Η κρανίο-ιερή θεραπεία με σωματοσυναισθηματικη απελευθέρωση είναι σωματική θεραπεία, στην οποία με βάρος μόνο 5 γραμμαρίων αγγίζουμε το σώμα. Το σώμα αντιμετωπίζεται σαν μια σύνθετη ύπαρξη, που έχει την εσωτερική σοφία να βρει το ίδιο τον δρόμο του προς την υγεία, αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία. Το σώμα έχει όλα τα συστατικά που συνθέτουν το βιολογικό επίπεδο του και μέσα σ’ αυτό υπάρχουν όλα τα συναισθήματα, οι μνήμες, οι σκέψεις.
Για την κρανίο-ιερή θεραπεία δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτό που στην καθομιλούμενη ονομάζουμε σώμα και ψυχή. Έτσι το να πούμε ότι η κρανίο-ιερή θεραπεία είναι μια ψυχοσωματική θεραπεία, είναι ο πιο ακριβής ορισμός.
Το άγγιγμα της κρανίο-ιερής θεραπείας έχει δύο χαρακτηριστικά που είναι καταλυτικά ώστε να συμβεί η αφύπνιση της μνήμης του σώματος. Το πρώτο είναι το βάρος της. Το άγγιγμα της δεν ξεπερνά τα 5. Γρ. Αυτή η απαλή επαφή δίνει τη δυνατότητα στο σώμα να αφεθεί τελείως. Το δεύτερο είναι η απουσία κάθε πρόθεσης. Αυτός που αγγίζει δεν έχει τίποτ’άλλο να κάνει εκτός από το να είναι παρών με το άγγιγμα του και να αφουγκράζεται το σώμα .
Το άγγιγμα των 5. Γρ λοιπόν οδηγεί το σώμα σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης και τότε τα εγκεφαλικά κύματα γίνονται τύπου Θήτα ( όταν υπάρχουν τα κύματα Θήτα στον εγκέφαλο, τότε το σώμα έχει δυνατότητα αυτό-θεραπείας και βαθιάς ενόρασης) και το σώμα αρχίζει να ξετυλίγει τις μνήμες του.
Οι εικόνες που εμφανίζονται βοηθούν τον θεραπευόμενο να έρθει σε βαθύτερη επικοινωνία με το σώμα του. Η βαθιά χαλάρωση τον βοηθά να μην επεξεργάζεται «λογικοκρατικά» αυτό που βλέπει και αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και όταν του προτείνεται να πλησιάσει κάτι από την εικόνα και να συνομιλήσει μαζί του, το κάνει με μικρές αντιστάσεις. Ουσιαστικά συνομιλεί με το σώμα του, με τις μνήμες που έχει καταγεγραμμένες βαθιά, με στοιχεία του εαυτού του με τα οποία δεν μπορεί να έρθει σε επαφή, αν δεν χαλαρώσει βαθιά και δεν αφήσει όλα τα λογικά σχήματα που έχει δημιουργήσει για να λειτουργεί στην ζωή του.
Οι συνομιλίες με το σώμα είναι σαν συζητήσεις μικρών παιδιών: απλές, ξεκάθαρες με αλήθεια και ολόκληρα συναισθήματα. Και όπως τα μικρά παιδιά έχουν πάντα ένα αίτημα ξεκάθαρο και επίμονο, έτσι κ το σώμα αν θελήσει ο θεραπευόμενος να παραμείνει στην συζήτηση μαζί του μέχρι το τέλος, έχει ένα αίτημα ή μια πρόταση απλή κ ξεκάθαρη. Mια πρόταση που αφορά στην απόκτηση της υγείας και της ισορροπίας. Το σώμα έχει πάντα μια λύση για να φτάσει ο θεραπευόμενος στο πολυπόθητο «είμαι καλά».
Μένει μόνο να δούμε αν ο θεραπευόμενος θέλει να εμπιστευτεί αυτό που θα ακούσει από το σώμα του και να το κάνει πράξη. Αυτό το σημείο της θεραπείας είναι με άλλα λόγια το «αναλαμβάνω την ευθύνη για την υγεία μου». Αφού οι συνεδρίες έχουν επιτρέψει στον θεραπευόμενο να νιώσει, να εκφράσει βιώματα, τραύματα, συναισθήματα, αφού του έχει δώσει τη δυνατότητα η μνήμη του σώματος να εκφράσει παράπονα, φόβους και θυμούς που είχε μια ζωή κρυμμένα, είτε τα ήξερε είτε όχι, η θεραπεία φτάνει στο σημείο να προτείνει τη λύση.
Τι θα μπορούσε να κάνει ο ίδιος για να απαλλαχθεί από αυτό που τον ταλαιπωρεί, για να κάνει ένα βήμα προς την υγεία του. Το σώμα και η εσωτερική του σοφία που ξέρει να πει τι χρειάζεται ο κάθε θεραπευόμενος για να είναι υγιής και ισορροπημένος. Τα στάδια της ιατρικής πράξης διάγνωση-παρέμβαση-αποκατάσταση υπάρχουν και στην κρανίο –ιερή θεραπεία., αλλά γίνονται με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Αγγίζοντας τη μνήμη του σώματος” της Σεβαστιάνας Κουτρουμπάνου, εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ
