Ήταν κάποτε ένας γιατρός. Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη του για να πάει σε μια άλλη γειτονική, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Ο γιατρός σταμάτησε και τη ρώτησε:
«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»
Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου να φροντίσω την πόλη σου».
«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.
«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.
Διαβάστε επίσης: Το χαρακτηριστικό του ανθρώπου που δεν θα μπορέσει εύκολα η τεχνητή νοημοσύνη (ή ο Κορνοϊός) να νικήσει
Μετά από μία εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί στο μεταξύ για την κατάσταση) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε: «Τελικά ήταν ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες». Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε ο φόβος».
Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο βιβλίο «Ας μιλήσουμε για Σένα» των George Pratt και Peter Lambrou το οποίο κυκλοφόρησε το 2013. Είναι εξαιρετικά επίκαιρο αν αντικαταστήσει κανείς την πανούκλα με τον Κορωνοϊό.
Είναι πολύ σημαντικό να προφυλασσόμαστε, να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών και της Κυβέρνησης. Είναι όμως εξίσου σημαντικό να διαφυλάξουμε την ψυχική μας υγεία. Κρίσεις υπήρξαν πάντοτε και δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν. Εξάλλου, κανείς δεν μας εγγυήθηκε ότι θα ζήσουμε μια ζωή με όλα αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι πριν λίγες μέρες. Η ζωή είναι ένα ποτάμι με στροφές, με βράχια, με καταρράκτες, άλλοτε ήσυχη και άλλοτε ορμητική. Πάντα όμως έχει μια κατεύθυνση, ποτέ δεν είναι στατική.
Έτσι λοιπόν μένουμε σπίτι για όσο διάστημα κρίνεται απαραίτητο αλλά ταυτόχρονα δεν δίνουμε χώρο στον φόβο, στην τρομοκρατία και στον παράλογο θυμό. Μπόρα είναι και θα περάσει. Το αν θα βγούμε όμως δυνατότεροι εξαρτάται από τον καθένα. Αντί να προσθέτουμε φόβο, ας προσθέτουμε δύναμη, σε εμάς, στους άλλους, στον πλανήτη.
Εξάλλου, θα συμφωνήσω με το μήνυμα του Paulo Coelho: στο τέλος όλα πάνε καλά κι αν δεν πάνε, τότε δεν είναι το τέλος.
Μωυσής Σεργιάννης
