Είμαστε εδώ για να απολαμβάνουμε τη ζωή. Δεν είμαστε εδώ για να υποφέρουμε εξαιτίας του μικρού, προσωπικού μας δράματος.
Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με εμάς. Δεν αφορούν στην παρουσία μας. Είμαστε εδώ για να είμαστε ονειρευτές, καλλιτέχνες διορατικοί.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να είμαστε διορατικοί όταν η όρασή μας είναι εξ ολοκλήρου απορροφημένη στην ιστορία μας, στα ψυχολικά μας τραύματα, στη θυματοποίησή μας. Αν παραμένουμε κολλημένοι στο τι μας έκανε η μητέρα μας ή ο πατέρας μας πριν από 20 ή 40 χρόνια, ή στο τι μας έκανε ο σύντροφός μας ή στο τι έκαναν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ιστορίας μας, τότε η αλήθεια θα μας διαφεύγει. Όσοι είναι ολότελα απορροφημένοι στα δράματά τους δεν θα συγκινηθούν απ’όσα λέμε σε αυτό το βιβλίο. Θα τους αφήσουν αδιάφορους.
Πριν αποκτήσετε διορατικότητα, δεν θα μπορείτε να δείτε την απλή πλευρά της ζωής. Θα πιστεύετε ότι ξέρετε τα πάντα. Θα προσπαθείτε να επιβάλλετε τις απόψεις σας στους άλλους, θεωρώντας ότι είναι σπουδαίες. Όταν όμως γίνετε διορατικοί, όλα θα αλλάξουν. Όντας διορατικοί, θα αντιλαμβάνεστε τις προσποιητές συμπεριφορές των ανθρώπων και τις πεποιθήσεις που καθένας τρέφει για τον εαυτό του.
Θα καταλαβαίνετε ότι όλοι προσποιούνται. Τι προσποιούνται; Δεν θα ξέρετε ακριβώς. Δεν μπορείτε να διαβάσετε τι έχουν στο νου τους όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ιστορίας σας. Ούτε καν αντιλαμβάνεστε ότι και εσείς προσποιείστε.
Εντούτοις, πίσω απ’όλο αυτό το θέατρο υπάρχει κάτι γνήσιο, κάτι αυθεντικό. Και είναι αδύνατον να μην αγαπήσουμε τον αληθινό εαυτό των ανθρώπων. Όπως εσείς, ο αληθινός εαυτός των ανθρώπων πηγάζει από το άπειρο. Ο αληθινός εαυτός δεν έχει καμία σχέση με τα σύμβολα και τις γνώσεις, ούτε με καμία ιστορία που διαδραματίζεται σε αυτό τον κόσμο.
Όταν αποκτήσουμε διορατικότητα διακρίνουμε τι βρίσκεται πίσω από την ιστορία. Καταλαβαίνουμε τους άλλους, ακόμη και αν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τον εαυτό τους. Βέβαια, οι άλλοι δεν θα μας καταλαβαίνουν, και δε χρειάζεται να μας καταλαβαίνουν. Η πλειονότητα των ανθρώπων δεν θα έχει την επίγνωση που θα διαθέτουμε εμείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση του εαυτού τους – απλώς επιβιώνουν.
Κανένας δεν είνα υποχρεωμένος να πιστέψει κανέναν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ό,τι τους σερβιριστεί. Δεν εμπιστεύονται καθόλου τον εαυτό τους και δεν έχουν ιδέα για το εσωτερικό τους μεγαλείο. Αντιλαμβάνονται μόνο τις δικές τους γνώσεις, οι οποίες τους κυκλώνουν σαν πέπλο ομίχλης.
Φανταστείτε πως είστε το μόνο άτομο που έχει διαύγεια ανάμεσα σε χιλιάδες μεθυσμένους. Είναι ποτέ δυνατόν να συνεννοηθείτε με κάποιον από αυτούς; Υπάρχει περίπτωση να πιστέψετε κάτι που θα σας πει ένας μεθυσμένος;
Ξέρετε πως ό,τι πουν δεν είναι παρά ασυναρτησίες. Άλλωστε, και εσείς έχετε μεθύσει και ξέρετε πως όσα λέγατε κάτω από την επήρεια του αλκοόλ δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz «Η Πέμπτη Συμφωνία» από τις εκδόσεις Διόπτρα
