Τι θα συνέβαινε αν είχατε ένα επικοινωνιακό εργαλείο που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε για να δώσετε στον άλλον να καταλάβει ακριβώς πώς αισθάνεστε για κάποιο ζήτημα, χωρίς να υπονομεύσετε την αξιοπιστία σας με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε όμως να διαφωνήσετε μαζί του; Αυτό δεν θα ήταν ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο;
Το εργαλείο αυτό υπάρχει και ονομάζεται πλαίσιο συμφωνίας.
Αποτελείται από τρεις φράσεις που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σε οποιαδήποτε επικοινωνία για να δείξετε σεβασμό στον συνομιλητή σας, να διατηρήσετε τη βαθιά επαφή μαζί του και να του πείτε αυτό που πιστεύετε πως είναι αλήθεια, δίχως να πρέπει να αντισταθείτε στη γνώμη του με οποιονδήποτε τρόπο.
Δίχως αντίσταση δεν υπάρχει διαμάχη.
Οι τρεις αυτές φράσεις είναι οι ακόλουθες:
“Εκτιμώ και…”
“Σέβομαι και…”
“Συμφωνώ και….”
Σε κάθε περίπτωση, κάνετε τρία πράγματα: Δημιουργείτε σχέση βαθιάς επικοινωνίας μπαίνοντας στον κόσμο του άλλου και αναγνωρίζοντας το μήνυμα που προσπαθεί να σας μεταβιβάσει, αντί να το αγνοείτε ή να το μειώνετε με λέξεις όπως “αλλά” ή “ωστόσο”.
Δημιουργείτε ένα πλαίσιο συμφωνίας που σας συνδέει. Ανοίγετε την πόρτα για να ανακατευθύνετε κάτι δίχως να δημιουργείτε αντίσταση.
Δείτε ένα παράδειγμα: Κάποιος σας λέει “Κάνεις μεγάλο λάθος”, για κάτι.
Αν πείτε “Όχι, δεν κάνω” το ίδιο έντονα, θα συνεχίσετε να βρίσκεστε σε βαθιά επικοινωνία; Όχι. Θα δημιουργηθεί αντίσταση και διαμάχη. Αντί γι’ αυτό πείτε: “Σέβομαι τα έντονα συναισθήματα που εκφράζεις και πιστεύω ότι αν άκουγες την πλευρά μου μπορεί να ένιωθες διαφορετικά”.
Παρατηρείστε ότι δεν χρειάζεται να συμφωνείτε με το περιεχόμενο του μηνύματος του συνομιλητή σας. Μπορείτε πάντα να εκτιμήσετε, να σεβαστείτε ή να κατανοήσετε το πώς αισθάνεται κάποιος. Μπορείτε να εκτιμήσετε τα συναισθήματά του γιατί, αν βρισκόσασταν στην ίδια φυσιολογία, αν είχατε την ίδια αντίληψη, θα νιώθατε τα ίδια συναισθήματα με εκείνον.
Επίσης, μπορείτε να εκτιμήσετε την πρόθεση κάποιου. Για παράδειγμα, πολλές φορές δύο άτομα που διαφωνούν ριζικά σε ένα ζήτημα δεν εκτιμούν την άποψη του άλλου, κι έτσι δεν ακούει ο ένας τον άλλον.
Αν όμως χρησιμοποιήσετε το πλαίσιο συμφωνίας, θα διαπιστώσετε ότι ακούτε με μεγαλύτερη προσοχή τον άλλον και, ως αποτέλεσμα, θα ανακαλύψετε νέους τρόπους να δείχνετε την εκτίμησή σας. Ας υποθέσουμε ότι συζητάτε με κάποιον για το ζήτημα των πυρηνικών όπλων. Εκείνος υποστηρίζει τον πολλαπλασιασμό τους, ενώ εσείς επιμένετε ότι ο αριθμός τους πρέπει να παραμείνει σταθερός.
Ο ένας μπορεί να αντιλαμβάνεται τον άλλον ως εχθρό, αν και μπορεί να έχετε την ίδια πρόθεση – περισσότερη ασφάλεια για εσάς και την οικογένειά σας, και παγκόσμια ειρήνη.
Έτσι, αν ο άλλος πει “Ο μόνος τρόπος για να λύσουμε το πυρηνικό πρόβλημα είναι να βομβαρδίσουμε τους Ρώσους”, αντί να διαφωνήσετε μαζί του, μπορείτε να εισέλθετε στον κόσμο του λέγοντας: “Πραγματικά εκτιμώ την αφοσίωση και την επιθυμία σου να δημιουργήσεις ασφάλεια για τα παιδιά σου, και πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει ένας αποτελεσματικότερος τρόπος να το πετύχουμε αυτό από το να βομβαρδίσουμε τους Ρώσους με πυρηνικά. Πώς σου φαίνεται το ενδεχόμενο…”
Όταν επικοινωνείτε με αυτό τον τρόπο, ο άλλος νιώθει ότι τον σέβεστε. Νιώθει ότι τον ακούτε και δεν έχει λόγο να διαπληκτιστεί μαζί σας. Δεν υπάρχει διαφωνία και ταυτόχρονα ανοίγονται νέες δυνατότητες.
Αυτή τη συνταγή μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε με οποιονδήποτε – ό,τι κι αν λέει ο άλλος, μπορείτε να βρείτε κάτι να εκτιμήσετε, να σεβαστείτε ή κάτι με το οποίο να συμφωνήσετε. Είστε ακατανίκητοι γιατί δεν μάχεστε καθόλου.
“Όποιος εμμένει πολύ στις απόψεις του, βρίσκει λίγους να συμφωνούν μαζί του” Λάο Τσε.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Anthony Robbins “Απεριόριστη Δύναμη” από τις εκδόσεις Διόπτρα
