Ο έλεγχος στις σχέσεις συχνά προκαλεί αγώνες εξουσίας, απογοήτευση και δυστυχισμένο τέλος. Όποτε προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον, προσπαθείς να τον ελέγξεις. Όποτε προσπαθείς να κάνεις επιλογές για έναν άλλον άνθρωπο, επίσης προσπαθείς να τον ελέγξεις. Η σχέση σας δεν έχει πια να κάνει με αγάπη και σεβασμό· έχει να κάνει με χειραγώγηση και κυριαρχία. Θα προκύψει ένας αγώνας εξουσίας, θα υπάρξει πόλεμος, θα χάσουν και οι δύο πλευρές – εκτός αν εγκαταλειφθεί ο έλεγχος.
Η εγκατάλειψη του ελέγχου είναι συχνά το πρώτο βήμα προς μεγαλύτερη δημιουργικότητα, έμπνευση και θεραπεία. Χρειάζεται θάρρος όμως.
Θυμάμαι κάποτε μια πολύ διάσημη τραγουδίστρια που μου ζήτησε να κάνουμε συμβουλευτική σχέσεων, αλλά υπό τον απαράβατο όρο να μην της κάνω ερωτήσεις για τους γονείς της, τον πρώην άντρα της και την προσωπική της ζωή! Αλίμονο! Η προσπάθεια ελέγχου της ίδιας σου της θεραπείας είναι ένα από τα πιο κοινά εμπόδια για την ολοκλήρωση και την ευτυχία.
Ο έλεγχος προκαλεί συχνά μια «κράμπα» του νου, που σκοτώνει τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την πρόοδο. Τα τελευταία χρόνια, έχω συνεργαστεί στενά με κορυφαίους επιχειρηματίες που εξελίσσουν τις εταιρείες τους πέρα από την ξεπερασμένη νοοτροπία «διατάζω και ελέγχω», η οποία έχει συντελέσει τόσο πολύ στο πνίξιμο της διορατικής δράσης και της επιτυχίας. Αυτοί οι επιτυχημένοι άνθρωποι κατανοούν την αξία του να παραιτούνται συνεχώς από παλιά σχέδια, εικόνες και πολιτικές, για κάτι καλύτερο.
Διαβάστε επίσης: Χόρχε Μπουκάι: Η παγίδα που κρύβεται πίσω από την επιθυμία μας να θέλουμε αυτό που δεν έχουμε
Ο έλεγχος συχνά προδίδει μια προσπάθεια να «διαχειρίζεσαι» τη ζωή ολομόναχος. Μυρίζει εγώ, στενομυαλιά, φόβο για την αλλαγή, ακόμη και φόβο για την επιτυχία. Ο υπερβολικός έλεγχος μπορεί να μπλοκάρει την ικανότητά σου να δέχεσαι, να συνεργάζεσαι, να αναπτύσσεσαι και να έχεις συντροφικές σχέσεις.
Μπορεί να σε ξεκόψει από μια καλύτερη ιδέα, από καλύτερους τρόπους, από επιπλέον βοήθεια και από μεγαλύτερη αφθονία. Μπορεί να σε αφήσει περιχαρακωμένο στις δικές σου μικρές σκέψεις, έτσι ώστε να χάνεις την ευρύτερη εικόνα.
Πώς θα ξέρεις ότι ασκείς υπερβολικό έλεγχο; Είναι απλό.
Η ζωή σου δε θα δουλεύει για σένα. Όπου υπάρχει υπερβολικός έλεγχος, δεν υπάρχει ροή, δεν υπάρχει αφθονία, δεν υπάρχει χαρά.
Ο έλεγχος είναι η αχίλλειος πτέρνα που σέρνεις πίσω σου καθώς προχωρείς παραπατώντας μέσα από αγώνες, συγκρούσεις και πόνο. Ο πόνος είναι πάντα πρόβλημα ελέγχου. Όποτε πονάς, σου ζητιέται να παραιτηθείς από κάποιον έλεγχο, κάπου.
Στην ουσία, ο υπερβολικός έλεγχος σε αφήνει πάντα να το παίζεις μικρός. Σε αποσυνδέει από τον έμφυτο εαυτό σου. Αναχαιτίζει την ανάπτυξή σου. Η δημιουργικότητα γίνεται δυσκοίλια. Οι επιλογές σου είναι περιορισμένες. Μένεις να παίζεις με το διάβολο που γνωρίζεις. Χάνεις τις κορυφές. Αντίθετα, οι ανταμοιβές για την παραίτηση από τον έλεγχο περιλαμβάνουν νέα ανάπτυξη, νέες περιπέτειες και νέα ευημερία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Robert Holden «Στροφή Στην Ευτυχία» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
