Σε προσωπική κλίμακα, όλοι μας παλεύουμε με την τάξη και την αταξία. Τα πράγματα έχουν την τάση να διαλύονται. Αυτό που κάποτε ήταν φρέσκο και ώριμο, τελικά αποσυντίθεται· αυτό που κάποτε ήταν νεαρό, τελικά γερνάει και πεθαίνει.
«Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση», έλεγε ο Μέρλιν. «αλλά ο αγώνας των θνητών ενάντια στο θάνατο είναι πέρα για πέρα αληθινός. Η αλήθεια είναι ότι κανένας από τους θνητούς δεν γνωρίζει τι πραγματικά είναι ο θάνατος. Κι όμως, αυτό το επικείμενο γεγονός είναι τόσο τρομακτικό γι’αυτούς, ώστε παλεύουν ενατίον του με νύχια και με δόντια, χωρίς να συνειδητοποιούν το τεράστιο χάος και την αταξία που προκαλούν».
Ο μάγος γνωρίζει ότι η ζωή πάντοτε οργανωνόταν από τα μέσα. Αυτές οι ανεπαίσθητες βαρυτικές έλξεις που δημιούργησαν από το χάος τα άστρα που χορεύουν, υπάρχουν σε κάθε επίπεδο της φύσης.
Το άνθος της τριανταφυλλιάς είναι απόλυτα σίγουρο ότι μεγαλώνοντας θα γίνει τριαντάφυλλο, παρόλο που όταν είναι στο στάδιο του σπόρου, δεν φαίνεται να διαφέρει από το σπόρο της φασολιάς ή της βιολέτας. Η μοναδικότητά του βρίσκεται κρυμμένη στους δίδυμους κλώνους του DNA του.
Εμείς οι άνθρωποι, ωστόσο, ανησυχούμε πολύ για το τι θα γίνουμε, αναλώνοντας έτσι αμέτρητες ώρες προσπάθειας και αγώνα για να προβάλλουμε τη μοναδικότητά μας.
«Και τι σημασία έχει αν ένα πουλί ζει χωρίς να σκέφτεται ή αν ένα τριαντάφυλλο θα είναι πάντοτε τριαντάφυλλο;» ρώτησε ο Αρθούρος. «Αυτά δεν έχουν νου, επομένως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να είναι αυτό που είναι».
«Πράγματι, εσείς οι θνητοί έχετε την ελεύθερη βούληση, αλλά της έχετε δώσει πολύ μεγαλύτερη σημασία από όση έχει», απάντησε ο Μέρλιν. «Εγώ ζω χωρίς επιλογές και η ζωή μου είναι πολύ πιο ευτυχισμένη».
«Χωρίς επιλογές; Μα παίρνεις τις ίδιες αποφάσεις που παίρνω κι εγώ!» διαμαρτυρήθηκε ο Αρθούρος.
Ο Μέρλιν ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα. «Σε ξεγελούν τα φαινόμενα. Κοίταξε το χέρι σου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ανήκει σ’ εσένα, κι όμως, δεν επιλέγεις τον τρόπο που αναπτύσσονται τα κύτταρά του· δεν έχεις ιδέα για το τι είναι αυτό που κάνει τα νεύρα και τους μυς του να κινούνται· δε μεγαλώνεις εσύ συνειδητά τα νύχια του ούτε θεραπεύεις την πληγή όταν το χέρι σου τραυματίζεται, έτσι δεν είναι;»
«Αυτό είναι αλήθεια, δεν κάνω τίποτε απ’ όλα αυτά».
«Με άλλα λόγια, αυτά δεν αποτελούν πλέον επιλογές για σένα», συνέχισε ο Μέρλιν. «Αυτές οι λειτουργίες έχουν ανατεθεί σε μια ακούσια πλευρά του εγκεφάλου σου, που τις εκτελεί αυτόματα.
Με τον ίδιο τρόπο, όλα εκείνα στα οποία εσύ αφιερώνεις τόσο χρόνο – για να σκέφτεσαι, να αποφασίζεις, να αισθάνεσαι, να επιλέγεις, να κρίνεις – εγώ τα έχω αναθέσει στην αυτόματη πλευρά του εγκεφάλου μου. Δηλαδή, με άλλα λόγια, τα έχω παραδώσει στο Θεό».
«Και τότε για ποιο πράγμα χρησιμοποιείς το συνειδητό σου νου;» ρώτησε ο Αρθούρος.
«Για να εκτιμώ τον κόσμο και το θαύμα της ζωής. Είμαι αυτόπτης μάρτυρας όλων όσα υπάρχουν και σε διαβεβαιώνω ότι, ως θέαμα, δεν υπάρχει τίποτε πιο αναπάντεχο, πιο όμορφο ή πιο ικανοποιητικό».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Deepak Chopra «Ο Δρόμος του Μάγου» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
