Ο Salvador Dali ψέγει ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι και το οποίο πολλές φορές μας οδηγεί να βάζουμε εμείς οι ίδιοι τρικλοποδιά στον εαυτό μας.
Η τελειομανία μας, αυτό το μεγάλο ελάττωμα, πάντοτε βρίσκεται κάτω από κάθε μας ενέργεια που θεωρούμε πως κάναμε καλά, πλησιάζει αργά και διστακτικά στο αυτί και μας ψιθυρίζει: “όχι, δεν είναι καλό”.
Η τελειομανία διαφέρει από την επιθυμία μας να θέλουμε να γινόμαστε καλύτεροι. Το να θέλουμε να προοδεύουμε είναι υγιές και απαραίτητο, δείγμα ενός ανθρώπου που επιθυμεί να ενσωματώσει μέσα του το καινούργιο. Η τελειομανία από την άλλη, μας δηλητηριάζει κάθε αίσθημα χαράς, μας οδηγεί στο να τιμωρούμε τον εαυτό μας διαρκώς για κάθε μικρή του παράλειψη ή να εφευρίσκει λάθη ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν.
Η τελειομανία απορρέει συνήθως από ψυχικά συμπλέγματα τα οποία εδραιώνονται μέσα μας από την παιδική μας ηλικία και μας ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή. Ο τελειομανής διέπεται από συνεχές άγχος, θέλει να κερδίζει την αγάπη και το σεβασμό των άλλων μέσω των επιτυχιών του, βάλλεται από ανασφάλεια και θεωρεί πως μόνο αν γίνει τέλειος θα αξίζει την αγάπη. Υποβάλλει τον εαυτό του σε εξοντωτική εργασία, υιοθετεί καταναγκαστικές συμπεριφορές βρίσκεται το αρνητικό σε καθετί θετικό.
Διαβάστε επίσης: Γεννήθηκα για να είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος…
Η τελειομανία είναι κάτι το οποίο μπορεί να ξεπεραστεί; Ναι, η τελειομανία μας είναι ένα γνώρισμα του χαρακτήρα μας το οποίο καταπολεμάται και ακόμα και αν δεν μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως, σίγουρα μειώνεται.
Αν αποφασίσουμε να αφήσουμε τη δουλειά μας νωρίτερα, να συντάξουμε το κείμενο δίχως να προσέξουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια ή δώσουμε περισσότερο χρόνο για να πάμε μία βόλτα, τότε θα ανακαλύψουμε την κρυμμένη ομορφιά των πιο απλών πραγμάτων.
Δε χρειάζεται να είσαι τέλειος για να είσαι άξιος και αγαπητός. Αν αποκόψεις την αυταξία από την τελειότητα και αποφασίσεις κάθε μέρα να προσπαθείς με τον καλύτερό σου εαυτό, τότε θα δεις πως θα πετυχαίνεις περισσότερα.
Άρθρο γνώμης,
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
