Η απλοποίηση της ζωής, δεν σημαίνει ότι σταματάς κάτι που έχει αξία, αλλά ότι μαθαίνεις τη λεπτή τέχνη να δίνεις νόημα σε κάθε πράξη σου, να προσέχεις τις ανάγκες του συνόλου.
Μπορείς να το θεωρήσεις σαν μια επιδεξιότητα και, όπως συμβαίνει με κάθε άλλη επιδεξιότητα, όσο την εξασκείς τόσο περισσότερες ευκαιρίες θα βρίσκεις για να τη βάζεις σε εφαρμογή και να ενεργοποιείς τη δημιουργικότητά σου και την ευφυΐα σου.
Αυτή είναι μια από τις χαρές που γεύεσαι όταν βλέπεις τη ζωή σου σαν μια παρακαταθήκη. Όταν οι επιθυμίες σου επικεντρώνονται στην ευημερία του συνόλου, επαυξάνονται οι ικανότητές σου. Τίποτα δεν χάνεται. Αντίθετα, αυξάνεται η ζωτικότητα και η δημιουργικότητά σου, όπως και η χαρά που αισθάνεσαι ξέροντας πως κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο, με περισσότερες ελπίδες για κείνους που θα έρθουν.
Από την άποψη αυτή, δεν αποτελούν προσωπική μας ιδιοκτησία ούτε καν ο χρόνος που διαθέτουμε, ούτε το ταλέντο, ούτε οι πηγές ενέργειας.
Αυτό ρίχνει νέο φως σε κάθε όψη της ζωής – στην εργασία μας, στις σχέσεις μας και ακόμα στον τρόπο που διαθέτουμε για ανάπαυση. Για παράδειγμα, το βρίσκω περίεργο που οι άνθρωποι συνδέουν την ιδέα των διακοπών με τη μετάβασή τους σε άλλο τόπο.
Για μένα οι καλύτερες διακοπές είναι να ξεχνώ τον εαυτό μου εργαζόμενος σκληρά για ένα σημαντικό και ανιδιοτελή σκοπό μαζί με ανθρώπους που γνωρίζω και αγαπώ.
Αυτό είναι το είδος των διακοπών που θα ήθελα να κάνουν όλοι: εργασία που φέρνει χαρά στη ζωή των άλλων. Εργασία για την απομάκρυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας.
Οι μυστικιστές λένε πως γεννιόμαστε για έναν σκοπό: για να διευρύνουμε τη συνειδητότητα μέχρι που να βλέπουμε τους πάντες επί της γης σαν συγγενείς και φίλους.
Όσο απλησίαστο κι αν φαίνεται ίσως αυτό, μπορούμε να νιώσουμε όλη αυτή την αγάπη που αγκαλιάζει όλους και δεν χρειάζεται να περιμένουμε τη μεταθανάτια ζωή για να τη νιώσουμε. Κάθε βήμα που κάνουμε σ΄αυτόν το δρόμο φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία, αγάπη και αφθονία στη ζωή.
Περισσότερο από 3.000 χρόνια πριν, κάποιοι σοφοί που δεν ανήκαν μόνο στην Ινδία αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μας πρόσφεραν έναν από τους παλαιότερους πνευματικούς θησαυρούς που γνώρισε η Ιστορία, τη Ριγκ Βέδα. Να μια προσευχή που αφορά όλους μας:
Συναντηθείτε, μιλήστε,
Είθε ο νους σας να κατανοεί με τον ίδιο τρόπο.
Ας είναι κοινή η δράση και τα επιτεύγματά σας.
Ας είναι όμοιες οι σκέψεις και οι προθέσεις σας.
Ας είναι κοινές οι επιθυμίες της καρδιάς σας,
ώστε να συμβεί μια ολοκληρωμένη ένωσή σας.
Η ενότητα είναι δύναμη. Η ενότητα είναι ο σκοπός της αγάπης. Στις σχέσεις μπορεί ν’ αρχίζει με μια φυσική έκφραση, αλλά το να κρατάς κάποιον από το χέρι ή να χορεύεις μάγουλο με μάγουλο είναι μόνο η επιφάνεια της αγάπης.
Το νόημα της αγάπης είναι να γίνονται δυο καρδιές μία, δυο ζωές μία. Απλώς δεν γνωρίζουμε τα σημάδια και τον κώδικα.
Ο Άγιος Φραγκίσκος, όμως, “έσπασε” τον κώδικα και η Αγία Τερέζα της Άβιλα ερμήνευσε τα σύμβολά του. Η Αγία Τερέζα είπε: “Amor saca amor”. Η αγάπη γεννά αγάπη.
Όταν δίνουμε αγάπη, ελκύουμε αγάπη προς τον εαυτό μας απ’ όλους γύρω μας, και σ’ αυτή την αγάπη υπάρχουν οι υψηλότεροι ουρανοί που μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος. Όταν προσφέρεις τον εαυτό σου σε όλους, λένε οι μυστικιστές, δεν αγαπάς πλέον ένα άτομο εδώ κι ένα άλλο εκεί. Γίνεσαι ο ίδιος αγάπη.
Αυτή είναι μια ουράνια επίγνωση μέσα στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς. Αρχίζουμε αγαπώντας έναν ή δύο ανθρώπους, αλλά θα έρθει μια μέρα που μέσα στην αγάπη μας θα περιλαμβάνεται ολόκληρος ο κόσμος.
Φαντάσου πόση χαρά αισθάνεσαι όταν αγαπάς όλα τα πλάσματα, όλους τους ανθρώπους, όλη τη φύση! Όπως λένε οι Ουπανισάδες, όπου πηγαίνει ένα τέτοιο άτομο αισθάνεται σαν στο σπίτι του μέσα σ’ ένα σπλαχνικό σύμπαν:
Εκείνοι που βλέπουν όλα τα πλάσματα μέσα στον εαυτό τους
και τον εαυτό τους μέσα σε όλα τα πλάσματα
δεν γνωρίζουν φόβο.
Εκείνοι που βλέπουν όλα τα πλάσματα μέσα στον εαυτό τους
και τον εαυτό τους μέσα σε όλα τα πλάσματα
δεν γνωρίζουν θλίψη.
Πώς μπορεί η πολλαπλότητα της ζωής να ξεγελάσει εκείνον
που διακρίνει την ενότητα σ’ αυτήν;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Έκναθ Ησγουάραν “Η αρχέγονη καλοσύνη” από τις εκδόσεις Καστανιώτη
