Η αφαίρεση είναι ονειροπόληση, αφηρημάδα και ανικανότητα να συγκεντρωθείς στη δουλειά που έχεις να κάνεις. Σημαίνει ότι αφήνεις πίσω μια δραστηριότητα για να ασχοληθείς με κάποια άλλη πριν τελειώσεις την πρώτη – αλλά χωρίς επίγνωση του πότε αφήνεις την πρώτη και στρέφεις την προσοχή σου στη δεύτερη.
Η αφαίρεση είναι σαν να φεύγεις για διακοπές μόλις επέστρεψες από τις προηγούμενες. Η δουλειά για την οποία είσαι υπεύθυνος δε γίνεται, επειδή εσύ βρίσκεσαι σε διακοπές. Είναι σωστό και υγιές να αφιερώνεις χρόνο στην ξεκούραση και στην ανανέωση μετά από σκληρή δουλειά ή όταν πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις αντιλήψεις και τις προθέσεις σου. Η αφαίρεση, όμως, δεν είναι. Είναι φυγή από την εσωτερική δουλειά την οποία έχεις να κάνεις με τον εαυτό σου. Κάθε φορά που πρέπει να κάνεις αυτή τη δουλειά, εσύ φεύγεις πάλι για διακοπές.
Οι διακοπές σου δεν είναι πάντα ευχάριστες. Μερικές φορές αφήνεις πίσω τη δουλειά σου για να στενοχωρηθείς. Άλλες φορές την αφήνεις πίσω για να φοβηθείς, να θυμώσεις, να λυπηθείς ή να ζηλέψεις. Συνήθως την αφήνεις πίσω για να σκεφτείς μια λεπτομέρεια, μια ασήμαντη εκκρεμότητα, ένα άσχετο θέμα, ή για να θυμηθείς μια ταινία, μια ευχάριστη ή δυσάρεστη στιγμή από το παρελθόν, ή από την άλλη, για να φανταστείς ένα μέλλον το οποίο μπορεί να είναι όμορφο ή όχι.
Όταν αφαιρείσαι, η δουλειά που αφήνεις πίσω είναι η δουλειά την οποία γεννήθηκες για να κάνεις. Αυτή η δουλειά είναι να γνωρίσεις όλα όσα αισθάνεσαι, να αξιοποιήσεις την πρόθεσή σου να δημιουργήσεις συνειδητά τις εμπειρίες σου και να φέρεις στη ζωή σου τις αντιλήψεις, τις αξίες και τους στόχους του ανώτερου κομματιού του εαυτού σου. Δηλαδή της ψυχής σου.
Η ολοκλήρωση της δουλειάς για την οποία γεννήθηκες σε γεμίζει, σε ικανοποιεί και σε κάνει ευτυχισμένο. Σε κάνει να νιώθεις ολοκληρωμένος σε κάθε στιγμή. Οι μέρες σου είναι γεμάτες με σημαντικές δραστηριότητες και τις νύχτες ξεκουράζεσαι και ανακουφίζεσαι.
Η διαίσθηση και η αντίληψή σου σε εμπνέουν, σε χαροποιούν και σε θρέφουν. Η δημιουργικότητά σου είναι στα ύψη. Τα λόγια και οι πράξεις σου είναι αυτά που πρέπει. Ξέρεις ότι αξίζεις τη ζωή σου και είσαι ευγνώμων για τη ζωή σου. Εκτιμάς τους άλλους και αγαπάς τη Γη.
Όταν δεν αφήνεις τον εαυτό σου να κάνει αυτήν τη δουλειά, δεν τον αφήνεις να τα νιώσει όλα αυτά. Ζεις μια ρηχή ζωή γεμάτη με φόβο και δραστηριότητες που δεν σε ευχαριστούν. Απασχολείσαι με στόχους οι οποίοι δε σε γεμίζουν. Νιώθεις κενός, όσα πράγματα και αν κάνεις. Επιθυμείς να βρεις το νόημα και το σκοπό της ζωής σου. Οι σχέσεις σου δε μειώνουν αυτή την επιθυμία. Οι επιτυχίες σου δε σε ικανοποιούν.
Η αφαίρεση είναι ένας τρόπος να κρατάς τον εαυτό σου μακριά από όλα όσα προσφέρουν νόημα, σκοπό και ολοκλήρωση στη ζωή σου. Είναι μια συχνή ή διαρκής αποφυγή των εμπειριών που έχουν σκοπό να σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις αυθεντική δύναμη – ευθυγράμμιση της προσωπικότητας με την ψυχή σου. Αφαιρείσαι από τη γνώση της παρούσας στιγμής. Το να αφαιρείσαι από τη γνώση της παρούσας στιγμής είναι σαν να αγνοείς ένα σημαντικό γεγονός για να δεις τηλεόραση, χωρίες να σκέφτεσαι τι κάνεις.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Gary Zukav & Linda Francis «Η Καρδιά της Ψυχής» από τις εκδόσεις Κέδρος
