Η κότα πιστεύεται ότι εξημερώθηκε στην Ινδία, ενώ πρόσφατα, ήρθαν στο φως στοιχεία που δείχνουν ότι η εξημέρωσή της είχε ξεκινήσει πριν από 10.000 χρόνια στο Βιετνάμ.
Από την Ινδία, το εξημερωμένο πτηνό διαδόθηκε στην Περσία, τη Λυδία, μετά στη δυτική Μικρά Ασία και περίπου στον 9ο-8ο αιώνα και στην Ελλάδα.
Η κότα ήταν γνωστή στην Αίγυπτο σαν «το πουλί που γεννάει ένα αυγό κάθε μέρα». Ήρθε στην Αίγυπτο από τη Συρία και τη Βαβυλώνα.
Οι κότες εξημερώθηκαν πριν από 8.000 χρόνια, ωστόσο, εξαιτίας της έντονης παρέμβασης της σημερινής κτηνοτροφίας και της βιομηχανίας κρέατος, οι σημερινές κότες έχουν υποστεί πολλές βιολογικές μεταβολές και ελάχιστα θυμίζουν πλέον τους προγόνους τους.
Να σημειωθεί ότι, τα σημερινά κοτόπουλα ζυγίζουν 4 – 5 φορές περισσότερο από εκείνα του 1957, το δε κόκκαλο από το μπούτι τους είναι πολύ μεγαλύτερο σε μήκος και πλάτος από ό,τι εκείνο του άγριου κοτόπουλου πριν από 10.000 χρόνια.
Η εκτόξευση του αριθμού των κοτόπουλων ανά τον κόσμο ξεκίνησε από τον προηγούμενο αιώνα ενώ σήμερα, ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 22-23 δισεκατομμύρια και είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνον, οποιουδήποτε άλλου σπονδυλωτού ζώου ξηράς.
Κάθε χρόνο σφάζονται περίπου 66 δισεκατομμύρια κοτόπουλα στον κόσμο μαζί με περίπου ενάμισι δισεκατομμύρια χοίρους και υπολογίζεται ότι τα επόμενα χρόνια, το κοτόπουλο θα γίνει το υπ’ αριθμόν ένα κρέας που προτιμούν οι άνθρωποι.
Σε εμπορική εντατική αναπαραγωγή κρέατος, ένα κοτόπουλο ζει γενικά μόνο για έξι εβδομάδες πριν να σφαγεί. Το κοτόπουλο κατανάλωσης κρέατος βιολογικής εκτροφής θα θανατωθεί συνήθως σε περίπου 14 εβδομάδες.
Η μακριβιότερη κότα, σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες πέθανε σε ηλικία 16 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Οι κότες ορνιθοτροφείου μπορούν να παραγάγουν τουλάχιστον 300 αυγά ετησίως. Μετά από 12 μήνες, οι κότες αυγοπαραγωγής χάνουν σταδιακά την απόδοσή τους και θανατώνονται,προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν τροφή κατοικίδιων ζώων, για πίτες και άλλα επεξεργασμένα τρόφιμα.
«Τα κοτόπουλα αποτελούν ένα πραγματικά σημαντικό σύμβολο και ένα δυνητικό μελλοντικό απολίθωμα της σύγχρονης εποχής, καθώς και της επίπτωσης του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη μας. Μπορεί να πει να κανείς ότι ζούμε στον πλανήτη των κοτόπουλων» δήλωσε η Δρ Κάρις Μπένετ του Τμήματος Γεωγραφίας, Γεωλογίας και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Λέστερ και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας
Τα κόκκαλα από τα κοτόπουλα που καταλήγουν σε χωματερές, συνεχώς αυξάνονται και λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν εκεί, απολιθώνονται, και προετοιμάζονται για να διατηρηθούν για εκατομμύρια χρόνια.
Όπως είπε η Δρ Μπένετ, όταν οι μελλοντικές γενιές εξετάζουν πετρώματα από την εποχή μας, «ανάμεσα στα τενεκεδάκια, στα γυάλινα μπουκάλια και στα πλαστικά, θα βρουν και κόκαλα από κοτόπουλα».
Η έρευνα της Δρος Μπένετ και της ομάδας της, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας.
