Κανένας δεν θέλει τον πόνο. Η κουλτούρα μας τον αντιλαμβάνεται σαν πρόβλημα σχεδόν από την αρχή της ύπαρξής μας και της οργάνωσής μας σε κοινότητες.
Σωματικός πόνος, ψυχικός, συναισθηματικός, πνευματικός πόνος – υπάρχουν ορδές βιομηχανιών που έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την ολική εξόντωση του πόνου που φαίνεται να συνοδεύει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Έχουμε τα πάντα, από παυσίπονα μέχρι βαριά υπνωτικά, όλα σχεδιασμένα για να μας βοηθήσουν να μη νιώσουμε τον πόνο.
Μήπως όμως έχουμε παρερμηνεύσει τον πόνο, μήπως κάνουμε λάθος όταν πιστεύουμε ότι αυτός μπλοκάρει την ικανότητά μας να θεραπευτούμε – μήπως λανθασμένα νομίζουμε ότι αν απελευθερωθούμε από αυτόν, θα νιώσουμε υγιείς, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι;
Η αλήθεια είναι πως ο πόνος δεν είναι το πρόβλημα, ο πόνος απλά μας επικοινωνεί το πρόβλημα. Όταν ακουμπάμε κατά λάθος το χέρι μας στο μάτι της κουζίνας και νιώθουμε το τσούξιμο της ζέστης, δεν πιστεύουμε ότι το σήμα του πόνου είναι το πρόβλημα.
Αναγνωρίζουμε ότι ο πόνος μας προειδοποιεί ότι το κάψιμο προκαλεί στο δέρμα μας κυτταρική βλάβη – διασπά τους ιστούς μας προκαλώντας τους θάνατο και καταστροφή – και ο πόνος που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή μας προειδοποιεί ότι χρειάζεται να πάρουμε το χέρι μας από την εστία της ζέστης, ώστε να σταματήσει η βλάβη.
Γνωρίζουμε ότι μέχρι να απομακρύνουμε το χέρι μας από την εστία, η καταστροφή των ιστών θα συνεχίσει να συμβαίνει, το ίδιο και ο πόνος. Ο πόνος δεν μπορεί και δεν πρόκειται να φύγει μέχρι να αλλάξουμε την κατάσταση που τον προκαλεί. Έτσι ακριβώς λειτουργεί ο πόνος σε όλα τα επίπεδα ύπαρξης.
Ο πόνος δεν υπάρχει ποτέ χωρίς λόγο και δεν αποτελεί ποτέ πρόβλημα από μόνο του. Αποτελεί τον αγγελιαφόρο που μας λέει ότι κάτι έχουμε κάνει λάθος ή ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον οργανισμό μας – ότι κάτι χρειάζεται αναζωογόνηση. Ο πόνος μας καλεί να αλλάξουμε.
Αυτή είναι και η σημασία του: αν πονάμε σε κάποια περίοδο της ζωής μας, δεν σημαίνει ότι έχουμε πληγεί ανεπανόρθωτα ή ότι απλά υποφέρουμε χωρίς λόγο. Ο πόνος κάνει την εμφάνισή του εκεί που χρειάζεται να αλλάξουμε ώστε να επέλθει αναζωογόνηση.
Αυτή η διαδικασία εξερεύνησης των λόγων που εμφανίζεται ο πόνος μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη και περίπλοκη – καθώς ζούμε σε μια κουλτούρα που μας βεβαιώνει ότι χρειάζεται να τον κοιμίσουμε με κάθε τρόπο. Όμως, αν διερευνήσουμε το θέμα σε αρκετό βάθος, θα δούμε ότι ο πόνος δεν είναι ποτέ το κακό παιδί, αλλά αποτελεί πάντα έναν αγγελιαφόρο που φέρνει μηνύματα για το πώς χρειάζεται να αλλάξουμε ώστε να μπορούμε πρώτα να ζήσουμε και στη συνέχεια να ζήσουμε ποιοτικά.
Ο πόνος είναι φίλος και βοηθός μας. Θα μπορούσαμε να τον αντιληφθούμε με αυτό τον τρόπο, να του δώσουμε χώρο να μιλήσει και έτσι να δούμε πού θα μας οδηγήσει;
Ali Washington, life coach, Reiki Master
