Το να ζούμε στο παρόν είναι μια κατάσταση που υπερνικάει τη γήρανση.
Το να επιδιώκουμε να ζούμε στο παρόν, στη στιγμή, στο τώρα, το να έχουμε επίγνωση του τι μας συμβαίνει την κάθε στιγμή έχει πολλά οφέλη τα οποία έχουν περιγράψει πολλοί αρχαίοι και νεότεροι φιλόσοφοι, καθώς και πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι.
Μερικά απ’ αυτά είναι ότι δεν αναμασάμε συνεχώς το παρελθόν και δεν αγωνιούμε για το μέλλον, που είναι καταστάσεις που δημιουργούν θλίψη και μας γερνάνε.
Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν ν’ απολαύσουν ένα ηλιοβασίλεμα, το άρωμα ενός λουλουδιού, το χαμόγελο ενός παιδιού, επειδή εκείνη τη στιγμή σκέφτονται το παρελθόν ή αγωνιούν για το μέλλον. Έτσι, χάνουν την ομορφιά της στιγμής.
Το να ζούμε στο παρόν, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας την κάθε στιγμή και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ακούμε το σώμα μας, την άνεση ή τη δυσφορία που νιώθουμε. Κάτι έχει να μας πει.
Μια πολύ καλή άσκηση που μας βοηθάει να ζούμε στο παρόν είναι η εξής: Κατά τη διάρκεια της ημέρας προσπαθώ να συνειδητοποιώ όσο πιο συχνά γίνεται το πού βρίσκομαι, τι βλέπω, τι ακούω, τι αγγίζω, τι μυρίζω, τι γεύομαι, τι σκέφτομαι, τι αισθάνομαι. Τη στιγμή που τα συνειδητοποιώ, παύω να λειτουργώ μηχανικά και ν’ αντιδρώ αντανακλαστικά, όπως έχω μάθει να κάνω απ’ την παιδική μου ηλικία.
Έχοντας συνείδηση της τωρινής μου κατάστασης, μπορώ ν’ αλλάξω και τον τρόπο της αντίδρασής μου σ’ αυτά που μου συμβαίνουν, μπορώ ν’ αλλάξω τη ρότα της ζωής μου.
Μπορούμε να θυμόμαστε να κάνουμε αυτήν την άσκηση όποτε λέμε, για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη λέξη ή έκφραση που συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε συχνά, όπως τη λέξη “λοιπόν” ή “ας πούμε” ή ακόμη καλύτερα μια έκφραση που θα διαλέξουμε εμείς να τη λέμε συχνά στον εαυτό μας π.χ. “είμαι καλά”, “αγαπώ τον εαυτό μου”.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ρούλας Γκόλιου “Μακροζωία Ο Απόλυτος Οδηγός” από τις εκδόσεις Ιβίσκος
