Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ο διάσημος εφευρέτης του αλεξικέραυνου, ήταν και φιλόσοφος και είχε μια πολύ ευγενική άποψη για την αγαθοεργία. Έτσι, μια μέρα δεν δέχτηκε να του ξεπληρώσει κάποιος το χρέος που του χρωστούσε, αλλά του πρότεινε το εξής:
“Κάποια μέρα, μπορεί να δοθεί και σ’ εσάς η ευκαιρία να βοηθήσετε, μ’ ένα ανάλογο ποσό, έναν άγνωστο που θα έχει μια παρόμοια ανάγκη. Να το κάνετε. Με αυτό τον τρόπο, θα ξεπληρώσετε το χρέος που νομίζετε ότι έχετε απέναντί μου. Και πείτε στον δικό σας πλέον οφειλέτη να κάνει και αυτός στη συνέχεια το ίδιο.
Ακολουθώντας αυτή την πρακτική, μπορούμε να κάνουμε πολύ καλό με πολύ λίγα χρήματα. Να παρέχουμε μια υπηρεσία που θα κάνει κύκλο. Όλοι οι άνθρωποι είναι μια οικογένεια.
Να παρέχουμε μια υπηρεσία που θα κάνει κύκλο….
Τι θαυμάσια έκφραση!
Αυτή η αρχή δεν σας θυμίζει εκείνη που διέπει και το ωραιότατο φιλμ Payez au suivant (Πληρώστε στον Επόμενο;)
Να είστε γενναιόδωροι!
Με τα χρήματά σας, φυσικά, ανάλογα με τις δυνατότητές σας. Αλλά ιδιαίτερα με το χρόνο σας.
Ο Κουέ είπε με λεπτότητα και ακρίβεια: “Ο αλτρουιστής βρίσκει χωρίς να ψάχνει αυτό που ο εγωιστής ψάχνει χωρίς να βρίσκει”.
Η ηλικιωμένη μάνα μου λέει συχνά ότι κάθε φορά που κάνει ένα δώρο, θα πάρει σχεδόν την ίδια μέρα κι εκείνη ένα, ισάξιο ή ακόμα μεγαλύτερο. Αυτή είναι μια άλλη έκφραση του νόμου της ανταμοιβής, μια από τις σημαντικότερες δικλείδες του Μυστικού.
Όταν ο άντρας την εγκατέλειψε ξαφνικά ύστερα από τριάντα χρόνια γάμου, μια φίλη της μητέρας μου ένιωσε τόσο απελπισμένη, που σκέφτηκε την αυτοκτονία.
Η μητέρα μου της πρότεινε τότε να φροντίσει εθελοντικά παιδάκια που δεν είχαν οικογένεια, πράγμα που έκανε και η ίδια εδώ και πολλά χρόνια, και ας είχε αναθρέψει τέσσερα δικά της παιδιά.
Αυτή η ασχολία μεταμόρφωσε εντελώς την απαρηγόρητη φίλη της.
Ξαφνικά η δική της δυστυχία της φάνηκε πολύ κοινή. Εξάλλου, όταν αφιερώνουμε το χρόνο μας για να παρηγορήσουμε τους άλλους, δεν μας μένει χρόνος για να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, για να ξύνουμε διαρκώς τη δική μας πληγή.
Εκείνη η κυρία έβλεπε κάθε βδομάδα ανθρώπους που τους είχαν εγκαταλείψει, όπως είχαν εγκαταλείψει και την ίδια, μόνο που στη δική τους περίπτωση είχε γίνει αυτό πολύ πιο άσπλαχνα, γιατί επρόκειτο για ανυπεράσπιστα παιδιά….
Χωρίς να το ξέρει, είχε εφαρμόσει το Μυστικό. Αντί να αφήσει τη θλίψη να τη συντρίψει, έγινε ένας ήλιος που πρόσφερε ανακούφιση και ευτυχία σε αυτούς που υπέφεραν.
Χωρίς να το ξέρει, είχε θέσει σε κίνηση τον υπέροχο και τόσο αναγκαίο τροχό της συμπόνιας.
Αυτή είναι και η επιταγή της καλή νεράιδας σε όσους αγγίζει με το μαγικό ραβδάκι της: “Κάθε φορά που μπορείς να βοηθήσεις ένα φίλο, ένα συγγενή, έναν άγνωστο, να το κάνεις! Γιατί μπορεί αυτή να είναι η πρώτη φορά που βοηθά κάποιος το συγκεκριμένο άτομο, και ίσως, χάρη σ’ εσένα, ν’ αποκτήσει και πάλι εμπιστοσύνη στον εαυτό του, στην ανθρωπότητα, στη Ζωή”.
Λένε πως κανένας άνθρωπος, όταν βρίσκεται στο νεκροκρέβατό του, δεν μετανιώνει ποτέ που δεν πέρασε μία παραπάνω μέρα στο γραφείο του.
Ε λοιπόν, με τον ίδιο τρόπο, δεν θα μετανιώσετε κι εσείς ποτέ που κάνατε ένα καλό, γιατί το καλό που θα έχετε κάνει θα είναι το μόνο πράγμα που θα πάρετε μαζί σας: όλα τα υπόλοιπα παραμένουν πίσω.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι αναφέρει επίσης στις Σημειώσεις του ότι η καρδερίνα είναι ένα πουλί που, όταν το βάλεις στο δωμάτιο ενός αρρώστου και ο άρρωστος είναι καταδικασμένος να πεθάνει, θα γυρίσει μυστηριωδώς το κεφάλι της από την άλλη μεριά και θα αρνηθεί να τον ξανακοιτάξει.
Αν όμως ο άρρωστος πρόκειται να αναρρώσει, δεν θα τον αφήσει στιγμή από τα μάτια της, επισπεύδοντας με αυτό τον τρόπο την ανάρρωσή του.
“Το ίδιο ισχύει και με την αγάπη της αρετής. Η αρετή δεν συμβιβάζεται με τις κακίες και τις μικρότητες, τους γυρίζει αυτόματα το κεφάλι. Η αρετή βρίσκει καταφύγιο στις αγνές ψυχές”.
Αυτό είναι το Μυστικό της αγαθοεργίας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Marc Fisher ” Το Αρχαιότερο Μυστικό του Κόσμου”
