Ένα βράδυ, ο γείτονας του σκανταλιάρη σοφού Σούφι Νασρουντίν τον είδε γονατιστό στο γρασίδι να ψάχνει κάτι στο φως ενός φανοστάτη. «Τι ψάχνεις;» τον ρώτησε.
«Μου έπεσαν τα κλειδιά μου» απάντησε ο Νασρουντίν.
«Να σε βοηθήσω» προσφέρθηκε ο γείτονας. Έπεσε κι αυτός στα γόνατα και άρχισε να χτενίζει με τα δάχτυλά του το γρασίδι. Μετά από μια ώρα άκαρπης έρευνας ο γείτονας ρώτησε «Θυμάσαι πού στεκόσουν όταν σου έπεσαν;»
«Εκεί πέρα» απάντησε ο Νασρουντίν, δείχνοντάς του ένα σκοτεινό σημείο 20 μέτρα μακριά.
«Τότε γιατί τα ψάχνεις εδώ;»
«Επειδή εδώ έχει περισσότερο φως».
Η προοπτική να ψάξουμε για απαντήσεις εκεί που ψάχνουν κι άλλοι ή κάπου που μας υπέδειξαν να ψάξουμε, συχνά μας ασκεί μια γοητεία.
Η άποψη των πολλών συχνά μας κάνει να ταξιδέψουμε σε μέρη μακρινά, για να βρούμε απόμακρους σοφούς, να ξεθάψουμε αρχαία κειμήλια και να σταθούμε πάνω σε ενεργειακούς στροβίλους.
Αν και αυτά τα ταξίδια μπορούν να είναι υπέροχες περιπέτειες, το αληθινό κριτήριο μιας τέτοιας περιπλάνησης είναι το «Έχω έρθει πιο κοντά στην εσωτερική ειρήνη;»
Αν η απάντηση είναι θετική τότε το ταξίδι άξιζε. Αν όχι, θα πρέπει να επαναξιολογήσετε το πού και το πώς αναζητάτε την εσωτερική ειρήνη.
Τα Μαθήματα Θαυμάτων μας βεβαιώνουν πως έχουμε μέσα μας έναν αλάνθαστο οδηγό, που θέλει και μπορεί να απαντήσει σε όλα μας τα ερωτήματα, να μας λυτρώσει από δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις και να μας οδηγήσει στους στόχους της καρδιάς μας.
Τα Μαθήματα μας λένε πως ο οδηγός αυτός είναι το Άγιο Πνεύμα.
Το Άγιο Πνεύμα είναι το μέρος εκείνο του νου σας που παραμένει συνδεδεμένο με τον Νου του Θεού, ακόμα και όταν ο υπόλοιπος νους είναι βυθισμένος στην ψευδαίσθηση της απομόνωσης.
Τα Μαθήματα αντιμετωπίζουν το Άγιο Πνεύμα ως άτομο, σαν έναν επιστήθιο φίλο που μπορείτε να εμπιστευθείτε ανεπιφύλακτα και που σας αγαπά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ το εγώ σας. Γνωρίζει την αλήθεια σας, ξέρει πού θα βρείτε πραγματική βοήθεια και προσφέρεται γενναιόδωρα να φωτίσει το μονοπάτι σας.
Το Άγιο Πνεύμα λειτουργεί σαν ένα μικρό φως που ανάβει τη νύχτα. Τη στιγμή που το φως της μέρας ελαττώνεται, ένα φωτοκύτταρο του δίνει ζωή.
Έτσι, δεν υπάρχει ποτέ σκοτάδι.
Όσο πιο πολύ σκοτινιάζει ο εξωτερικός κόσμος, τόσο πιο λαμπρό γίνεται το εσωτερικό φως. Ο Θεός δεν θα μας άφηνε ποτέ να βαδίζουμε στα τυφλά, σε έναν κόσμο σφαλμάτων.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «Αποκωδικοποιώντας τα Μαθήματα Θαυμάτων» από τις εκδόσεις Ιβίσκος
