόβος της μοναξιάς.
Η προσκόλλησή μας στο δίπτυχο “σώμα – νους”.
Η απαιτητική στάση απέναντι στους άλλους.
Η άρνηση της πνευματικής υπόστασης του άλλου.
Το εγώ μας παγιδεύει σε τέτοιες σχέσεις για να μας κάνει να φοβόμαστε την αληθινή αγάπη και να μην την αναζητάμε.
Ακολουθώντας όμως το σύστημα των αρχών του, βιώνουμε χάος, συγκρούσεις, θυμό και δυστυχία.
Αντίθετα, οι πνευματικές σχέσεις σηματοδοτούν την αφοσίωση στη δημιουργική δύναμη της αγάπης, στην οποία δεν χωρούν προϋποθέσεις.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Τένιας Μακρή “15+7 πολύτιμα μαθήματα & βήματα για καλύτερες σχέσεις” από τις εκδόσεις μέλινο
