Η Ιατρική επιστήμη λειτουργούσε με ολιστικές μεθόδους κατά την αρχαιότητα. Το γνωστό ρητό των Ελλήνων, “Νους υγιής εν σώματι υγιή” εννοούσε ακριβώς αυτό.
Πως η θεραπεία του ασθενούς παραμένει ελλειπής αν, ενώ γιατρέψουμε το σώμα, το μυαλό του εξακολουθήσει να σκέπτεται με τον τρόπο που τον οδήγησε στην ασθένεια.
Ο Ιπποκράτης υποστήριζε πως τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια, αξία πάνω στην οποία βασίστηκε ο Σάμουελ Χάνεμαν και κατέληξε το 1796 στην πρώτη παρουσίαση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Με απλά λόγια, η ίδια ουσία που μπορεί να δημιουργήσει ασθένεια στον άνθρωπο, η ίδια ουσία μπορεί να θεραπεύσει την ασθένεια με διαφορετική δοσολογία.
Ο Χάνεμαν παρατήρησε το παράδοξο φαινόμενο πως, όσο πιο αραιωμένη είναι η ουσία τόσο πιο δραστικό είναι το ομοιοπαθητικό σκεύασμα.
Αυτό έχει φέρει την Ομοιοπαθητική σε σύγκρουση με τα στεγανά της Επιστημονικής κοινότητας των Ιατρών διότι δεν αποδεικνύεται η επίδρασή της εφόσον υποθετικά, μπορεί να μην υπάρχει ουσία μέσα στο σκεύασμα.
Από τον ίδιο τον Σάμουελ Χάνεμαν, μέχρι και σήμερα, και παρά την πρόοδο και τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μεθόδου, η Ομοιοπαθητική διώκεται πότε με επιχειρήματα και έρευνες, και πότε με δηλώσεις που δεν αρμόζουν στο επιστημονικό επίπεδο όπως πχ ο όρος “ανήθικη”.
Όρος ο οποίος κατηγορεί τον Ομοιοπαθητικό για παραπλάνηση και χρονοκαθυστέρηση ενός ασθενούς, ο οποίος θα μπορούσε να είχε πάει απ’ ευθείας σε κλασικό Ιατρό, πράγμα που θα μπορούσε να θέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο την υγεία του και σε μερικές περιπτώσεις και τη ζωή του.
Στην Ελλάδα σήμερα υπερβαίνουν τους 1000 οι (κλασσικοί) Ιατροί οι οποίοι ασχολούνται και έχουν εκπαιδευτεί στην Ομοιοπαθητική την οποία χρησιμοποιούν ως θεραπευτική μέθοδο στις εκάστοτε εξειδικεύσεις τους.
Σχετικές εκδηλώσεις:
