Τα θύματα καταφέρνουν να κλέβουν ενέργεια από τους γύρω τους μοιρολατρώντας και διογκώνοντας τα προβλήματά τους.
Συχνά θέλουν να δείχνουν περήφανοι, σωστοί και τίμιοι και πως τα καταφέρνουν μόνοι τους. Στην ουσία όμως γνωρίζουν πως δεν θα τα καταφέρουν μόνοι και ασυνείδητα προκαλούν την αποτυχία στη ζωή τους για να διατηρούν το ρόλο του θύματος.
Όπου βρεθούν και όπου σταθούν συζητούν τις καταιγίδες της ζωής τους, τον πόνο που βίωσαν, την αδικία, τις αρώστιες, τους τρόπους που τους εκμεταλλεύτηκαν αλλά και την υπερηφάνεια, την αφέλεια και την καλοσύνη που τους χαρακτηρίζει.
«Εγώ είμαι υπερήφανος άνθρωπος, δε ζητάω βοήθεια, τα βγάζω πέρα μόνος». «Έτσι είμαι εγώ, τόσο καλή που με λένε και μ@….», «Δεν μπορώ να αλλάξω, έχω μάθει να δίνω τα πάντα, είμαι ευαίσθητη και πληγώνομαι, είμαι θύμα».
Οι άνθρωποι γύρω τους, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι εργοδότες, η κοινωνία, όλοι τους έχουν εκμεταλλευτεί. Γεννήθηκαν θύματα αλλά, όπως υποστηρίζουν, με αγνά και ανιδιοτελή αισθήματα.
«Δίνω αγάπη αλλά δεν απαιτώ να με αγαπούν», «Δίνω τα πάντα χωρίς να ζητάω τίποτα».
Όταν συναντηθούν δύο άνθρωποι που έχουν επιλέξει ως κύρια στρατηγική τη στρατηγική του θύματος, τότε ανταγωνίζονται για το ποιος από τους δυο είναι το μεγαλύτερο θύμα. Συμπονούν ο ένας τον άλλον, αλλά κατά βάθος υπάρχει ανταγωνισμός για την ποσότητα ενέργειας που θα αποκομίσει ο κάθε ένας από τον άλλον.
«Εγώ να δεις τι έπαθα…», «…άσε, αυτό δεν είναι τίποτα…εγώ να δεις τι έπαθα…».
Το πιο γκρεμοτσακισμένο από τη ζωή άτομο είναι αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις και κλέβει την ενέργεια του άλλου.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι θύματα του ίδιου του εαυτού τους. Εκτός από το να θυματοποιούνται στους άλλους το κάνουν και στον ίδιο τους τον εαυτό και ας διατυμπανίζουν πως ό,τι δεν τους σκοτώνει τους κάνει πιο δυνατούς.
Υποβιβάζουν τη δύναμή τους, προσπαθώντας να πείσουν το ισχυρό και αποφασιστικό κομμάτι του εαυτού τους πως είναι ανίσχυρο και αδύναμο.
Οι άνθρωποι θύματα, είναι υπερβολικά ευαίσθητοι αλλά και σκληροί, κλαίνε εύκολα, παρηγορούν, συμπονούν και συμπάσχουν, γιατί στο πρόσωπο των άλλων βλέπουν τον εαυτό τους.
Αυτό που κουβαλούν μέσα τους, όπως αδικία και εκμετάλλευση, ατυχία και πόνο, το «καθρεπτίζουν» και έξω από αυτούς. Νιώθουν πως είναι θύματα της ζωής και βλέπουν παντού ανθρώπους που είναι και αυτοί θύματα.
Παίζοντας το ρόλο του θύματος αποφεύγουν τις ευθύνες τους και παράλληλα προκαλούν τη συμπόνια ώστε να κλέβουν ενέργεια.
«Εγώ δεν μπορώ να το κάνω, κάνε το εσύ που γνωρίζεις καλύτερα από εμένα», «Δεν είμαι καλή σε τίποτα, θα τα χαλάσω όλα», «Θα προσπαθήσω να το κάνω εγώ αλλά εάν το χαλάσω μη με μαλώσεις, είμαι άχρηστη», «Ό,τι αγαπώ το πληγώνω», «Ό,τι αγαπώ με πληγώνει».
Όπως και να έρθουν τα πράγματα στη ζωή, αυτοί θα είναι πληγωμένοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Είναι θύματα των άλλων και του ίδιου τους του εαυτού.
Απόσπασμα από το βιβλίο του ΒασίλειουΤσιλιγκίρη «Η Δύναμη να αλλάξω τα Panda» από τις εκδόσεις ΔΙΟΝ
