Η αγάπη προς τον εαυτό μας, μας καθιστά ελεύθερους και όχι ζητιάνους της αγάπης. Ο ζητιάνος είναι σε συνεχή εξάρτηση, γιατί αισθάνεται ανήμπορος, με αποτέλεσμα να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ορισμένους.
Αν όμως αγαπάς τον εαυτό σου, όταν έχεις βρει την αγάπη μέσα σου, δεν γίνεσαι ζητιάνος καμιάς αγάπης και δεν μπορείς να γίνεις αντικείμενο εκμετάλλευσης κανενός. Η αγάπη δεν είναι πλέον εξάρτηση. Η ελευθερία, ο σεβασμός και το μοίρασμα γίνονται τα χαρακτηριστικά της.
Η αγάπη – ελευθερία είναι τελείως διαφορετική από την αγάπη – εξάρτηση. Τα δύο αυτά είδη της αγάπης διαφέρουν τελείως ως προς το νόημα και το αποτέλεσμά τους.
Γιατί η αγάπη είναι όπως η αναπνοή. Εισπνοή, εκπνοή. Εισπνέω, γεμίζω μέσα μου με αέρα και εκπνέω, βγάζω τον αέρα από μέσα μου. Με τον ίδιο τρόπο, αν δεν έχω γεμίσει με αγάπη μέσα μου, πώς θα δώσω αγάπη; Σε αυτό το σημείο έγκειται η αρμονία της αναπνοής, όπως και της αγάπης. Δεν μπορείς να διαλέξεις μόνο να εισπνέεις ή μόνο να εκπνέεις.
Η αναπνοή γίνεται ελεύθερα. Για να λειτουργήσει, χρειάζεται ελευθερία. Δεν μπορεί κάποιος να σου κλείσει τη μύτη ή το στόμα και εσύ να μπορείς να αναπνέεις. Θα πεθάνεις. Με τον ίδιο τρόπο, αν κάποιος στερήσει την ελευθερία στην αγάπη, αυτή θα πεθάνει.
Διαβάστε επίσης: Τι σημαίνει αγαπώ τον εαυτό μου;
Το δεύτερο πράγμα που μαθαίνεις μέσα από την αγάπη-ελευθερία είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου. Η λέξη «όχι» μπαίνει μέσα στη συνείδηση και τη συμπεριφορά σου. Τολμάς να ξεστομίσεις δυο λέξεις τόσο παρεξηγημένες από τον κόσμο: «όχι, δεν μπορώ» και «όχι, δεν θέλω».
Είναι, όμως, ένα «όχι» με επίγνωση, που δεν πηγάζει από κάποιο πείσμα ή εγωισμό, αλλά που υποδηλώνει το σεβασμό στα «θέλω» και στις ανάγκες του ίδιου σου του εαυτού, εκφράζοντας την ωριμότητά σου. Με αυτόν τον τρόπο αρχίζεις να είσαι άτομο, βγαίνεις από τον όχλο και αποκτάς τη συνειδητότητα του να είσαι ο εαυτός σου. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, σέβεσαι τον εαυτό σου και αμέσως αυτό γίνεται αντιληπτό από τους άλλους. Συνεπώς, μέσω του νόμου της έλξης, έλκεις και το σεβασμό των άλλων.
Το τρίτο χαρακτηριστικό της αγάπης προς τον εαυτό σου, είναι η μετουσίωσή της σε ανάγκη για μοίρασμα. Έχεις γεμίσει τόσο πολύ με την αγάπη μέσα σου, που τώρα θέλεις να τη μοιραστείς. Η αγνή αγάπη που βγαίνει από την καρδιά σου, μεταμορφώνει τη ζωή σου. Πλημμυρίζει κάθε σου πράξη, ακτινοβολείς την αγάπη, γίνεσαι ο ίδιος «αγάπη».
Για να αγαπήσεις όμως τον εαυτό σου, πρέπει να τον γνωρίσεις. Και αυτό, πιστέψτε με, είναι το πιο δύσκολο. Απαιτεί σκληρή δουλειά, πολύ μεγάλη υπομονή, επιμονή, κατανόηση, θάρρος και μεγάλη θέληση. Το αποτέλεσμα, όμως, ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Νιώθεις απελευθέρωση, νιώθεις γαλήνη και ηρεμία στη ζωή. Κάτι που σου δίνει την πραγματική ευτυχία μέσα σου. Αυτή που δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον, παρά μόνο από εσένα.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Αμαλίας Ειρήνης Τζιμοπούλου « Η Ιστορία μιας Σταγόνας» από τις εκδόσεις kosmos-books.gr
