Η ιστορία του Βούδα είναι παρόμοια με αυτή του Ιησού.
Ο Βούδας όταν γεννήθηκε ονομάστηκε Σιντάρτα. Ήταν ένας πρίγκιπας που επρόκειτο να γίνει βασιλιάς και να κατακτήσει ολόκληρη την Ινδία.
Όταν γεννήθηκε, οι αστρολόγοι προέβλεψαν ότι είτε θα γινόταν ένας ξακουστός βασιλιάς είτε ένας ερημίτης που θα φτάσει μέχρι την κόλαση και θα φέρει πίσω τα μυστικά της για να διδάξει τον κόσμο.
Ο πατέρας του προσπάθησε να προστατέψει τον Σιντάρτα. Δημιούργησε για αυτόν έναν υπέροχο κόσμο. Κανόνισε να παντρευτεί σε νεαρή ηλικία και να αποκτήσει παιδί. Με αυτόν τον τρόπο επιχείρησε να τον αναγκάσει να παραμείνει στις ανθρώπινες υποθέσεις.
Αλλά ο πατέρας του δεν κατάφερε να αποτρέψει τον Σιντάρτα από το να ακολουθήσει το πεπρωμένο του. Ήταν δυνατός, νέος και ισχυρός. Άφησε το απομακρυσμένο παλάτι και πήγε στο χωριό, όπου αντίκρισε τον πόνο. Τότε ρώτησε τον πατέρα του: “Γιατί μου είπες ψέματα;” Κι ο πατέρας του τού αποκρίθηκε: “Δεν θέλω να υποφέρεις”.
Έτσι, ακολούθησε τη ζωή του ασκητή κι άρχισε να ζει από τη φιλανθρωπία. Τον περιέβαλλε τόση συμπόνια που κι άλλοι ασκητές τον ακολούθησαν.
Στο πρόσωπό του βρήκαν την ελπίδα. Τότε ανακάλυψε ότι τους οδηγούσε σε λάθος κατεύθυνση. Άρχισε πάλι να τρώει και ανέκτησε τις δυνάμεις του. Οι υπόλοιποι ένιωσαν ότι τους πρόδωσε.
Έτσι, πήγε μόνος του στη ζούγκλα και βρήκε ένα από τα πιο σοφά δέντρα που έχουν υπάρξει ποτέ. Ήταν χιλίων ετών. Εξέτασε το δέντρο και είδε το νου του δέντρου. Ανακάλυψε ότι η αληθινή γνώση είναι το φως. Βίωσε την έκσταση. Αμέσως μετά έγινε Βούδας. Πέρασε σε κατάσταση βαθιάς συγκέντρωσης και απορρόφησε τη γνώση του δέντρου.
Ο νους των δέντρων είναι παρόμοιος με αυτόν των ανθρώπων. Το δέντρο έγινε ο οδηγός του Βούδα. Ο Βούδας ανακάλυψε ότι όλα είναι ένα όνειρο κι ότι αυτό το όνειρο είναι ζωντανό. Στο όνειρο υπήρχαν θεοί που κατεύθυναν το όνειρο.
Έγινε παρατηρητής ολόκληρης της ανθρώπινης εξέλιξης. Κατάλαβε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει κανείς από το όνειρο. Για τους θεούς, τη δημιουργία και την εξέλιξη, είναι ακόμη πιο ανέλπιδο να αλλάξει το όνειρο από ό,τι για τους ανθρώπους. Οι θεοί ελέγχουν τους ανθρώπους και τους οδηγούν στον εφιάλτη. Όλοι οι θεοί του φόβου δημιούργησαν το κακό.
Ο Βούδας είδε ότι για να βγει κανείς από το όνειρο χρειάζεται να γίνει ελαφρύς, να γίνει ένας θεός. Αποφάνθηκε ότι το πεπρωμένο μας είναι η υπέρβαση.
Στο Βούδα δόθηκε μια στιγμή απόφασης. Μπορούσε: 1. Να γίνει ελαφρύς, να γίνει θεός και να ανυψωθεί. 2. Να πάει πίσω και να μοιραστεί το όραμα. Η συμπόνια του ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισε να επιστρέψει. Τότε το όνειρο του επιτέθηκε, όπως ο Ιησούς δελεάστηκε από τη σεξουαλικότητα.
Ο Βούδας είδε βέλη και τόξα να του ρίχνονται. Τα τόξα συμβόλιζαν την κριτική και τα αρνητικά σχόλια για τον ίδιο από άλλους. Τα τόξα μετατράπηκαν σε λουλούδια. Αυτό συνέβη πεντακόσια χρόνια πριν τον Χριστό.
Στην περιοχή Οαξάκα στο Μεξικό, υπάρχει ένα γνωστό πελώριο δέντρο, με το όνομα Τουλ.
Πρόκειται για το σοφότερο δέντρο που έχω δει ποτέ. Έχει την ενέργεια του πατέρα. Αισθάνεσαι την αγάπη που απορρέει από μέσα του.
Λίγα πουλιά βρίσκονται στα κλαδιά του και είναι όλα συνήθως σιωπηλά.
Δίπλα στο Τουλ βρίσκεται ένα άλλο, μικρότερο δέντρο, το oποίο είναι θηλυκό. Έχει την ενέργεια της μητέρας. Είναι γεμάτο από πουλιά.
Η Γκάια λέει ότι όταν οι άνθρωποι κυκλώνουν το δέντρο Τουλ, φτάνουν σε ένα σημείο θέασης του δέντρου.
Εκείνο τότε τους ανυψώνει και τους ανασηκώνει.
Το Τουλ είναι ο γκουρού ή ο σοφός ανάμεσα στα δέντρα. Είναι ο φύλακας της σιωπηλής γνώσης.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Mary Carroll Nelson “Πέρα από το φόβο” από τις εκδόσεις ETRA
