Είδα κάποτε μια ταινία που απεικονίζει τον Ιησού να επιστρέφει στον κόσμο, στην σύγχρονη εποχή.
Κάθε φορά που θεράπευε κάποιον, μόρφαζε ή έπιανε κάποιο μέλος του σώματός του που ξαφνικά τον πονούσε, πράγμα που υπονοούσε πως για να επιτύχει την θεραπεία έπρεπε να θυσιάσει την ευεξία του.
Το μήνυμα που πέρναγε ήταν πως η θεραπεία βλάπτει τον θεραπευτή και πως η προσφορά γεννά πόνο· για να λάβει ο ασθενής, έπρεπε ο Ιησούς να χάσει.
Τίποτε δεν μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Είναι προφανές πως οι συντελεστές της ταινίας δεν γνώριζαν τίποτα για την διαδικασία της πραγματικής θεραπείας και στην απεικόνισή της υποτίμησαν τον Ιησού.
Ο Ιησούς δεν συνυπέφερε με αυτούς που θεράπευε.
Εκείνοι ανέβαιναν στο δικό του επίπεδο ευεξίας. Στην αληθινή θεραπεία, ο θεραπευτής δεν χάνει τίποτα, ενώ τόσο αυτός, όσο και ο ασθενής, ωφελούνται.
«{Τα θαύματα}φέρνουν μεγαλύτερη αγάπη και σε αυτόν που τα κάνει και σε αυτόν που δέχεται την προσφορά» (Κ -1.Ι.9:3).
Ο θεολογικός όρος που αναφέρεται στην περίπτωση όπου κάποιος αναλαμβάνει να πάρει τον πόνο σου για λογαριασμό σου ονομάζεται «έμμεση εξιλέωση».
Η ιδέα αυτή υπάρχει μόνο στην ανθρώπινη φαντασία, όχι στην αλήθεια του Θεού. Όσο και να δυστυχήσετε, αυτό δεν θα κάνει κανέναν πιο ευτυχισμένο.
Όσο και να φτωχύνετε, αυτό δεν θα κάνει κάποιον πιο πλούσιο. Όσο και να αρρωστήσετε, αυτό δεν θα κάνει κάποιον πιο υγιή.
Ο πόνος δεν μπορεί να εξαγοράσει την ειρήνη του άλλου. Η ευτυχία και η ευεξία σας θα τον βοηθήσουν περισσότερο.
Μια θεραπευτική μέθοδος που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια από την έμμεση εξιλέωση, είναι η έμμεση φώτιση.
Έχει κι αυτή ένα ψεγάδι, καθώς δεν μπορείτε να κάνετε για κάποιον κάτι που μόνο αυτός μπορεί να κάνει για τον εαυτό του.
Αλλά η ιδέα ότι η ευτυχία σας μπορεί να βοηθήσει κάποιον περισσότερο από τη δυστυχία, είναι ένα πολύ πιο χρήσιμο θεραπευτικό εργαλείο από την ιδέα πως η δική σας απώλεια μπορεί να γίνει το όφελος κάποιου άλλου.
Όταν χάνει ένας από εμάς, χάνουμε όλοι. Όταν ένας από εμάς κερδίζει, κερδίζουμε όλοι. «Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ» (Β, Μάθημα 137).
Για τον λόγο αυτό, ο καλύτερος τρόπος να συνεισφέρετε στην πρόοδο της ανθρωπότητας είναι με την ευτυχία σας.
Ο πόνος είναι μια ξεπερασμένη ιστορία. Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Οι πραγματικοί θεραπευτές δεν υποφέρουν από κοινού με τους ασθενείς τους ή για λογαριασμό τους. Αντίθετα, τους προσκαλούν να ανέβουν στο επίπεδό τους.
Όταν ανάβετε ένα κερί με ένα άλλο, η φλόγα του πρώτου κεριού δεν μειώνεται. Αντίθετα, μεγαλώνει.
Ο γονέας δεν αποδυναμώνεται από τα παιδιά του.
Το φως δεν λιγοστεύει, όταν πέφτει στη Γη.
Η ευεξία σας δεν μπορεί να στερήσει την ευτυχία από κάποιον άλλον και η λύπη σας δεν θα του φέρει χαρά.
Ο κατακερματισμός δεν οδηγεί στην ολοκλήρωση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «Αποκωδικοποιώντας τα Μαθήματα Θαυμάτων» από τις εκδόσεις Ιβίσκος
