Νεαρός: Αλήθεια, δάσκαλε, γιατί να υπάρχει τόση αδικία ανάμεσα στους ανθρώπους;
Εργάτης: Τι εννοείς παιδί μου όταν λες «αδικία»;
Νεαρός: Αυτό που δεν κατανοώ, είναι γιατί υπάρχουν άνθρωποι πλούσιοι από τη γέννησή τους κι άλλοι πάλι από τη γέννησή τους φτωχοί…..
Εργάτης: Για την κατανόηση ενός τόσο σοβαρού θέματος, χρειάζεται ο κατάλληλος χρόνος και η ανάλογη πείρα. Αυτό όμως που με μια πρώτη ματιά φαίνεται αληθινό, είναι ότι όντως προκαλεί κάποια δυσαρμονία στην πλειοψηφία των κατοίκων της γύρω περιοχής. Φαίνεται επίσης ότι αυτή την αδικία – αν την ονομάσουμε έτσι – δεν μπορεί να την προκάλεσε μόνον η μια πλευρά των συμμετεχόντων.
Αυτό ίσως που πρέπει να σκεφτεί ο εσωτερικός ερευνητής, είναι ότι τίποτε δεν ανήκει σε κανέναν, και ότι δεν υπάρχει κανένας γνωστός τρόπος που να επιτρέπει μια πραγματική υλική ιδιοκτησία. Αυτός που ορίζει κάτι στην ύλη, απλά το έχει δανειστεί και το διαχειρίζεται.
Νεαρός: Με βάση αυτό που λέτε, είναι σαν να προκάλεσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι, μόνοι τους, τη δυστυχία τους.
Εργάτης: Όχι, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα παιδί μου. Ας το δούμε όμως από διαφορετική οπτική γωνία για να το καταλάβουμε καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι σε μια απ΄αυτές τις πλούσιες οικογένειες είχες γεννηθεί εσύ. Πες μου λοιπόν τι θα έκανες όταν η μεγάλη περιουσία της οικογένειας γινόταν δική σου;
Νεαρός: Θα τη μοίραζα στους φτωχούς, πιστέψτε με, αυτό θα έκανα!
Εργάτης: Το πιστεύω παιδί μου ότι θα το έκανες. Παρ΄ό,τι δεν βρίσκεσαι σ΄αυτή την κατάσταση, θα δεχτούμε σαν αληθινό αυτό που λες και θα προσπαθήσουμε μαζί να δούμε τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση. Πρέπει πρώτα απ΄όλα να λάβουμε υπ΄όψιν μας τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων στους οποίους θα έδινες την περιουσία σου και χάριν του παραδείγματος, θα υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της περιουσίας το δίνεις σε μια πολυμελή φτωχή οικογένεια που στερείται τα πάντα.
Πιστεύεις πραγματικά ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στο βάρος των υποχρεώσεων που δημιουργεί μια μεγάλη επιχείρηση, αφού δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ότι κάνοντας τόσα παιδιά δημιούργησαν υποχρεώσεις που είναι πάνω από τις οικονομικές τους δυνατότητες, με αποτέλεσμα να υποφέρουν αυτά τα παιδιά στερούμενα τα ουσιώδη;
Δεν θέλω να πω ότι αυτό που έκαναν είναι κακό, αλλά ότι αυτός ο τρόπος σκέψης τους θα έχει την ίδια εφαρμογή και στην επιχείρηση που θα φτιάξουν. Ίσως αυτό να τους προκαλούσε και δυστυχία. Φαίνεται λοιπόν ότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να χρησιμοποιούν το χρόνο και την ενέργειά τους με πράγματα που αρέσουν στους ίδιους, γιατί αν τους ενδιέφερε η απόκτηση υλικών πραγμάτων, τότε να είσαι βέβαιος ότι δεν θα «χρησιμοποιούσαν» τον χρόνο τους κάνοντας παιδιά, αν αυτό τους εμπόδιζε να κερδίσουν υλικά πράγματα.
Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι αυτός που αναλαμβάνει να διοικήσει μια μεγάλη οικονομική επιχείρηση, πρέπει να έχει και τα ανάλογα προσόντα, γιατί οι ευθύνες του απέναντι στους ανθρώπους που θα δουλέψουν στην επιχείρησή του, είναι μεγάλες.
Άρα, πρέπει να είναι το κατάλληλο άτομο. Όπως κατάλληλο πρέπει να είναι και το άτομο που θα αναλάβει να φέρει στον κόσμο πολλά παιδιά. Φαίνεται λοιπόν ότι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα και για διαφορετικούς τομείς. Σωστό λοιπόν θεωρώ το γεγονός ότι ο καθένας μας πρέπει να εξελιχθεί στον τομέα που αποδίδει καλύτερα.
Πιστεύω λοιπόν σαν κατάλληλο να παίρνει ο καθένας μας από τη ζωή αυτό που μπορεί να κατανοήσει, γιατί έτσι χειρίζεται τα πράγματα από θέση ισχύος.
Πρέπει πάντως να τονίσω ότι οι αντιξοότητες για ένα ικανό και συνειδητοποιημένο άτομο είναι παράγοντας μαθητείας, ενώ για κάποιον που πιστεύει στην τύχη, παράγοντας πόνου και αθλιότητας. Σκέψου μόνον τούτο: αν ο υλικός μας φορέας δεν μπορεί να σηκώσει βάρος περισσότερο απ΄αυτό που αντέχει και θα έχουμε πρόβλημα αν το δοκιμάσουμε, τότε πρόβλημα θα έχουμε και στην περίπτωση που δεν προσπαθήσουμε να αφυπνίσουμε τις ικανότητες που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε αυτό που πραγματικά μπορούμε.
Ο καθένας μας έχει διαφορετικές ικανότητες στη ζωή. Αυτός που συνεχώς παραπονιέται για τη ζωή επειδή τον εμποδίζουν οι άλλοι, δεν προσπαθεί να βελτιώσει τη δική του ζωή, επειδή ασχολείται με τους άλλους.
Πιστεύω προσωπικά ότι αν συγκεντρώσει την προσοχή του σ΄αυτό που θέλει να επιτύχει, θα φτάσει στον σκοπό του, αν βέβαια κι οι ικανότητές του ανταποκρίνονται σε αυτό τον σκοπό.
Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν υποστηρίζω τους εύπορους, όμως δεν είμαι και με το μέρος των φτωχών, απλά και μόνον επειδή είναι φτωχοί.
Αν κάποιου ο «τρόπος σκέψης» τείνει προς τη «φτώχεια» και την «αθλιότητα», τότε κανένα χρηματικό ποσό δεν θα μπορέσει να του ανατρέψει αυτή του την τάση.
Η κατανόηση και μόνον η κατανόηση μπορούν να τον οδηγήσουν μακριά απ΄αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Η ανώνυμη αδελφότητα Στέργος Χρούσης εκδόσεις ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ
