Η σωστή σκέψη απαιτεί ενσυνείδηση και συγκέντρωση. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα. Η επίλυσή του θα μας πάρει πολύ περισσότερο χρόνο αν σκεφτόμαστε με τον λάθος τρόπο.
Χρειάζεται να ξεκουράσουμε το συνειδητό μας και να αφήσουμε την αποθήκη της συνείδησης να αναζητήσει μια λύση. Πρέπει να εμπιστευτούμε αυτό το ερώτημα, αυτή την πρόκληση, στην αποθήκη της συνείδησής μας, όπως ακριβώς όταν φυτεύουμε έναν σπόρο πρέπει να τον εμπιστευτούμε στη γη και στον ουρανό.
Ο σκεπτόμενος νους μας, το συνειδητό μας κομμάτι, δεν είναι το έδαφος· είναι μονάχα το χέρι που φυτεύει τον σπόρο και καλλιεργεί το έδαφος με ενσυνείδηση, οτιδήποτε κι αν συμβεί μέσα στη μέρα. Η αποθήκη της συνείδησής μας είναι το πρόσφορο έδαφος που θα βοηθήσει τον σπόρο να φυτρώσει.
Αφού έχουμε εμπιστευτεί αυτό τον σπόρο στο έδαφος της αποθήκης της συνείδησής μας, μετά πρέπει να κάνουμε υπομονή. Καθώς κοιμόμαστε, αυτός δουλεύει. Καθώς περπατάμε, καθώς αναπνέουμε, αν δεν επιτρέψουμε στη σκέψη να παρέμβει στη διαδικασία, η αποθήκη της συνείδησής μας θα δουλεύει. Τότε μία μέρα η λύση εμφανίζεται, επειδή δεν καταφεύγουμε στον σκεπτόμενο νου, αλλά βρίσκουμε καταφύγιο στην αποθήκη της συνείδησής μας.
Χρειάζεται να ασκηθούμε στον δρόμο του διαλογισμού, ώστε να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στην αποθήκη της συνείδησής μας τα ερωτήματά μας, τις δυσκολίες μας. Μπορούμε να της δείξουμε εμπιστοσύνη· εμείς απλώς, με την ενσυνείδηση και τη συγκέντρωσή μας, βοηθάμε να ποτιστεί ο σπόρος και να καλλιεργηθεί το έδαφος. Μία, δύο ή λίγες μέρες αργότερα, η λύση θα ξεπροβάλλει· αυτή τη στιγμή την αποκαλούμε στιγμή αφύπνισης, στιγμή φώτισης.
Όταν απελευθερωνόμαστε από τις ιδέες, τις σκέψεις και τις αντιλήψεις μας, δημιουργούμε χώρο για τον πραγματικό μας νου. Ο πραγματικός μας νους είναι σιωπηλός, χωρίς λέξεις και ιδέες, και είναι πολύ πιο ευρύς από τα περιορισμένα νοητικά κατασκευάσματα.
Μόνο όταν η θάλασσα είνα ήρεμη και ήσυχη μπορούμε να δούμε το φεγγάρι να αντανακλάται στα νερά της.
Η σιωπή είναι τελικά κάτι που έρχεται από την καρδιά και όχι από τις εξωτερικές συνθήκες. Το να ζεις σε σιωπή δεν σημαίνει ότι δε μιλάς ποτέ, ότι δεν έρχεσαι σε επαφή με άλλους ή δεν κάνεις πράγματα· σημαίνει απλώς ότι δεν είσαι ταραγμένος μέσα σου, ότι δεν υπάρχει ένα συνεχές μουρμουρητό μέσα σου.
Αν είσαι πραγματικά σιωπηλός, τότε σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρεθείς, μπορείς να απολαύσεις τη γλυκιά απεραντοσύνη της σιωπής.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Thich Nhat Hanh «Σιωπή» από τις εκδόσεις Αιώρα
