Κάποτε ο Ρίτσι είδε να κυλούν δάκρυα από τα μάτια του Δαλάι Λάμα όταν άκουσε για μια τραγική κατάσταση στο Θιβέτ – την πιο πρόσφατη αυτοπυρπόληση Θιβετιανών που διαμαρτύρονταν κατά της κινέζικης κατοχής στη χώρα τους.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Δαλάι Λάμα είδε στο δωμάτιο κάποιον που έκανε ένα αστείο και άρχισε να γελάει. Αυτό δεν ήταν ασέβεια για την τραγωδία που τον έκανε να δακρύσει, αλλά, αντίθετα, μια ζωηρή και απρόσκοπτη μετάβαση από μια συναισθηματική διάθεση σε μια άλλη.
Ο Paul Ekman, διεθνώς γνωστός ειδικός για τα συναισθήματα και την έκφρασή τους, αφηγείται ότι αυτή η αξιοπρόσεκτη συναισθηματική ευελιξία του Δαλάι Λάμα τον εντυπωσίασε από την πρώτη τους συνάντηση.
Με τη συμπεριφορά του ο Δαλάι Λάμα αντικατοπτρίζει τα αυναισθήματα που εισπράττει από ένα άτομο και αμέσως μετά τα απομακρύνει, καθώς η επόμενη στιγμή του φέρνει μια άλλη συναισθηματική πραγματικότητα.
Η συναισθηματική ζωή του Δαλάι Λάμα φαίνεται ότι περιλαμβάνει ένα αξιοσημείωτα δυναμικό φάσμα ισχυρών και ζωηρών συναισθημάτων, από έντονη θλίψη έως έντονη χαρά. Οι γρήγορες, συνεχείς μεταβάσεις από το ένα στο άλλο είναι μοναδικές. Αυτή η ταχύτατη εναλλαγή φανερώνει την απουσία προσκολλήσεων.
Το «κόλλημα» δείχνει να αντικατοπτρίζει τη δυναμική του συναισθηματικού κυκλώματος στο εγκέφαλο, συμπεριλαμβανομένων της αμυγδαλής και του επικλινούς πυρήνα.
Είναι πολύ πιθανό αυτές οι περιοχές να κρύβονται κάτω από αυτό που η παραδοσιακή βιβλιογραφία θεωρεί αιτία του πόνου – προσκόλληση και αποστροφή – όπου το μυαλό προσκολλάται στην επιθυμία για κάτι που μοιάζει ευχάριστο ή στην απαλλαγή από κάτι δυσάρεστο.
Το φάσμα του «κολλήματος» εκτείνεται από το να είμαστε εντελώς κολλημένοι, ανίκανοι να απελευθερωθούμε από καταθλιπτικά συναισθήματα ή εθιστικές επιθυμίες, έως την πλήρη ελευθερία του Δαλάι Λάμα από οποιοδήποτε αίσθημα.
Ένα χαρακτηριστικό που αναδύεται μέσα από μια ζωή χωρίς κολλήματα φαίνεται ότι είναι μια συνεχής θετικότητα, ακόμα και χαρά.
Όταν ο Δαλάι Λάμα ρωτήθηκε κάποτε ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του, απάντησε: «Νομίζω, αυτή ακριβώς η στιγμή».
Απόσπασμα από το βιβλίο των Daniel Goleman & Richard J. Davidson «Ο Δρόμος προς τη Μόνιμη Μεταμόρφωση» από τις εκδόσεις Πεδίο
