Η αντίληψη του πόνου είναι απαραίτητη για την επιβίωση, αλλά πόσο πονάει κάτι μπορεί μερικές φορές να ενισχυθεί ή να κατασταλεί: για παράδειγμα, οι στρατιώτες που υποφέρουν από τραυματισμό στη μάχη συχνά θυμούνται ότι δεν αισθάνονταν τίποτα εκείνη τη στιγμή.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο cell, προχώρησε στο κύκλωμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την αναβάθμιση ή την υποβάθμιση αυτών των σημάτων πόνου, συνδυάζοντας τον μηχανισμό με τον τρόπο που ο θερμοστάτης στο σπίτι ελέγχει τη θερμοκρασία δωματίου.
Ο Yarimar Carrasquillo, ανώτερος συγγραφέας του εγγράφου και επιστήμονας του Εθνικού Κέντρου Συμπληρωματικής και Ολοκληρωμένης Υγείας (NCCIH), δήλωσε στην AFP ότι η υπεύθυνη περιοχή είναι η κεντρική αμυγδαλή, η οποία σύμφωνα με τη μελέτη του, εμφανίστηκε να διαδραματίζει διπλό ρόλο.
Μελετώντας τα ποντίκια, ο Carrasquillo και οι συνάδελφοί του διαπίστωσαν ότι η δραστηριότητα σε νευρώνες που εκφράζουν C-δέλτα πρωτεϊνικής κινάσης ενίσχυαν τον πόνο, ενώ οι νευρώνες που εκφράζουν σωματοστατίνη ανέστειλαν την αλυσίδα της δραστηριότητας στα νεύρα που απαιτούνται για την επικοινωνία του πόνου.
Η εμπειρία του πόνου μπορεί να είναι μια ζωτική προειδοποίηση για να αναζητήσει βοήθεια, για παράδειγμα, ένα άτομο που αντιμετωπίζει σκωληκοειδίτιδα ή καρδιακή προσβολή.
Διαβάστε επίσης: 5 τρόποι να ανακάμψουμε από τον πόνο της απόρριψης
Οι άνθρωποι που γεννιούνται με ανυπαρξία πόνου, εν τω μεταξύ, συχνά δεν συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα των τραυματισμών και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Αλλά δεν είναι πάντα ο πόνος χρήσιμος. Σύμφωνα με μια έρευνα του 2012, περίπου το 11 τοις εκατό των ενηλίκων στις ΗΠΑ έχουν πόνο κάθε μέρα και πάνω από 17 τοις εκατό έχουν σοβαρά επίπεδα πόνου.
Συχνά αυτό οδηγεί σε εξάρτηση από ισχυρά παυσίπονα όπως τα οπιοειδή ή στην προσπάθεια αυτοθεραπείας μέσω παραποιημένων ή παράνομων ναρκωτικών.
Με την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνοι για τη διαφοροποίηση του πόνου, οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν τελικά καλύτερες θεραπείες: ενδεχομένως αυτές που στοχεύουν μόνο εκείνες τις μορφές πόνου που είναι «κακές» και δεν είναι χρήσιμες.
“Η υγιής απάντηση είναι ότι ο πόνος σας λέει ότι κάτι είναι λάθος, το θεραπεύετε και ο πόνος απομακρύνεται”, δήλωσε ο Carrasquillo.
“Στον χρόνιο πόνο, αυτό δεν συμβαίνει, το σύστημα κολλάει. Αν μπορέσουμε να εντοπίσουμε τι κάνει το σύστημα να κολλάει, τότε μπορούμε να το αντιστρέψουμε”.
