Όσοι αγαπούν και προτιμούν να είναι ανεξάρτητοι και να κατέχουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής τους, μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να μοιραστούν τη ζωή τους με έναν άλλο άνθρωπο, όσο κι αν τον αγαπούν ή τον νοιάζονται. Η απόλαυση της παρέας κάποιου έχει τεράστια διαφορά από το να είσαι σε σχέση.
Υποθέτουμε ότι όλες οι σχέσεις είναι μονογαμικές και περιλαμβάνουν την πλήρη ένωση δύο ξεχωριστών ψυχών (εξ’ ου και η φράση «το άλλο μου μισό»). Δύο άνθρωποι μένουν μαζί, περνούν πολύ χρόνο μαζί, πολλές φορές μοιράζονται τα οικονομικά τους και παίρνουν από κοινού μεγάλες αποφάσεις. Για πολλούς ανθρώπους, αυτό ακούγεται σαν ευλογία – να μπορείς να μοιράζεσαι τόσο πολύ τη ζωή σου με έναν αφοσιωμένο σύντροφο. Για πολλούς άλλους όμως, η ιδέα αυτή είναι σχεδόν ασφυκτική.
Πρώτα απ’ όλα, να ξέρετε πως δεν είστε οι μόνοι – ό,τι κι αν σας λένε οι κυρίαρχες αφηγήσεις της ρομαντικής δυτικής κουλτούρας. Πολλοί άνθρωποι, καθώς μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη δική τους ευτυχία, δυσκολεύονται να συζήσουν με κάποιον άλλο και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με το γάμο.
Αλλά ο ατέλειωτος εορτασμός της αγάπης προς τον εαυτό μπορεί ορισμένες φορές να την καταστήσει ως υποκατάστατο των άλλων ειδών αγάπης. Η μεγάλη ερώτηση είναι: Σημαίνει λοιπόν ότι οι ανεξάρτητοι άνθρωποι δεν μπορούν να συνάψουν συντροφικές σχέσεις;
Καθόλου.
Η απόλαυση της ανεξαρτησίας δεν αποκλείει την απόλαυση της συντροφικότητας. Είμαστε κοινωνικά όντα και οι περισσότεροι από εμάς απολαμβάνουμε μια τρυφερή σχέση. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο επιθυμούμε να μοιραζόμαστε την αγάπη μας με τους άλλους.
Το να μοιράζεσαι την αγάπη σου με ένα άλλο άτομο δεν σου στερεί την ικανότητα να αγαπάς τον εαυτό σου, ακόμα κι αν ορισμένες φορές οι εμπειρίες μας από ανθυγιεινές σχέσεις μας κάνουν να πιστεύουμε το αντίθετο.
Όταν εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας αντί να τον αγαπάμε, τότε γινόμαστε εξαρτητικοί, τότε έχουμε ανάγκη την αγάπη του άλλου και ξοδεύουμε ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας προσπαθώντας να βρούμε κάποιον να μας αγαπήσει. Αλλά όταν μαθαίνουμε πραγματικά να αγαπάμε τον εαυτό μας, λαμβάνουμε μεγάλη χαρά από το να μοιραζόμαστε την αγάπη και έχουμε περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσουμε έναν δυνατό, τρυφερό σύντροφο – αντί για έναν εξαρτητικό.
Ναι, όλες οι σχέσεις προϋποθέτουν χρόνο, ενέργεια και προσπάθεια – αλλά μπορούμε να αναζητήσουμε σχέσεις που μας δίνουν πολλά χωρίς να μας ζητούν να θυσιάσουμε τα κλειδιά της προσωπικής μας ευτυχίας. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν μια συντροφική σχέση με ένα άτομο με το οποίο δεν συζούν. Έτσι, δημιουργούν μια ισορροπία ανάμεσα στο να είναι μόνοι και μαζί. Αυτό το είδος σχέσης μπορεί να επιτευχθεί και σε συνθήκες συγκατοίκησης, αν τεθούν κανόνες.
Ένας άνθρωπος που νιώθει καλά όντας ανεξάρτητο έχει τα εργαλεία, έχει τα εφόδια να κάνει μια βαθιά, τρυφερή σχέση. Αρκεί να θέσει τις κατάλληλες βάσεις εξαρχής και να μοιραστεί τις ανησυχίες του με ένα άτομο που θα τον καταλαβαίνει και μαζί θα χτίσουν μια σχέση που να περιέχει πολύ χώρο και για τους δύο.
