Ο Τσαρλς Κλίφορντ Πηλ προτού γίνει ιερέας ήταν γιατρός. Είχε τεράστια μόρφωση, μια ακόρεστη πνευματική περιέργεια και μια ακατάβλητη θέληση.
Έλεγε συνεχώς στα παιδιά του: Οι Πηλ δεν το βάζουν ποτέ κάτω.
Ενδιαφερόταν για όλους τους ανθρώπους, αγαπούσε όλο τον κόσμο.
Αυτός ο εξαιρετικός φιλόσοφος λάτρευε τη φύση και όταν η μοίρα του στέρησε τα πόδια του, ενδιαφέρθηκε για την αστρονομία και από το αναπηρικό του καροτσάκι μελετούσε το στερέωμα.
Τα χέρια του είχαν παραμορφωθεί από την αρθρίτιδα, αλλά ήταν πολύ ευχάριστο για τους συνομιλητές του να τον ακούν να μιλάει για το αγαπημένο του θέμα, το οποίο έβλεπε πνευματικά και το εξηγούσε με σαφήνεια.
Ένα τελευταίο χτύπημα του στέρησε και την ομιλία. Αλλά ο πατέρας μου υψώθηκε πάνω από τις σωματικές δοκιμασίες. Το ηθικό του ανάστημα, η πνευματική του δραστηριότητα και η χριστιανική του πίστη τον βοήθησαν να ζήσει τόσα πολλά χρόνια. Η αναπηρία και οι πόνοι δεν μπορούσαν να σβήσουν τη χαρά που ακτινοβολούσε γύρω του.
Παράλυτος όπως ήταν, έμενε ζωντανός μέχρι την τελευταία στιγμή. Είμαι βέβαιος ότι ο πατέρας μου πέρασε από τη ζωή στον θάνατο για να ξαναβρεί τη ζωή, γιατί η σπίθα της ζωής δεν σβήνει ποτέ σε μια χαρισματική προσωπικότητα”.
Ο γνωστός ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Καρλ Γιούνγκ είπε κάποτε στον Γκέηλορντ Χάουζερ: “Ανάμεσα στις χιλιάδες κόσμου που έρχονται να ζητήσουν τη βοήθειά μου, εκείνοι που έχουν θρησκευτική πίστη γιατρεύονται πιο γρήγορα”.
Φαίνεται ότι η πίστη σε μια ανώτερη δύναμη και ένα είδος θρησκευτικής ζωής συμβάλλει στη μακροζωία.
Όταν πιστεύει κανείς ότι η ζωή του βρίσκεται στα χέρια του Θεού, αποβάλλει το άγχος, τον φόβο και την ανασφάλεια για το αύριο και αποκτά μια εσωτερική γαλήνη. Απαλλάσσεται από την αγωνιώδη προσπάθεια για συσσώρευση πλούτου και υλικών αγαθών, που είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ανασφάλειας και της επιθυμίας για αποφυγή του πόνου και του θανάτου.
Κατά μία άποψη, οι άνθρωποι έγιναν πιο αγχώδεις και ανασφαλείς από τότε που έχασαν την πίστη τους στο Θεό. Πολλοί γιατροί και ψυχολόγοι παραδέχονται ότι η πίστη είναι μια ψυχική ασπίδα για την υγεία. Όσο πιο πιστός είναι ο άνθρωπος σε μια ανώτερη δύναμη, τόσο πιο θαρραλέα αντιμετωπίζει μια ασθένεια ή τα ψυχολογικά του προβλήματα.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η πίστη τροποποιεί την ουδό του πόνου, δηλαδή το κατώφλι πάνω από το οποίο είναι ανεκτός ο πόνος.
Αυτήν την εσωτερική γαλήνη που αποκτά ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, ο Λουίτζι Κορνάρο την ονομάζει “θεϊκή νηφαλιότητα”. Στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο “Η ζωή με εγκράτεια”, ο Κορνάρο εξυμνεί τη θεϊκή νηφαλιότητα και τη χαρακτηρίζει αρεστή στον Θεό, φίλη της φύσης, κόρη του λόγου (της λογικής, της πνευματικής υγείας), αδερφή της αρετής, σύντροφο της εγκρατούς ζωής, στοργική μητέρα της ανθρώπινης ζωής, το αληθινό φάρμακο της ψυχής και του σώματος.
“Πόσο θα ‘πρεπε οι άνθρωποι”, λέει ο Κορνάρο, “να σε επαινούν και να σε ευχαριστούν για τα ευγενικά σου δώρα. Γιατί εσύ τους δίνεις τον τρόπο, το μέσον για μια υγιεινή ζωή”.
Σχεδόν όλοι οι συγγραφείς και οι ασχολούμενοι με θέματα μακροζωίας συστήνουν την προσευχή και τον διαλογισμό μέσα στις πρακτικές για τη μακροζωία.
Ο Φαμπρίτσιο Μαντσίνι, Αμερικανός χειροπρακτικός, γνωστός για το βιβλίο του “Η δύναμη της αυτοθεραπείας”, λέει: ” Είμαστε πνευματικά όντα που ζούμε μια ανθρώπινη εμπειρία, παρά ανθρώπινα όντα που ζούμε μια πνευματική εμπειρία.
Το πνεύμα μας έχει τη δυνατότητα της τελειότητας. Η προσευχή και ο διαλογισμός έχουν τεράστια δύναμη ίασης.
Βάλτε στη ζωή σας καθημερινά την προσευχή ή τον διαλογισμό και θα έχετε πολύ πιο γρήγορη ίαση. Το σώμα μας μπαίνει σε μια κατάσταση χαλάρωσης από το στρες, κάθε αιτιολογίας, που του επιτρέπει να θεραπευτεί γρηγορότερα”.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ρούλας Γκόλιου “Μακροζωία Ο Απόλυτος Οδηγός” από τις εκδόσεις Ιβίσκος
