Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ένα αρνητικό συναίσθημα, επιχειρούν αυθόρμητα να το ελέγξουν, για να μην τους κυριεύσει ή τους απειλήσει. Εάν μπορούσαν, θα το ξεφορτώνονταν άμεσα ή θα το απέφευγαν εντελώς· σπάνια όμως θα αναρωτιόνταν αν αξίζει να το σκεφτούν βαθύτερα.
Γι΄αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, πολύς κόσμος χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «διαχειρίζομαι τον θυμό» ή «απαλάσσομαι από το μίσος» αντί να πει «εξοικειώνομαι με τα συναισθήματα».
Είναι δύσκολο να θέσουμε υπό έλεγχο ένα ισχυρό αρνητικό συναίσθημα· όσο περισσότερο προσπαθούμε να το ελέγξουμε, τόσο αυτό δυναμώνει και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Ακόμα και αν προσωρινά καταφέρουμε να το καταπνίξουμε, αυτό θα επανέλθει.
Σκεφτείτε ότι ένα ισχυρό αρνητικό συναίσθημα είναι σαν τη λάσπη που αναδεύεται σε ένα ενυδρείο. Το τελευταίο που θα έκανε κανείς για να δει το ψάρι, θα ήταν να βυθίσει τα χέρια του στο θολό νερό και να προσπαθήσει να κάνει τη λάσπη να κατακαθίσει στον πάτο.
Όσο περισσότερο τη σπρώχνει, τόσο περισσότερο την αναδεύει. Παρόμοια, όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, αυτό που κάνουμε είναι να το καταπιέζουμε. Και, δυστυχώς, όσο περισσότερο το καταπιέζουμε, τόσο αυτό θα βγαίνει στην επιφάνεια.
Επομένως, τι κάνουμε; Πώς μπορούμε να καταλάβουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε αντί να τα καταστείλουμε;
Η απάντηση είναι απλή.
Πρέπει να διαχωρίσουμε την καθαρή ενέργεια των αρνητικών αισθημάτων από τις λεκτικές ταμπέλες, όπως «θυμός» και «μίσος», και ύστερα να παρακολουθήσουμε με ηρεμία αυτή την ενέργεια να μετατρέπεται σε κάτι άλλο.
Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι να μην προσκολληθούμε σε λέξεις όπως «θυμός», «μίσος» και «ζήλια», αλλά να δούμε την καθαρή ενέργεια που κρύβεται πίσω από τις ταμπέλες.
Εάν απογυμνώσουμε την επίμαχη λέξη και έρθουμε σε επαφή με την καθαρή ενέργεια, πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι το αρνητικό συναίσθημα είναι προσωρινό και αλλάζει χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
Όπως ένας καθρέφτης αντικατοπτρίζει ό,τι βρίσκεται μπροστά του, χωρίς να υπάρχει άποψη ή ταύριση με την εικόνα, έτσι κι εσείς απλώς να προβάλετε το αρνητικό συναίσθημα – για παράδειγμα, το θυμό – και να το παρατηρήσετε χωρίς εμπάθεια. Θα δείτε τον θυμό σιγά σιγά να μεταβάλλεται είτε για να αποκαλύψει ένα άλλο, βαθύτερο στρώμα συναισθημάτων, είτε γιατί εξασθενεί.
Εάν στο μεταξύ εμφανιστεί κι άλλο αρνητικό συναίσθημα, αντιμετωπίστε το με τον ίδιο τρόπο που διαχειριστήκατε τον θυμό σας.
Φαντάζομαι τώρα κάποιον να αναρωτιέται: «Τι το σπουδαίο υπάρχει στο να παρατηρείς απλώς κάτι; Με αυτό τον τρόπο δεν είναι σαν να αποφεύγεις την πραγματικότητα;»
Η απάντηση είναι ακριβώς το αντίθετο: δεν την αποφεύγεις, την αντικρίζεις κατάματα.
Αντί να παγιδεύεστε στα αρνητικά συναισθήματα, χωρίς αυτεπίγνωση, μπορείτε να βολιδοσκοπείτε και μετά να νιώθετε αυτό που απομένει. Όσο βελτιώνεστε, τόσο θα αντιλαμβάνεστε ότι το αρνητικό συναίσθημα δεν είναι απτή πραγματικότητα. Αναδύεται και βυθίζεται με φυσικό τρόπο μέσα στο πλαίσιο της συναίσθησης, ανεξάρτητα από τη βούληση.
Όταν γίνει κτήμα σας αυτή η αλήθεια, δεν θα κυριαρχείστε πια από αρνητικά συναισθήματα και θα τα αντιμετωπίζετε σαν περαστικά σύννεφα, και όχι σαν διακριτά γνωρίσματα της προσωπικότητάς σας.
Μην πολεμάτε τα αρνητικά σας συναισθήματα. Παρατηρήστε τα και εξοικειωθείτε μαζί τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Haemin Sunim «Όσα μπορείς να δεις μόνο όταν δεν βιάζεσαι» από τις εκδόσεις Πεδίο
