Η δύναμη της πνοής είναι εκείνη που θεραπεύει το σώμα και τον νου, αφού η πνοή είναι ζωή και μέσω της πνοής η ζωή μπορεί να μεταβιβαστεί στον νου και στο σώμα ενός άλλου ατόμου.
Η πνοή είναι επίσης μια χορδή που περνάει μέσα από όλα τα ανθρώπινα όντα, συνδέοντάς τα σε μια ζωή. Αν δεν υπήρχε η πνοή, οι αισθήσεις ποτέ δεν θα αντιλαμβάνονταν τον εξωτερικό κόσμο. Επομένως όλα όσα βλέπουμε, μυρίζουμε, νιώθουμε, γευόμαστε και ακούμε, έρχονται μέσω του αγωγού της πνοής.
Έτσι, κανένα φάρμακο δεν μπορεί να έχει τόση επιρροή πάνω στον ασθενή, όσο έχει η πνοή. Η αδύναμη πνοή υπόκειται σε όλες τις μεταδοτικές ασθένειες και ο θεραπευτής με αδύναμη πνοή μπορεί να κολλήσει την ασθένεια από τον ασθενή που θεραπεύει.
Γι’ αυτό, η δύναμη της πνοής είναι το πιο ουσιώδες πράγμα πριν επιχειρήσει κανείς τη θεραπεία.
Η δύναμη της πνοής μπορεί να αναπτυχθεί με δύο τρόπους: σε όγκο και σε μήκος, δηλαδή να γίνει έντονη και εκτεταμένη. Είναι επικίνδυνο να επιχειρήσει κανείς τη θεραπεία, πριν βεβαιωθεί απολύτως για τη δύναμη της πνοής του με τους δύο τρόπους. Η ανάπτυξη της δύναμης της πνοής γίνεται αισθητή και το άτομο καταλαβαίνει πότε είναι έτοιμο για να τη χρησιμοποιήσει στη θεραπεία.
Κάθε πόνος, ενόχληση, ασθένεια, φθορά και κάθε είδους καταστροφή, είναι έλλειψη ζωής. Η λέξη ζωή, που τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ομιλία, είναι το όνομα που δίνουμε στο αποτέλεσμα δυο λειτουργιών που εργάζονται αρμονικά: η μία είναι η συνεχής ζωή του πνεύματος. Η άλλη είναι η ζωή την οποία η ύλη παρέχει στο πνεύμα. Είναι μια αρνητική και μια θετική δραστηριότητα.
Είναι η δύναμη της εσωτερικής ζωής που έλκει την εξωτερική ζωή και επίσης είναι η δύναμη της εξωτερικής ζωής με την οποία προσκολλάται στην εσωτερική ζωή. Με αυτό τον τρόπο η αμοιβαία δράση και των δύο κρατάει αναμμένη τη φλόγα της ζωής και η έλλειψη της μιας από αυτές τις λειτουργίες είναι η αιτία της ασθένειας.
Υπάρχουν πέντε σώματα μέσω των οποίων η ψυχή εκφράζει τη ζωή. Το φυσικό σώμα είναι το πιο φτωχό απ΄όλα, γιατί έχει γεννηθεί από ύλη, τρέφεται με ύλη, έλκεται προς την ύλη, βρίσκει τη ζωή του στην ύλη και επιστρέφει στην ύλη.
Επειδή απαιτεί ύλη για τη συντήρησή του, στο τέλος το διεκδικεί η ύλη. Αυτή η διεκδίκηση ονομάζεται ασθένεια ή θάνατος, όταν το σώμα χάνει τη δύναμή του.
Και αυτό προκαλείται από την απώλεια της ενέργειας των νεύρων, τα οποία θα λέγαμε ότι έλκουν και συγκρατούν τη σάρκα, τα οστά, το αίμα και το δέρμα όχι μόνο ανέπαφα, αλλά ενεργά και σφριγηλά. Η αποδυνάμωση των νεύρων από εξάντληση, η έλλειψη στήριξης, έλλειψη ανάπαυσης ή απώλεια ενέργειας με οποιοδήποτε τρόπο είναι η αιτία κάθε ασθένειας.
Επομένως η θεραπεία μπορεί να ονομαστεί ζωοποιός για εκείνο το μέρος που χρειάζεται ζωή ή για το σώμα ως σύνολο. Ο υλιστής πιστεύει ότι το άτομο, οσοδήποτε αδύναμο, μπορεί να σωθεί και να επανέλθει στη ζωή μέσω μετάγγισης αίματος ενός άλλου ανθρώπου. Αν αυτό είναι ένα αποτελεσματικό φάρμακο, πόσο περισσότερο θα πρέπει να παράγει ζωή σε έναν άλλον η δύναμη της σκέψης, της ζωής, η οποία έχει μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στην ύλη!
Ακόμη και η λεπτοφυής ουσία του φυσικού σώματος του θεραπευτή μπορεί να περάσει μέσω εξαέρωσης με τη διαδικασία της γης που ανάγεται σε νερό, του νερού σε πυρ, του πυρός σε αέρα, του αέρα σε αιθέρα, στέλνοντας έτσι λεπτοφυή άτομα φυσικής ενέργειας και ενισχύοντας τους κραδασμούς της νοητικής ενέργειας στο άτομο που το χρειάζεται.
Η διαφορά ανάμεσα στο φάρμακο και στη θεραπεία είναι η εξής: αντί να στέλνουμε ένα πράγμα με το τραίνο, το στέλνουμε αεροπορικά με αεροπλάνο.
Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί αν αξίζει ένα άτομο να αποδυναμώνεται στέλνοντας μέρος της ζωής του σε κάποιον άλλον.
Αναμφίβολα δεν θα ήταν σωστό ένα φτωχό άτομο να δώσει την τελευταία του δεκάρα σε κάποιον που πεινάει, αλλά για έναν πλούσιο είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα πλούτη του για την άνεση και την ευτυχία εκείνων που έχουν ανάγκη.
Ο πνευματικός θεραπευτής είναι πλούσιος σε δύναμη και η δύναμή του δεν θα μειωθεί αν την προσφέρει.
Επομένως η υλική θεραπεία είναι μια αποτυχία. Οσοδήποτε πετυχημένη κι αν φαίνεται, είναι ανίσχυρη σε σύγκριση με την πνευματική θεραπεία, επειδή ο πνευματικός θεραπευτής έχει δίπλα του τη δύναμη του Θεού.
Το βιβλίο της υγείας Ιναγιάτ Χαν, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
