Η παραδοχή ότι εμείς είμαστε η κύρια πηγή της δυστυχίας μας, μας επιτρέπει να μην επιλέγουμε αρνητικά συναισθήματα τα οποία προβάλλουμε σε κάποιον άλλον και με τα οποία απωθούμε τα δικά μας, αφού άλλος είναι η αιτία που πονάμε.
Με άλλα λόγια, μετακινώντας το πρόβλημα από το «υποφέρω, γιατί ο άλλος φταίει» στο «αποφασίζω να μην θεωρώ τον άλλον υπεύθυνο για τα δικά μου συναισθήματα και ΕΠΙΛΕΓΩ να μην υποφέρω».
Αυτό σημαίνει ότι συγχωρώ και αυτόν και εμένα από όλη την εμπλοκή και απαλλάσσομαι αυτόματα από την άρνηση, δίνοντας ευκαιρία εκτόνωσης.
Ξέρω πολλοί θα αντιδράσουν και δεν θα συμφωνήσουν, γιατί ο εγωιστικός εαυτός τους δεν τους το επιτρέπει. Να γνωρίζεις, όμως, ότι ο εγωισμός είναι μια μονομερής αντίληψη της ανθρώπινης ύπαρξης, που τις περισσότερες φορές υποδηλώνει χαμηλή αυτοεκτίμηση και φόβο για το ποιοι είμαστε πραγματικά.
Η συγχώρηση του εαυτού μας για όλα τα αρνητικά συναισθήματα που έχει νιώσει στο παρελθόν αλλά και για αυτά που ακόμη εμφανίζονται στην καθημερινότητά του, είναι εκείνη που θα τον απαλλάξει από τις κύριες αιτίες της δυστυχίας του.
Έχουν παρατηρηθεί αμέτρητες περιπτώσεις ιατρικών «θαυμάτων» σε ασθενείς που πάλευαν με την πάθησή τους σε τελικό στάδιο διάγνωσης και με ελάχιστο προσδόκιμο ζωής. Οι άνθρωποι αυτοί ανέκαμψαν και απαλλάχθηκαν εντελώς από το πρόβλημα μετά από ενεργητική συγχώρηση του εαυτού τους και όλων όσα μέχρι πρότινος θεωρούσαν υπεύθυνα για την κατάστασή τους.
Όταν προβάλλεις, λοιπόν, σε κάποιον άλλον αυτό που δεν θέλεις να έχεις, αναγνωρίζοντας πως εκείνος έχει ιδιότητες που εσύ αρνιέσαι, και είναι η αιτία για ό,τι φοβερό σου συμβαίνει – άρα αυτός φταίει και πρέπει να τιμωρηθεί για να νιώσεις εσύ ασφαλής – βρίσκεις τον αποδιοπομπαίο τράγο και εσύ μπορείς να ησυχάσεις, αφού άλλος χρειάζεται να αλλάξει και όχι εσύ. Εσύ έχεις δίκιο!
Το Μέλλον ήρθε πιο νωρίς Παναγής Μεταξάτος εκδόσεις Bell
