Όλοι πάσχουμε από «μυωπία προοπτικής», με συνέπεια να δυσκολευόμαστε να δούμε τα πράγματα από απόσταση.
Αυτός είναι ο λόγος που συχνά νιώθουμε θυμό και φόβο.
Μία αιτία που μας δυσκολεύει να δούμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά είναι το στρες, το οποίο, σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο, αποτελεί φυσική αντίδραση του ανθρώπου.
Αν καταφέρουμε να μην γαντζωνόμαστε στις εμμονές μας ή να εξαλείψουμε την προσκόλληση, για να χρησιμοποιήσω τον βουδιστικό όρο, θα βρούμε το σθένος να αντεπεξέλθουμε ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες με επιδεξιότητα.
Σε όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, η ελευθερία είναι η ύστατη επιλογή μας, ακόμα κι αν πρόκειται για τη στάση που θα κρατήσουμε. Αν διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν μια συμφορά να καταλήξει σε ανάπτυξη και μετασχηματισμό, πώς μπορεί κάτι θετικό να γίνει αρνητικό, η απάντηση είναι ότι βρισκόμαστε στον κόσμο αυτόν για να ανακαλύψουμε την αγαλλίαση που κρύβεται μέσα στη συμφορά, τη χαρά που κρύβεται μέσα στη θλίψη.
Ο Τζίνπα μας πρότεινε να δοκιμάσουμε το πείραμα της θετικής οπτικής γωνίας: σκεφτείτε ένα δυσάρεστο γεγονός που συνέβη στο παρελθόν και έπειτα αναλογιστείτε αν βγήκε κάτι καλό από αυτό.
Βοηθάει σε κάτι να γίνουμε σαν την Πολυάννα, την ηρωίδα-σύμβολο της αισιοδοξίας και της ελπίδας, και να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ροζ γυαλιά;
Ο Δαλάι Λάμα και ο Αρχιεπίσκοπος Τούτου μόνο αυτό δεν έχουν κάνει. Η ζωή τους είναι γεμάτη σκληρούς αγώνες και ανείπωτες συμφορές, κι όμως καταφέρνουν να διατηρούν την αισιοδοξία και την πίστη τους και δεν παύουν να μας υπενθυμίζουν ότι αυτό που ορίζουμε ως πραγματικότητα δεν είναι παρά μόνο ένα μέρος της.
Αν επανεξετάσουμε ένα τραγικό συμβάν, σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο, θα δούμε πως υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν συμπονετικά τους παθόντες και θα καταλήξουμε ότι σε κάθε πρόβλημα της ζωής μας έχουμε την ικανότητα να ανιχνεύσουμε ευρύτερες και πιο εκλεπτυσμένες διαστάσεις, μέσα από τις οποίες μπορούμε να ανακαλύψουμε μια θετική προοπτική για το μέλλον.
Με αυτόν τον τρόπο θα κρατήσουμε μια ουδέτερη στάση και θα καταφέρουμε να δούμε τις συνθήκες και τα δεδομένα που μας έχουν οδηγήσει ως εκεί.
Βασιζόμενοι σε όλα αυτά, θα καταλάβουμε πόσο περιορισμένη μπορεί να είναι η αντίληψή μας και, σύμφωνα με τον Δαλάι Λάμα, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό να εμπλέκεται σε μια διαμάχη ή παρεξήγηση, προτού ακόμα συμβεί.
Κρατώντας κάποια απόσταση μπορούμε να δούμε τα πράγματα μακροπρόθεσμα και να κατανοήσουμε τις πράξεις μας και τα προβλήματά μας με μεγαλύτερη ευρύτητα, ιδωμένα στο συνολικό πλαίσιο της ζωής μας.
Έτσι, παρόλο που μια κατάσταση μπορεί να μοιάζει δυσεπίλυτη, έναν χρόνο μετά ή μια δεκαετία αργότερα η κατάσταση αυτή δεν αποκλείεται να έχει εξομαλυνθεί.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Δαλάι Λάμα, Ντέσμοντ Τούτου και Douglas Abrams «Το Βιβλίο της Χαράς» από τις εκδόσεις Πεδίο
