Συχνά, η σύγκριση και η ζήλια εξυπηρετούν έναν σκοπό. Να σου δείξουν ότι δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου. Όταν ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι, τότε παραμένεις ευθυγραμμισμένος στο μονοπάτι σου, δεν λοξοδρομείς και δεν αμφισβητείς τις επιλογές σου. Μην κρίνεις τη ζήλια σου· παρατήρησέ την και συλλογίσου: Πολύ ενδιαφέρον. Το μυαλό μου θαυμάζει αυτόν τον άνθρωπο και επιθυμεί αυτά που του ανήκουν. Μετά αναθεώρησε τις σκέψεις σου και διαβεβαίωσε τον εαυτό σου: Εγώ αποφασίζω πώς θα ζήσω και τι είναι πραγματικά αυτό που θέλω. Άφησε τον εαυτό σου να σκάψει μέσα σου και να βρει αυτό που ψάχνει.
Μπορεί να δεις κάποιον και να πεις: «Ω Θεέ μου, πήρε προαγωγή και βγάζει περισσότερα χρήματα από εμένα, ενώ έχουμε την ίδια ηλικία. Τι διαφορετικό κάνει;»
Ο τύπος έχει μια καλύτερη θέση και μεγαλύτερο μισθό, αλλά είναι άνθρωπος κι αυτός που παλεύει με τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανασφάλειες για το μέλλον.
Λοιπόν, δεν είναι κακό να εκτιμάς κάποιον και να χρησιμοποιείς την επιτυχία του ως παράδειγμα και ως έμπνευση. Ούτε είναι κακό να μετρήσεις τις δυνάμεις σου και να ανακαλύψεις αν μπορείς να διαπρέψεις σε ένα τομέα.
Πήρα το μάθημά μου και ήταν σκληρό στην αρχή όταν συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που δεν μου δίνουν τους ρόλους που ήθελα ήταν επειδή με περίμεναν άλλες ευκαιρίες.
Όταν ακούς τη φωνή της σύγκρισης, μην την πιστεύεις, σκέψου λογικά, παρατήρησέ την και άφησέ την να περάσει όπως ένα σύννεφο που περνάει και φεύγει. Είναι μια ευκαιρία για να προβληματιστείς αν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου και αν δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου.
Αξιοποίησε το συναίσθημα που σου προκαλούν η ζήλια και η σύγκριση, για να καταλάβεις σε ποιους τομείς πρέπει να βελτιωθείς και σε ποιους να πρέπει να ενεργοποιηθείς.
Διαβάστε επίσης: 11 μικρές καθημερινές συνήθειες που προσελκύουν την αρνητικότητα στη ζωή μας
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Γι’αυτό μην βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα. Δεν ξέρεις τι περνάει κάθε άνθρωπος, πώς είναι πραγματικά η καθημερινότητα μιας σχέσης, πόσες οικογενειακές στιγμές έχασε κάποιος για να πάρει προαγωγή ή τι συναισθήματα έχει πριν κοιμηθεί.
Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για όσα έχεις.
Μπορείς να το δεις κάπως έτσι: Ο Στίβι Γουόντερ δε σκεφτόταν τη μουσική του Μπομπ Ντίλαν όταν έγραψε το «I Just Call to Say I love you».
Ούτε η Αντέλ συνέκρινε τη φωνή της με της Σελίν Ντιόν την πρώτη φορά που ερμήνευσε το «Someone Like You».
Δεν φαντάζομαι να πιστεύεις ότι μια όμορφη λεμονιά θα έβλεπε μια συκιά και θα έλεγε: «Αλίμονο! Μακάρι να ήμουν τόσο ξινή!»
Φυσικά όχι!
Ο καθένας παραμένει επικεντρωμένος στον εαυτό του.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Agapi Stasinopoulos «Καλημέρα Χαρά!» από τις εκδόσεις Διόπτρα
