—Tέσσερις στους πέντε ενηλίκους, βάση στατιστικών, θα έχουν την εμπειρία των πόνων στην πλάτη, κάποια στιγμή στη ζωή τους και οι περισσότεροι από αυτούς θα υποφέρουν από την επανεμφάνιση των πόνων κατά καιρούς. Οι πιο τυχεροί θα υποφέρουν μόνο παροδικά, όμως ο αριθμός αυτών που υποφέρουν από σοβαρούς χρόνιους περιορισμούς αυξάνεται. Η κατάσταση χειροτερεύει, καθώς ο πληθυσμός γερνάει αλλά ο πόνος της πλάτης δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο στους ηλικιωμένους ανθρώπους. Είναι μια διαταραχή που επηρεάζει όλες τις ηλικίες και δείχνει ότι έχει χαθεί η ισορροπία στο συνολικό σύστημα των σωματικών λειτουργιών μας, είτε συμβαίνει σε ένα παιδί είτε σε έναν ενήλικα, ή σε ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας.
Καταρχήν, κάθε είδος πόνου είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι. Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά στο σώμα μας λαμβάνουμε ένα σινιάλο με τη μορφή του πόνου. Το σινιάλο δίνεται πάντα όταν έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τις φυσικές μας ικανότητες για παράδειγμα, όταν προσπαθούμε να στρέψουμε το δεξιό μας αντίχειρα εσωτερικά, όσο γίνεται περισσότερο, με το δεξί μας χέρι. Πολύ πριν πονέσουμε πραγματικά τον εαυτό μας, τεντώνοντας υπερβολικά την άρθρωση του ινώδους θύλακα, θα μας σταματήσει μια έντονη αίσθηση άμεσου πόνου. ‘Ένας παρόμοιος μηχανισμός έχει βρεθεί να υφίσταται και στη σπονδυλική μας στήλη, αλλά εκεί ο πόνος εμφανίζεται μόνο μετά από παρατεταμένες περιόδους φυσικής κακομεταχείρισης του εαυτού μας. Το σώμα θα σας πει με μεγάλη ευθύτητα, ότι δεν του αρέσει ο τρόπος πού κάθεστε μπροστά από τον υπολογιστή σας καθημερινά, με τις ώρες. Θα σας κάνει να νιώθετε άβολα στον αυχένα και τους ώμους ή, περιστασιακά, θα σας προκαλεί πονοκέφαλο.
Θα πρέπει να αποκτήσουμε περισσότερη επίγνωση για τα αίτια που βρίσκονται πίσω από κάθε είδος πόνου της πλάτης. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, δεν έχουμε μια ξεκάθαρη αντίληψη του εαυτού μας στο φυσικό επίπεδο. Αναρωτηθείτε, έχετε πραγματικά μια καθαρή εικόνα του σχήματος του σώματός σας ή απλά μια αόριστη ιδέα; Μπορείτε να νιώσετε τη μέση άρθρωση του τρίτου δαχτύλου του δεξιού σας ποδιού; Μπορείτε να νιώσετε τις δύο μικρές αρθρώσεις μεταξύ του τέταρτου και πέμπτου σπονδύλου; ‘Η μήπως μπορείτε να νιώσετε το σώμα σας, μόνο όταν πονάει κάπου; Σε αυτό το στάδιο, η ανάγκη να αυξήσετε την προσωπική σας επίγνωση γίνεται ουσιαστική. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο δεν υπάρχει άλλος ειδικός, εκτός από τον εαυτό σας, για να σας πει πώς να ζείτε τη ζωή σας χωρίς να τον βλάπτετε. Εξαρτάται από εσάς να επιλέξετε, αν θα ξοδεύετε το χρόνο σας στην αυτοκαταστροφή ή αν θα αναπτύξετε το πλήρες δυναμικό σας.
Ο πόνος της πλάτης είναι βέβαια μια φυσική αίσθηση. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη, ότι το φυσικό σώμα δεν είναι παρά ένα συστατικό μέρος του ολοκληρωμένου μας Εαυτού. Υπάρχει ακόμα ένα συναισθηματικό, ένα διανοητικό και ένα πνευματικό σώμα, και όλα αυτά έχουν την ίδια σπουδαιότητα και νόημα για το σύνολο. Πολλές διαταραχές του φυσικού μας σώματος προέρχονται από μια ανισορροπία στην αλληλεπίδραση μεταξύ των διαφόρων στοιχείων του ολιστικού Εαυτού. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό, με την έννοια ότι τα συναισθήματα μπορούν να επηρεάσουν το φυσικό σώμα, καθώς επίσης και τις νοητικές μας διεργασίες. Η επίδραση μπορεί να μη γίνει άμεσα αισθητή. Σε πολλές περιπτώσεις, προηγείται μια μακρά χρονική περίοδος, προτού αυτή εκδηλωθεί στο φυσικό επίπεδο ως ένα πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη.
Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα μιας συναισθηματικής σύγκρουσης που μπορεί να εμφανιστεί ως ένα πρόβλημα της σπονδυλικής στήλης, 25 χρόνια μετά. Φανταστείτε ένα υγιές, ανοιχτόκαρδο, μικρό αγόρι, περίπου στην ηλικία των τριών ετών, να κάθεται στο πάτωμα του σαλονιού παίζοντας με τα αυτοκινητάκια. Συνήθως ο μπαμπάς του έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά περίπου αυτήν την ώρα, και ακριβώς όπως κάνει κάθε μέρα, το αγόρι αφήνει το παιχνίδι του και τρέχει προς τον πατέρα του με ανοιχτά τα χέρια, για να τον καλωσορίσει αγκαλιάζοντας τον. Δυστυχώς, ο μπαμπάς είχε μια πραγματικά κακή μέρα. Επειδή είναι θυμωμένος και στεναχωρημένος δεν ανταποδίδει την αγάπη. Το αποστρέφεται, απευθύνεται στο αγόρι με σκληρές λέξεις και το απορρίπτει με χειρονομίες που δείχνουν ανυπομονησία. Αυτή η απλή δράση έχει μια σημαντικότατη συναισθηματική επίδραση στο παιδί. Η απόρριψη του πατέρα το σοκάρει, αφού για εκείνο συμβαίνει χωρίς κανέναν προφανή λόγο.
Ένα τέτοιο συναισθηματικό τραύμα υποδεικνύει ένα αρνητικό πρόγραμμα στο υποσυνείδητο τον αγοριού. Με τη φυσική χειρονομία των ορθάνοιχτων χεριών του, βίωσε τον πόνο της απόρριψης από κάποιον που αγαπάει. Αν αυτό ενισχυθεί πολλές φορές, το αγόρι θα αναπτύξει μυϊκά μοτίβα για να προστατεύσει τον εαυτό του από ένα ακόμα συναισθηματικό τραύμα. Μακροπρόθεσμα, αυτά τα μοτίβα, ριζωμένα στο υποσυνείδητό του, θα περιορίσουν την ευελιξία των σκελετικών μυών του στην περιοχή του αυχένα και των ώμων. Οι μύες συστέλλονται για να αποφύγουν τον πόνο κάθε είδους, είτε συναισθηματικό, είτε φυσικό. Αυτό είναι που κάνουν πάντα οι μύες. Αυτό το είδος της εξάρτησης οδηγεί σε μυϊκή ακαμψία, που μακροπρόθεσμα, σε φυσικό επίπεδο, θα εκφραστεί ως μια σωματική στάση που μπορεί να προκαλεί πόνο. ‘Η, ακόμα χειρότερα, θα οδηγήσει σε εκφυλισμό του ιστού. Αυτό συμβαίνει, επειδή ένα στάδιο μόνιμης μυϊκής έντασης διαταράσσει το μεταβολισμό των μυών, των χόνδρων και τη δομή του σκελετού.
Ο πόνος στην πλάτη δεν μπορεί να θεραπευθεί μόνο με ψυχανάλυση, ειδικά σε περιπτώσεις που πολλά συμπτώματα έχουν οδηγήσει σε ακραίο φυσικό πόνο. Δεν μπορεί να θεραπευθεί αντιμετωπίζοντας τα φυσικά συμπτώματα μόνο με φάρμακα ή φυσιοθεραπεία. Αυτά δεν έχουν επίδραση σε συναισθηματικά τραύματα, που συχνά υποκρύπτονται βαθειά, κάτω από την επιφάνεια. Για να καλύψουμε ταυτόχρονα τόσο τις σωματικές, όσο και τις ψυχολογικές ανάγκες, πρέπει να βρούμε ένα σύνδεσμο μεταξύ όλων των στοιχείων που εμπλέκονται. Αυτός ο σύνδεσμος πρέπει να καταστεί μέρος τον φυσικού, του συναισθηματικού και του διανοητικού μας σώματος. Ο σύνδεσμος αυτός είναι η ζωτικότητα.
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ ενός σαπισμένου και ενός ανθισμένου κλαδιού; Γιατί ο ιστός ενός ατόμου αναγεννάται νωρίτερα, ενώ ενός άλλου πολύ αργότερα; Για να δώσουμε μια απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει να κατανοήσουμε το μοντέλο της ζωτικότητας. 0 μόνος τρόπος για να κατανοήσουμε την έννοια της ζωτικότητας, είναι να γνωρίσουμε και να βιώσουμε συνειδητά την προσωπική μας ζωτική ενέργεια. Είναι όμως μάταιο να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε μονοδιάστατα το μοντέλο της ζωτικότητας. Είναι σαν κάποιος να επιχειρεί να προσδιορίσει τη γεύση του αλατιού. Κανείς δεν θα κατανοήσει ποτέ τη γεύση του αλατιού, εκτός αν την έχει βιώσει στη γλώσσα του. Για να βιώσουμε τη ζωτικότητα, χρειάζεται να γίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ευέλικτοι με τη σπονδυλική μας στήλη. Αν η κινητικότητα της σπονδυλικής μας στήλης έχει περιοριστεί από πόνο, θα είναι περιορισμένη και η αντίληψη του εαυτού μας. Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει, μόνο αν χρησιμοποιήσουμε τη συνειδητότητά μας για να εντοπίσουμε τους κινητικούς περιορισμούς που έχουμε και να τους εξαφανίσουμε μέσα από συγκεκριμένες ασκήσεις. Αυτό θα αναπτύξει την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την προσωπική μας ζωτικότητα.
Το μυστικό για να αποκτήσουμε πρόσβαση στην αυθεντική μας ζωτικότητα, είναι να επανακτήσουμε όσο το δυνατόν αυτό που χάσαμε προηγουμένως. Αυτή η διαδικασία της εξισορρόπησης και πάλι του εαυτού μας, προσφέρει τη μόνη πραγματική δυνατότητα για να θεραπεύσουμε τη σπονδυλική μας στήλη.
Εάν σας ενδιαφέρει να μάθετε περισσότερα για την ολιστική μέθοδο θεραπείας της σπονδυλικής στήλης που έχει αναπτύξει ο Στεφαν Ριπελ μπορείτε να παρακολουθήσετε το εκπαιδευτικό σεμινάριο στις 17 & 18 Ιουνίου. Διαβάστε περισσότερα
