Η ενδογενής ρύθμιση ενός συγκεκριμένου γονιδίου σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχής μετατραυματικού στρες μετά από μια τρομακτική εμπειρία. Συγκεκριμένα, οι τραυματικές αναμνήσεις της εμπειρίας είναι λιγότερο σοβαρές. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας ανέφεραν αυτά τα ευρήματα, στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Οι τραυματικές εμπειρίες, όπως ατύχημα, βιασμός ή βασανιστήρια, μπορούν να εδραιωθούν βαθιά στη μνήμη ενός ατόμου και να προκαλέσουν συμπτώματα μετατραυματικής διαταραχής στρες (PTSD) ακόμη και χρόνια αργότερα. Η ορμόνη του στρες κορτιζόλη παίζει ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση αυτών των διεργασιών μνήμης, όπως αποδεικνύεται από διάφορες μελέτες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από την ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Dominique de Quervain στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας.
Στο τρέχον έργο τους, η ομάδα του de Quervain εξέτασε προσεκτικά τα γονίδια που εμπλέκονται στη σηματοδότηση κορτιζόλης. Συγκεκριμένα, καθόρισαν το βαθμό στον οποίο αυτά τα γονίδια υπόκεινται σε χημική ρύθμιση από ομάδες μεθυλίου στο μόριο DNA. Ο Vanja Vukojevic, ένας από τους κύριους συγγραφείς της μελέτης, ανέλυσε τη μεθυλίωση του DNA σε δύο ομάδες ατόμων που επλήγησαν από τραύμα, δηλαδή 463 επιζώντες από τον εμφύλιο πόλεμο της Ουγκάντας και 350 επιζώντες της γενοκτονίας στη Ρουάντα.
Και στις δύο ομάδες, εκείνοι που έδειξαν ισχυρότερη ρύθμιση του γονιδίου NTRK2 είχαν μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης PTSD. Οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης να αποκλείσουν με υψηλό βαθμό βεβαιότητας ότι, το ίδιο το τραύμα οδηγεί σε μια τροποποιημένη ρύθμιση αυτού του γονιδίου. Δεν βρήκαν καμία σχέση μεταξύ της σοβαρότητας του τραύματος και της έκτασης της μεθυλίωσης του DNA, γεγονός που υποδηλώνει ότι το τελευταίο υπήρχε πριν από την τραυματική εμπειρία.
Ασθενέστερη μνήμη
Αρκετές βασικές μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι το γονίδιο NTRK2 παίζει βασικό ρόλο στο σχηματισμό μνήμης. Πράγματι, στην τρέχουσα μελέτη, τα άτομα με ισχυρότερη ρύθμιση αυτού του γονιδίου είχαν λιγότερες τραυματικές αναμνήσεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι ο ρυθμιστικός μηχανισμός – μεθυλίωση DNA στο γονίδιο NTRK2 – συνδέθηκε επίσης με τη μνήμη σε 568 μη τραυματισμένα άτομα. Εκείνοι με ισχυρότερη μεθυλίωση του γονιδίου είχαν χειρότερη απόδοση όταν θυμόνταν εικόνες που είχαν δει προηγουμένως. Έδειξαν επίσης, μεταβαλλόμενη εγκεφαλική δραστηριότητα σε περιοχές σημαντικές για τη μνήμη κατά τη διάρκεια των δοκιμών.
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η αυξημένη ρύθμιση του γονιδίου NTRK2 μειώνει το σχηματισμό μνήμης. Ως αποτέλεσμα, οι τραυματικές εμπειρίες δεν εδραιώνονται στη μνήμη, μειώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης PTSD. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι αυτός ο μηχανισμός θα συμβάλει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών, οι οποίες μπορούν επίσης να βοηθήσουν σε περιπτώσεις υπάρχουσας PTSD, αποτρέποντας τις επαναλαμβανόμενες δυσάρεστες αναμνήσεις να ενισχύσουν περαιτέρω την τραυματική μνήμη.
Η τρέχουσα μελέτη είναι μέρος του Έργου Μνήμης της Γενετικής Γενετικής της Transfaculty Research Platform Molecular and Cognitive Neurosciences, με επικεφαλής τον καθηγητή Andreas Papassotiropoulos και τον καθηγητή Dominique de Quervain. Ο στόχος είναι να μεταφερθούν τα ευρήματα από τη βασική έρευνα σε κλινικά έργα, το συντομότερο δυνατό.
Πηγή: Sciencedaily.com
