Με τη φράση «ειρήνη μέσω συνδημιουργίας» συμπεριλαμβάνω στον ορισμό κάθε έννοια ειρήνης. Υπάρχουν ορισμένα βήματα και επίπεδα που οδηγούν στη συνδημιουργία της ειρήνης, ξεκινώντας από το άτομο και καταλήγοντας στη συνειδητή εξέλιξη της ομάδας.
Βλέπω ακόμη πως η ειρήνη είναι ένα σημάδι κοινωνικής υγείας. Κατ’ αρχάς, υπάρχει η όλη ιστορία της δημιουργίας, από το αρχικό σημείο της Δημιουργίας, την
Πηγή, το μυαλό του θεού, μέσα από τα δισεκατομμύρια χρόνων μεταμόρφωσης σε υψηλότερες μορφές συνείδησης, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς στα ζώα και μετά στον άνθρωπο και ακόμη ψηλότερα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, φαίνεται πως προχωράμε από τη μία φάση συνείδησης στην επόμενη, από την αυταπάτη πως υπάρχουμε ξεχωριστά από το Πνεύμα, από τους άλλους, από την Πηγή και από τη φύση. Εκατομμύρια άνθρωποι εξελίσσουν την αντίληψή τους και φθάνουν στην εσωτερική αντίληψη ότι είμαστε από Καρδιάς συνδεδεμένοι με το σύνολο της ζωής, και ότι αφυπνιζόμαστε εσωτερικά καθώς ανακαλύπτουμε τον σκοπό της ζωής μας και πως είμαστε Κοσμική Συνείδηση. Αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε μέρος μίας Συμπαντικής Ευφυίας δισεκατομμυρίων πλανητών.
Συνειδητοποιούμε πως με τη ζωή μας εκπληρώνουμε τον ρόλο μας ως συμπαντική διαδικασία και ακόμη ως συμπαντικός άνθρωπος και συμπαντική ανθρωπότητα. Βιώνουμε το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε σημείο εξελικτικής αλλαγής, όπως συνέβη από τον Νεάντερταλ στον Χόμο Σάπιενς και μετά στον Χόμο Σάπιενς Σάπιενς.
Από τον Χόμο Σάπιενς αναδύεται ένας συνδημιουργικός, συνεξελισσόμενος άνθρωπος. Τον αποκαλώ «συμπαντικό άνθρωπο», Χόμο Ουνιβερσάλις: ο συνδημιουργικός άνθρωπος που αισθάνεται ένα με τη διαδικασία της δημιουργίας και του οποίου η δημιουργικότητα αυξάνεται.
Καθώς τα παλιά συστήματα αποτυγχάνουν, αυτή η δημιουργική ορμή προσανατολίζεται στην ανάπτυξη νέων συστημάτων, υψηλότερης συνέργειας, που είναι ωφέλιμα για όλους.
Όφελος για τον πλανήτη, όφελος για το άτομο, όφελος για το όποια κέρδη χρειάζονται για τη συνέχεια!
Πιστεύω πως είμαστε στη διαδικασία γέννησης ενός νέου πολιτισμού, που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε παγκόσμιο πολιτισμό.
Και ποιος είναι αυτός που τον γεννά;
Είναι οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, οι συμπαντικοί άνθρωποι· είναι οι άνθρωποι που κινητοποιούνται από συμπαντικές αρχές, όπως η ειρήνη μέσω της συνδημιουργίας.
Καθώς βλέπουμε τα παλιά συστήματα να καταρρέουν, ένα μέρος της ειρήνης, αν την πάρετε με τη βαθύτερή της έννοια, είναι η αίσθηση πως έλκεστε να συνδημιουργήσετε μια κουλτούρα στην οποία ο καθένας είναι ελεύθερος να υπάρχει και να πράττει και να συνδημιουργεί με τρόπο βιώσιμο και εξελίξιμο.
Κι έτσι γινόμαστε αυτό που αποκαλώ «κοινωνία πρωτοπόρων ψυχών».
Απόσπασμα από το βιβλίο της Keidi Keating «Το Φως» από τις εκδόσεις Ιβίσκος
