Για μένα, η αρχή του φθινοπώρου είναι πάντοτε περίοδος περισυλλογής και εντατικού διαλογισμού. Συνήθως πηγαίνω σε μια μονή σε κάποια ορεινή τοποθεσία της Κορέας, αλλά φέτος επισκέφθηκα το Plum Village, τη βουδιστική κοινότητα που ίδρυσε ο Βιετναμέζος μοναχός Thich Nhat Hanh κοντά στο Μπορντό της Γαλλίας.
Το 2013, όταν ο Thich Nhat Hanh επισκέφθηκε την Κορέα μαζί με τους μαθητές του, ήμουν διερμηνέας του στις δημόσιες ομιλίες του και αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια εξαιρετική σχέση. Ήθελα να δω πώς οι υπέροχες διδασκαλίες του έγιναν πράξη στο Plum Village, και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, την άρπαξα.
Την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ, ο Thich Nhat Hanh ηγήθηκε του αντιπολεμικού κινήματος τόσο μέσα στη χώρα όσο και στο εξωτερικό. Οι προσπάθειές του συγκίνησαν βαθύτατα τον Martin Luther King, ο οποίος τον πρότεινε για το Νόμπελ Ειρήνης.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο Tich Nhat Hanh δεν μπορούσε να επιστρέψει στο Βιετνάμ και έτσι εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου ίδρυσε μια μικρή βουδιστική κοινότητα μαζί με όσους βρίσκονταν εκεί για να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία του.
Διαβάστε επίσης: Η ακαταστασία προκαλεί κατάθλιψη και άγχος; Η γνώμη ενός ψυχολόγου
Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η μικρή κοινότητα άρχισε να προσελκύει όλο και περισσότερους αναζητητές. Δυστυχώς, λόγω της επιδεινούμενης κατάστασης της υγείας του μετά το 2014, ο Tich Nhah Hanh δεν είναι σε θέση να απευθύνει δημόσια τη διδασκαλία του. Παρ’όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο εξακολουθούν να επισκέπτονται το Plum Village, προκειμένου να παρακολουθήσουν προγράμματα διαλογιστικής παρατήρησης.
Όταν έφτασα για πρώτη φορά στο Plum Village, εντυπωσιάστηκα από το πόσο αργά βάδιζαν όλοι – σε αντίθεση με την καθημερινότητα στις πόλεις, όπου όλοι βιάζονται. Στο Plum Village, οι μοναχοί και οι αναζητητές βαδίζουν αργά όχι μόνο για να αυξήσουν την προσωπική τους ενσυνειδητότητα, αλλά και για να απολαύσουν την ίδια την ενέργεια του βαδίσματος.
Διαπίστωσα ότι αυτό δεν συνέβαινε μόνο στο βάδισμα· οι άνθρωποι έτρωγαν επίσης πολύ αργά, μασώντας μία μπουκιά τη φορά και απολαμβάνοντας ήρεμα το γεύμα τους. Ανεξάρτητα από το έδεσμα που έχουμε στο πιάτο μας, αν ο νους μας περιπλανιέται την ώρα που τρώμε, δεν θα γευτούμε τίποτα.
Αν όπως είμαστε σε πλήρη εγρήγορση, ακόμα και μαι γουλιά τσάι μπορεί να είναι κάτι που όμοιό του δεν έχουμε δοκιμάσει ποτέ.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Haemin Sunim «Αγάπη για το Λιγότερο Τέλειο» από τις εκδόσεις Πεδίο
