Οι μυστικιστές πάντα υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει αισθητή διαφορά ανάμεσα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, στο υποκειμενικό και στο αντικειμενικό – γενικά, ότι δεν υπάρχει η αντικειμενική πραγματικότητα-, άσχετα από την ειλικρινή πεποίθηση των επιστημόνων που ανακαλύπτουν όλο και περισσότερα πράγματα για τον κόσμο γύρω μας.
Η θεωρία των διαφορετικών πραγμάτων είναι η ψευδαίσθηση του αισθητού κόσμου, η ψεύτικη πραγματικότητα του Εγώ μας, η οποία κρύβει τη βαθύτερη πραγματικότητα, την ταύτιση που τα Πάντα έχουν.
Σύμφωνα με τον μυστικισμό, η συναίσθηση είναι ο θεμέλιος λίθος του σύμπαντος ή, όπως είπε και ο Γιουνγκ, το πνεύμα και η ύλη είναι δύο όψεις του ίδιου πράγματος. Υπάρχει μόνο η συναίσθηση· άρα όλα έχουν αισθήσεις.
Δεν υπάρχουν αντικείμενα, μόνο υποκείμενα.
Αν αυτά ακούγονται σαν μυστικιστικά λόγια του αέρα, θυμηθείτε ότι πολλοί ψυχίατροι καταλήγουν στα παραπάνω συμπεράσματα. Η κβαντική μηχανική υποστηρίζει μερικά παράδοξα πράγματα. Μιλάει για κάποια αντικείμενα που βρίσκονται την ίδια στιγμή σε δύο διαφορετικά μέρη, για τον χρόνο που κυλάει αντίστροφα, για τηλεπάθεια ανάμεσα σε δύο απομακρυσμένα μεταξύ τους σωματίδια και για μια γάτα που είναι ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα.
Όλα αυτά δεν προκαλούν απορία στον βαθύτερο Εαυτό μας, ο οποίος χαμογελάει και γνέφει με επίγνωση, αλλά οι κλασικοί φυσικοί πέφτουν από τα σύννεφα!
Στο κβαντικό επίπεδο όλα διασυνδέονται. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά αντικείμενα ή ακόμη και συμπαγή σωματίδια, υπάρχει μόνο ένα τεράστιο σύμπλεγμα από ενεργειακά πεδία που συσχετίζονται.
Διαβάστε επίσης: “Το Μαγαζί της Αλήθειας” μια διδακτική ιστορία από τον Χόρχε Μπουκάι
Μερικοί φυσικοί πιθανολογούν ένα διασυνδεδεμένο ολογραφικό πεδίο (ή ολοπέδιο) – πέρα από τον χώρο, τον χρόνο, την ύλη και την ενέργεια -, το οποίο συνδέει τα πάντα μεταξύ τους.
Άλλοι προτείνουν ότι το πνεύμα και η ύλη είναι δύο διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος, που εμφανίζονται στο ίδιο βαθύτερο επίπεδο της πραγματικότητας – της ενδογενούς τάξης, του κβαντικού κενού ή της κοσμικής μήτρας -, το οποίο ακόμη αλληλεπιδρά με ό,τι έχει γεννήσει και συνδέει το πνεύμα μας με το υπόλοιπο σύμπαν.
Σύμφωνα με τη νεότερη φυσική, η συναίσθηση είναι ο ενεργός παράγοντας που γκρεμίζει το κύμα ενός «κβαντικού αντικειμένου», άρα που αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι.
Ο Αμίτ Γκοσουάμι, ένας καθηγητής της φυσικής, προχωρεί ένα βήμα παραπέρα λέγοντας ότι, αν υποθέσουμε πως η συναίσθηση δημιουργεί τον υλικό κόσμο- όπως προτείνουν και οι μυστικιστές -, τότε «όλα τα δημοφιλή παράδοξα της κβαντικής φυσικής θα εξαφανίζονταν όπως η πρωινή καταχνιά».
Η δημιουργική συναίσθηση στην οποία αναφέρεται δεν απευθύνεται στην αχανή ομάδα των ανθρώπινων εαυτών του Εγώ, αλλά στην ενωμένη συναίσθηση Όλων, της οποίας είμαστε αδιαχώριστο μέρος.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Gill Edwards «Ζήσε τη στιγμή!» από τις εκδόσεις Διόπτρα
