“Αυτοί που έχουν εμμονή με τη δόξα συνδέουν την ευημερία τους με την εκτίμηση των άλλων, αυτοί που αγαπούν τις ηδονές τη συνδέουν με τα αισθήματα, αλλά ο γνωστικός την ψάχνει μόνο μέσα στις ίδιες του τις πράξεις… Εξέτασε τον χαρακτήρα των ανθρώπων που επιδιώκει κάποιος να ευχαριστήσει, τα αγαθά που βάζει σκοπό να αποκτήσει και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί γι’ αυτό. Πόσο γρήγορα τα σαρώνει ο χρόνος και πόσα πολλά θα εξαλείψει ακόμα”.
Μάρκος Αυρήλιος, Τα Εις Εαυτόν, Στ΄51, 59
Αν η ευτυχία σας εξαρτάται από την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, τι γίνεται αν επέμβει η μοίρα; Αν σας αντιμετωπίσουν περιφρονητικά; Αν προκύψουν εξωτερικά περιστατικά; Αν πετύχετε όλους τους στόχους σας, αλλά ανακαλύψετε ότι δεν εντυπωσιάστηκε κανένας;
Αυτό είναι το πρόβλημα όταν αφήνετε την ευτυχία σας να προσδιορίζεται από πράγματα που δεν ελέγχετε. Είναι εξωφρενικό ρίσκο.
Αν ένας ηθοποιός εστιάσει στην αποδοχή κάποιου εγχειρήματος – είτε πάρει καλές κριτικές είτε σημειώσει εμπορική επιτυχία – μονίμως θα απογοητεύεται και θα πληγώνεται.
Αλλά αν αγαπάει αυτό τον ρόλο και δίνει τον καλύτερό του εαυτό για να τον υποδυθεί όσο καλύτερα μπορεί, θα αντλεί πάντα ικανοποίηση από τη δουλειά του.
Όπως αυτός έτσι κι εμείς, θα έπρεπε να βρίσκουμε ευχαρίστηση στις πράξεις μας, πράττοντας το σωστό, και όχι στα αποτελέσματα που αποφέρουν.
Η φιλοδοξία μας, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να είναι να κερδίσουμε, αλλά πώς να τα δώσουμε όλα στον αγώνα. Η πρόθεσή μας δεν πρέπει να είναι πώς θα εισπράξουμε ευγνωμοσύνη ή αναγνώριση, αλλά να βοηθάμε και να κάνουμε αυτό που θεωρούμε σωστό.
Η προσοχή μας δεν είναι σε αυτό που μας συμβαίνει, αλλά στον τρόπο που ανταποκρινόμαστε. Σε αυτά που βρίσκουμε πάντα ικανοποίηση και γαλήνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Ryan Holiday & Stephen Hanselman “Άδραξε τον Χρόνο -Μικρές Σοφίες της Καθημερινότητας” από τις εκδόσεις Πεδίο
