Ο Μπάπου, που δεν πετούσε ποτέ του τίποτα, ούτε καν ένα φαγωμένο μολύβι, δύσκολα θα κατανοούσε τη σπατάλη της σημερινής κοινωνίας.
Η σπατάλη έχει γίνει τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας που ξεχνάμε τις σοβαρότερες συνέπειές της.
“Η απληστία και η σπατάλη διαιωνίζουν τη φτώχεια, η οποία αποτελεί βία κατά της ανθρωπότητας”, μου είπε ο Μπάπου.
Το ένα τρίτο των τροφίμων που αγοράζουμε στην Αμερική καταλήγει στα σκουπίδια, και ακόμη περισσότερες ποσότητες πετούν τα μανάβικα πριν καν τις πουλήσουν.
Πετάμε τρόφιμα αξίας πάνω από 160 δισεκατομμύρια δολάρια σε χωματερές κάθε χρόνο. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο κοιμούνται πεινασμένα κάθε βράδυ.
Ο παππούς μου έλεγε ότι αν κυλά ένα δάκρυ έστω και σε έναν άνθρωπο στον κόσμο, η ανθρωπότητα δεν πρέπει να εφησυχάζει.
Η ασφάλεια και η σταθερότητα κάθε πολιτισμού εξαρτάται από την ασφάλεια και τη σταθερότητα κάθε ανθρώπου.
Αν εξαλείφαμε τον υπερκαταναλωτισμό και τη σπατάλη, θα μπορούσαμε να εξοικονομούμε εκατομμύρια από τη μεταφορά τροφίμων που θα καταλήξουν στα σκουπίδια, και θα τα στέλναμε σε μέρη και ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.
Δεν κατανόησα πλήρως το μάθημα του Μπάπου με το μολύβι ώσπου μεγάλωσα λίγο και άνοιξα τα μάτια μου στις αδικίες του κόσμου.
Μπορεί να νομίζετε ότι μια μικρή αλλαγή στη ζωή σας δεν θα λύσει τίποτα, αλλά όλες αυτές οι μικρές πράξεις αθροίζονται.
Πάντα έχω μαντήλι στην τσέπη μου, το οποίο χρησιμοποιώ αντί για χαρτομάντιλα. Μπορεί αυτό να μην αλλάζει τον κόσμο, αλλά σκεφτείτε πόση διαφορά θα έκανε αν όλοι πράτταμε το ίδιο.
Μια μελέτη δείχνει ότι αν ανακυκλώναμε κάθε αλουμινένιο κουτάκι στη χώρα, θα μπορούσαμε να τροφοδοτούμε με ενέργεια τέσσερα εκατομμύρια νοικοκυριά και να εξοικονομούμε 800 εκατομμύρια το χρόνο. Πολλά χρήματα, δηλαδή, εάν πετάμε το κουτάκι της μπίρας στον κάδο ανακύκλωσης αντί στα σκουπίδια!
Ο πλούτος μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα, αλλά η απληστία και η αναισθησία δημιουργούν πολλά περισσότερα.
Ο Μπάπου δεν χρειαζόταν πολύ περισσότερα από ένα μικρό γραφείο κι ένα χαρτί με μολύβι για να εμπνέει τους ανθρώπους να αλλάξουν τον κόσμο.
Όμως οι περισσότεροι σήμερα συγκεντρώνουν υλικά αγαθά με ανησυχητικό βαθμό. Όλο και αγοράζουμε και μετά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με όσα έχουμε.
Μια ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί για να βοηθά στην οργάνωση των αντικειμένων στα νοικοκυριά.
Τα σχετικά βιβλία και οι σύμβουλοι (ναι, υπάρχουν σύμβουλοι οργάνωσης!) συνήθως λένε ότι το πρώτο βήμα είναι να πετάξεις όσα πράγματα δεν χρειάζεσαι.
Όμως αυτό μας φέρνει στο πραγματικό ερώτημα: γιατί τα αγοράσατε;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Arun Gandhi ” Μαχάτμα Γκάντι – Το Δώρο του Θυμού” από τις εκδόσεις Διόπτρα
