Η ζωή μπορεί να αποβεί υπερβολικά επικίνδυνη όταν στερείται νοήματος. Ο φόβος του αποχωρισμού έχει ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο άγχος, όταν ο εγκέφαλος χάνει τον σκοπό και ο τελευταίος αντικαθίσταται από μηδενιστικές τάσεις.
Ακόμα και σε οργανική βάση, υπάρχει μέσα μας μια ενόρμηση θανάτου που πυροδοτείται από την απόγνωση· ένας αργός θάνατος της ζωής όταν φτάνουμε να συμπεράνουμε ότι αυτή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Η νευροεπιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναζητά τον σκοπό μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο σκοπός βρίσκεται κωδικοποιημένος στα μικρότερα υποατομικά σωματίδια της ύπαρξής μας.
Θα επαναλάβω την πρωταρχική μου θέση: ο σκοπός δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος είδε στο όνειρό του – είναι κωδικοποιημένος μέσα στο ίδιο του το DNA!
Συνεπώς, το μεγαλύτερο και τελευταίο ερώτημα που εγείρεται είναι η εφαρμογή αυτής της γνώσης: Από τη στιγμή που υπάρχει σκοπός στη ζωή, τι μπορούμε να κάνουμε με αυτόν;
Πώς μπορούμε, αν προτιμάτε, να δώσουμε ώθηση στην εξέλιξή μας;
Αποδεικτικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι εμπειρίες, και ειδικότερα όσες βιώνουμε μέσα από τις σχέσεις στις οποίες εδραιώνουμε συνδέσεις, διαμορφώνουν τον εγκέφαλο. Με τη σειρά του ο εγκέφαλος διαμορφώνει τις εμπειρίες μας. Η επιρροή που ασκούν σε κάθε άνθρωπο τα ίδια του τα πιστεύω είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Οπότε θα πρέπει να προφυλάσσουμε τις συνδέσεις μας.
Ο Μαχάτμα Γκάντι το έθεσε αυτό ως εξής:
Τα πιστεύω σου είναι οι σκέψεις σου
Οι σκέψεις σου γίνονται τα λόγια σου
Τα λόγια σου γίνονται τα έργα σου
Τα έργα σου γίνονται οι συνήθειές σου
Οι συνήθειές σου γίνονται οι αξίες σου
Οι αξίες σου γίνονται το πεπρωμένο σου.
Αυτό το απόσπασμα μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μας αν ιδωθεί μέσα από ένα θετικό πρίσμα. Αν πιστέψουμε ότι μπορούμε να επηρεάσουμε θετικά τον κόσμο, τότε θα αρχίσουμε να κάνουμε λόγο για θετικούς τρόπους, να πραγματώνουμε θετικές πρακτικές, να κάνουμε συνήθειά μας μια ζωή δυναμική και γεμάτη στόχους, διαμορφώνοντας με ωφέλιμο τρόπο την πορεία της.
Επικουρική της θέσης του Γκάντι, η νευροεπιστήμη είναι πλέον σε θέση να παρουσιάσει μια ευθεία επίδραση της κυτταρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου στη γνωστική και συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου.
Η βιολογία είναι γεγονός αυταπόδεικτο: ό,τι σκέφτεται ένας άνθρωπος, σε αυτό εξελίσσεται.
Αν κάνει συνεχώς κακές σκέψεις, αν βιώνει μέσα του μια ανεξέλεγκτη και παρατεταμένη οργή, τότε μπορεί κυριολεκτικά να προκαλέσει επικίνδυνου βαθμού απόπτωση και να εξοντώσει τα εγκεφαλικά του κύτταρα.
Αντίστροφα, όσο περισσότερο ένας άνθρωπος εκθέτει τον εγκέφαλό του σε θετικές προσλαμβάνουσες, τόσο πιο θετικά θα ενεργεί.
Ο εγκέφαλος μπορεί να καταστραφεί, αλλά μπορεί και να βοηθηθεί.
Ενσυναίσθηση, διαπροσωπικές σχέσεις, αλτρουισμός, συμπόνια, ειλικρίνεια, όλα αυτά προάγουν την αναγέννηση του εγκεφάλου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Jay Lombard ” Ο Νους του Θεού” από τις εκδόσεις Πεδίο
