Έπειτα από μια ομιλία που έδωσα για μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες τηλεπικοινωνιών, μια κυρία με πλησίασε με δάκρυα στα μάτια.
«Ρόμπιν, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία σου και προσπαθώ όσο μπορώ να ζήσω τη ζωή που περιγράφεις. Αλλά υπήρχε κάποιος που βίωσε το μήνυμά σου στην πράξη. Πέθανε πριν μερικούς μήνες. Ήταν ο πατέρας μου».
Κόμπασε για λίγο και κοίταξε το πάτωμα. «Πέντε χιλιάδες άτομα ήρθαν στην κηδεία του», είπε. «Όλη η πόλη. Ήταν τεράστια τιμή για εμένα».
«Ο πατέρας σου ήταν γνωστός επιχειρηματίας;» ρώτησα. «Όχι», απάντησε εκείνη. «Τότε, δημοφιλής πολιτικός;» «Όχι», ψιθύρισε. «Μήπως ήταν διάσημος;» «Όχι, Ρόμπιν, δεν ήταν τίποτε από αυτά».
Δεν μπόρεσα να κρατηθώ και είπα: «Τότε πώς ήρθαν 5.000 άτομα στην κηδεία του;»
Εκείνη δεν μίλησε για αρκετή ώρα. «Ήρθαν στην κηδεία του πατέρα μου γιατί ήταν πάντα χαμογελαστός. Ήταν ο πρώτος που θα βοηθούσε κάποιον που είχε ανάγκη. Φερόταν πάντα με μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια σε όλους. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Πέντε χιλιάδες άτομα ήρθαν στη κηδεία του γιατί ήταν καλός άνθρωπος».
Γιατί δεν εκτιμάμε την καλοσύνη; Τα ριάλιτι σόου προβάλλουν τις χειρότερες συμπεριφορές. Βλέπουμε αστέρες της μουσικής που βρίζουν κάθε πέντε δευτερόλεπτα. Διαβάζουμε για ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου που γεμίζουν τις τσέπες τους για να αγοράσουν μεγαλύτερα κότερα, ενώ οι μέτοχοι χάνουν τις αποταμιεύσεις τους.
Μερικοί γελούν στην ιδέα της καλοσύνης, της ευπρέπειας κα της ευγένειας. «Είναι ένδειξη αδυναμίας», μου λένε. Όχι. Είναι ένδειξη δύναμης. Όλοι μπορούν να βάλουν πρώτα τον εαυτό τους.
Αυτό που χρειάζεται θάρρος είναι να παλεύει κανείς για κάποιο ανώτερο ιδανικό και να προσφέρει στους άλλους. Όπως ο Μαντέλα, ο Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι ήρωές μου. Μακάρι να είχα τη μισή τους δύναμη.
Συγγνώμη για τη φλυαρία, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό θέμα για μένα. Είμαι ο πρώτος που θα σας πει ότι δεν είμαι τέλειος. Είμαι απλώς ένας αγγελιοφόρος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αλλά ξέρετε κάτι; Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να φέρομαι με καλοσύνη. Είνα μια επιδίωξη που με κρατά ξύπνιο τα βράδια. Και τα στάνταρ που βάζω στον εαυτό μου είναι πολύ υψηλότερα απ’ ό,τι περιμένουν οι άλλοι από εμένα. Πετυχαίνω πάντα; Όχι. Παραμένω πάντα ήρεμος και δεν θυμώνω; Όχι. Κάνω πάντα ό,τι προτείνω; Όχι. Προσπαθώ κάθε μέρα, αλλά μερικές φορές δεν τα καταφέρνω.
Δεν λέω ότι το να σέβεστε τους άλλους σημαίνει να μην τους βάζετε υψηλά στάνταρ ή να μην περιμένετε από εκείνους την υπεροχή. Δεν σημαίνει ότι δεν θέτετε όρια ή ότι δεν γίνεστε σκληροί όταν πρέπει.
Ηγεσία δεν είναι να είστε αρεστοί σε όλους, αλλά να κάνετε το σωστό και το καλό.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma «Για μια υπέροχη ζωή» από τις εκδόσεις Διόπτρα
