Το Ρέικι επανήλθε στο σύγχρονο θεραπευτικό στερέωμα το 1922 από τον Ιάπωνα θεολόγο, Μικάο Ουσουί. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή – αυτήν που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Hawayo Takata, την Χαβανέζα Μάστερ Ρέικι η οποία διέδωσε το Ρέικι στον Δυτικό Πολιτισμό στη δεκαετία του 1940 – μια μέρα ο κύριος Ουσούι δίδασκε Χριστιανισμό σε τάξη Πανεπιστημίου Θεολογίας, στην Ιαπωνία. Ένας φοιτητής του ζήτησε περαιτέρω διευκρινήσεις για το πως ακριβώς ο Ιησούς έκανε τα θαύματα. Ο νεαρός φοιτητής έπιασε στην κυριολεξία αδιάβαστο τον καθηγητή του ο οποίος δεν είχε ιδέα πως έκανε τα θαύματα ο Ιησούς κι ούτε είχε αναρωτηθεί ποτέ του ως τότε. Κι επειδή οι Ιάπωνες τα παίρνουν προσωπικά κάτι τέτοια, ο κύριος Ουσούι απέφυγε το χαρακίρι αλλά βάλθηκε ν’ ανακαλύψει τον τρόπο των θαυμάτων.
Στην αρχή διάβασε ό,τι είχε διαθέσιμο στη δική του βιβλιοθήκη αλλά και του Πανεπιστημίου όπου δίδασκε. Δεν έμεινε όμως ικανοποιημένος με τ’ αποτελέσματα κι έτσι αποφάσισε να ψάξει βαθειά για το θέμα πηγαίνοντας σε θεολογικές σχολές της Δύσης. Πέρασε αρκετά χρόνια στην Αμερική, κι επισκέφτηκε Πανεπιστήμια και Μονές δίχως όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η περιήγησή του συνεχίστηκε στην Ευρώπη και από εκεί στην Ασία, σε θεραπευτήρια και μονές του βουδισμού.
Στο Θιβέτ ήταν τα πρώτα πρακτικά χειρόγραφα που βρήκε για θεραπεία με τεχνικές συγκέντρωσης ενέργειας στα χέρια και σύμβολα τα οποία με την κατάλληλη χρήση έφερναν θεραπευτικά αποτελέσματα. Και πάλι όμως δεν είχε συλλάβει την όλη διαδικασία μέχρι που αποφάσισε να νηστέψει και να διαλογιστεί ο ίδιος πάνω σε αυτό το θέμα.
Έτσι, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, αποσύρθηκε σ’ ένα γιαπωνέζικο βουνό όπου έπεσε σε βαθειά περισυλλογή για 21 ημέρες, ελπίζοντας να του αποκαλυφθεί η θεραπευτική διαδικασία. Κι έτσι κι έγινε. Δεν ξέρουμε πως ακριβώς, αλλά πάντως έγινε και ο Μικάο Ουσούι είχε πια τη γνώση και τη δεξιότητα να θεραπεύει τον εαυτό του και άλλους μόλις τελείωσε την περισυλλογή του. Μια περισυλλογή, η οποία έγινε μετά από αυτό το μεγάλο ταξίδι ανάμεσα στους πνευματικούς πολιτισμούς και κάνοντας τον γύρω του κόσμου.
Γιάτρεψε πολύ γρήγορα το πόδι του καθώς το χτύπησε κατεβαίνοντας από το βουνό. Γιάτρεψε και το πρησμένο δόντι της μικρής σερβιτόρας που του έφερε φαγητό στο πρώτο μαγερειό που συνάντησε μπροστά του. Ο ενθουσιασμός του δεν τον εγκατέλειψε ποτέ και ίδρυσε κλινική στην οποία θεράπευε ασθενείς, οι οποίοι με τη σειρά τους εκπαιδεύονταν από τον ίδιο και γινόντουσαν κι εκείνοι θεραπευτές.
Η Hawayo Takata εκπαιδεύτηκε από μαθητή του Ουσούι, τον Chujiro Hayashi και έφερε το Ρέικι στη Δύση, εκ πρώτης στην πατρίδα της τη Χαβάη, κι έπειτα στην Αμερική.
Από τότε το Ρέικι έχει σταθερούς οπαδούς, είτε θεραπευτές ή θεραπευόμενους, αν και για πολύ κόσμο παραμένει απλά, ακαταλαβίστικο. Ο μόνος τρόπος μέχρι και σήμερα για να δει κάποιος αν το Ρέικι λειτουργεί γι’ αυτόν, είναι η δική του βιωματική εμπειρία, να λάβει δηλαδή Ρέικι από έναν εξειδικευμένο θεραπευτή και να παρατηρήσει τα αποτελέσματα. Αυτός δεν είναι και ο μόνος τρόπος για όλα όσα θέλουμε να γνωρίσουμε όμως;
