Στη γλώσσα των Ίνκας υπάρχει μια έννοια «Tucuy munayniyoc» κι αυτό σημαίνει πως είμαστε όλοι ένα, εντός της Υπερ-συνειδητότητας και της αγάπης του Θεϊκού Κόσμου.
Ζώντας σε αυτή την κοσμική πραγματικότητα που ονομάζουμε σπίτι μας, όπου κι αν αυτό βρίσκεται τοπογραφικά, μοιραζόμαστε όλοι εξίσου τη χαρά και την αφθονία του κόσμου.
Όταν η καρδιά μας είναι πλήρης από τη χαρά και την απόλαυση του κόσμου, δεν υπάρχει καθόλου χώρος για ταραχοποιούς συλλογισμούς και βαριές ενέργειες.
Η αλήθεια και η αγάπη είναι τα βασικά συστατικά του τρόπου ζωής των Ίνκας.
Το όνομα Ίνκας σήμαινε αρχικά τον ηγέτη των ανθρώπων κι ήταν το όνομα που δόθηκε στον Manco Capac, τον πρώτο Ίνκα, που γεννήθηκε στη λίμνη Τιτικάκα.
Αργότερα λέγονταν έτσι κι άλλοι άνθρωποι, ενώ σήμερα οι άνθρωποι στις Άνδεις πιστεύουν ότι όλοι ανεξαιρέτως έλκουμε την κοινή μας καταγωγή από το Ένα κι επομένως είμαστε όλοι μας παιδιά του Ήλιου και του Φωτός.
Προκειμένου να βιώσουμε αυτό το ανεξερεύνητό μας δυναμικό, χρειάζεται να ζήσουμε με αγάπη, μέσα από την προσφορά και τη σοφία, ώστε να γίνουμε αυτό που πράγματι είμαστε, δηλαδή καθαρό, αγνό φως και να το διδάξουμε με το παράδειγμά μας και στους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Τότε γινόμαστε Ίνκας, δηλαδή παιδιά του Ήλιου και δοξάζουμε το φως, ζώντας με χαρά, αρμονία και απόλαυση τα κοσμικά δώρα του φωτός.
Η εφαρμογή των τριών νόμων της αγάπης, της προσφοράς και της σοφίας, μας οδηγεί στην Ayni, όπως ονομάζεται η αμοιβαιότητα, που αντανακλά την ανάγκη να νοιαζόμαστε και να μεριμνούμε για όλους τους ανθρώπους και για όλη τη φύση, σε αντάλλαγμα για τη φροντίδα που λαμβάνουμε κάθε ημέρα από αυτήν.
Ο πρώτος νόμος, λοιπόν, είναι η αγάπη ή Munay, που μας καλεί να διαλαλούμε παντού την αλήθεια κι όταν μιλάμε στη γλώσσα της και ταυτόχρονα πράττουμε με αγάπη, τότε τρέφουμε το Θεϊκό κομμάτι μέσα, αλλά κι έξω από εμάς.
Αυτός είνα ο τρόπος να δοξάσουμε και να γιορτάσουμε τον Θεϊκό Κόσμο της Δημιουργίας, ζώντας μέσα από την αγάπη και σε αρμονία με τη Μητέρα Γη.
Ο δεύτερος νόμος είναι η προσφορά ή LIancay όπως καλείται στις Άνδεις. Κι αναφέρεται στην υπηρεσία, την εργασία, αλλά και στη δημιουργική έκφραση των ατομικών μας χαρισμάτων.
Αυτή η προσφορά συνιστά μιαν ευκαιρία στα πλαίσια αυτής της πραγματικότητας που ζούμε, ώστε να μιμηθούμε τη μέριμνα και τη φροντίδα του Θείου για όλη τη Δημιουργία.
Ο τρίτος νόμος, της σοφίας δεν αναφέρεται στη συσσώρευση γνώσεων που τρέφουν το μυαλό, αλλά μας προτείνει να γνωρίσουμε τον αυθεντικό μας εαυτό, το γνώθι σ’ αυτόν που έλεγε και ο «δικός μας» Σωκράτης.
Για να γνωρίσουμε, όμως, τον αληθινό μας εαυτό, το μοναδικό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσέχουμε τις ενέργειες μέσα μας.
Επίσης είναι πολύ βασικό να τρέφουμε τις δύο πολικότητες εντός μας, τόσο την αρσενική, όσο και τη θηλυκή.
Όταν αναγνωρίσουμε πια τον εσωτερικό, αυθεντικό, εαυτό μας, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να ισορροπούμε τις πανίσχυρες αυτές πολικότητες.
Ο Δον Χόρχε λέει πως από τη στιγμή που θα εξισορροπήσουμε τις ενέργειες μέσω της αγάπης και της προσφοράς στο δικό μας κόσμο των εμπειριών, τότε ανελισσόμαστε σπειροειδώς προς τα επάνω και προς τον ήλιο, κι εκρηγνύμεθα μέσα στη συνειδητότητα του θεϊκού Pacha (Κόσμου).
Τότε όλα γίνονται Ένα και νιώθουμε αυτή την κατάσταση καθώς μπορούμε να έχουμε εμπειρία του εσωτερικού μας όντος σε όλα τα ποικίλα επίπεδα συνείδησης και στις αντίστοιχες πραγματικότητες.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Στεργιόπουλου «Το Βιβλίο του Σαμάνου Θεραπευτή» από τις εκδόσεις ΔΙΟΝ
