Αποστολή του μυαλού μας είναι να μας προστατεύει. Είμαστε προγραμματισμένοι να επιβιώνουμε ακόμα και στην αφρικανική σαβάνα. Αντιδρούμε σε κλάσματα δευτερολέπτου πριν από οποιονδήποτε κίνδυνο χάρη στις απίστευτες δυνατότητες του υποσυνειδήτου μας.
Στο υποσυνείδητο φυλάσσονται όλες οι εμπειρίες μας, με τη μορφή ερέθισμα – αντίδραση, αυτοματοποιώντας συμπεριφορές. Το πρόβλημα είναι ότι το μυαλό δεν ξεχωρίζει, απλώς συσσωρεύει.
Είναι το GPS της συμπεριφοράς μας.
Κάθε άνθρωπος, από τη σύλληψή του, απορροφά ό,τι ακούει και παρατηρεί γύρω του, και όλες αυτές οι πληροφορίες καταγράφονται στο υποσυνείδητό μας ως απόλυτες αλήθειες. Ειδικά στα πρώτα επτά χρόνια της ζωής μας. Τα παιδιά απορροφούν μοτίβα συμπεριφοράς σε αυτά τα χρόνια, τα οποία θα επαναλαμβάνουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, εκτός κι αν σταματήσουν για να εξετάσουν τι είδους συμπεριφορές έχουν καταγραφεί στο υποσυνείδητό τους.
Στη διάρκεια του υπόλοιπου βίου μας ενισχύουμε αυτά τα μοτίβα που ενσωματώσαμε υποσυνείδητα με την εμπειρία μας, και επίσης ενσωματώνουμε καινούριες εμπειρίες.
Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να εξετάζουμε τι είδους πληροφορίες και συμπεριφορές έχουμε καταγράψει στο υποσυνείδητό μας, και να αντικαθιστούμε όσες μας περιορίζουν, μας κάνουν κακό και μας εμποδίζουν να φερόμαστε όπως θα μας άρεσε πραγματικά.
Διαβάστε επίσης: Αλλεργίες: Μήπως είναι απλώς μια διαφορετική μορφή αντίδρασης στο φόβο;
Το υποσυνείδητό μας δεν θέλει να πάρει κανένα ρίσκο. Η αποστολή του είναι να μας προστατεύει. Βασίζεται μόνο στις γνωστές εμπειρίες. Για παράδειγμα, αν μικρός είχες μια κακή εμπειρία στη θάλασσα και φοβήθηκες το νερό, στο μυαλό σου θα μείνει για πάντα ο φόβος, ώστε να μην ξαναπλησιάσεις το νερό.
Αν ένα μικρό παιδί ακούει εκατό χιλιάδες φορές στα πρώτα χρόνια της ζωής του: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό», «θα πέσεις», «Μην λες ανοησίες» κ.λ.π., είναι πολύ πιθανό ότι μετά αυτός ο άνθρωπος, κάθε φορά που θα θέλει να μάθει κάτι καινούριο, θα ακούει το μυαλό του να του λέει: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό», «Μην το κάνεις», «Δεν θα αντέξεις», «Μη λες ανοησίες».
Έτσι, είναι σημαντικό να ανοίξουμε το μυαλό μας και να εξετάσουμε τι είδους πληροφορίες έχουμε καταγράψει στο υποσυνείδητό μας, οι οποίες πολλές φορές είναι λανθασμένες, γιατί τη στιγμή που τις καταγράψαμε δεν ήμασταν σε θέση να ξεχωρίσουμε τι βλέπαμε ή τι ακούγαμε. Και, επίσης, να αντικαταστήσουμε αυτό που μας κάνει κακό, αυτό που μας περιορίζει ή που μας εμποδίζει να είμαστε όπως θα θέλαμε πραγματικά, και να κάνουμε αυτό που θα μας άρεσε.
Είναι επίσης σημαντικό να έχεις επίγνωση της τεράστιας δύναμης που έχουν τα λόγια σου πάνω σε όσους σε ακούν, ειδικά αν οι άνθρωποι αυτοί είναι παιδιά.
Εγώ πάντα μιλώ για υπεύθυνους και όχι για ενόχους.
Δεν μπορούμε, όμως, να μιλάμε για ενοχή αν ξεκινήσουμε από το ότι ο καθένας δίνει ό,τι έχει, το καλύτερο που έχει.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να δώσει κάτι που δεν έχει.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Rut Nieves «Πίστεψε Σ’Εσένα» από τις εκδόσεις Πεδίο
