Αξίζει να διαβάσεις τη βιογραφία του Τόμας Έντισον. Οραματιστής, ιδιοφυΐα και άνθρωπος που ήξερε να αρπάζει τις ευκαιρίες, υπήρξε συνάμα κι ένας λαμπρός εφευρέτης που έκανε την καλύτερη δυνατή χρήση του χρόνου του πάνω στον πλανήτη.
Παρόλο που δεν συμπλήρωσε παρά μόνο έξι μήνες τυπικής εκπαίδευσης, σε ηλικία οχτώ ετών είχε ήδη διαβάσει αρκετά κλασικά έργα, όπως το βιβλίο ” Η Παρακμή και η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας”, ενώ σε ηλικία τριάντα ετών είχε ήδη εφεύρει το φωνόγραφο, τη γνωστή συσκευή για την εγγραφή και αναπαραγωγή του ήχου.
Αυθεντία στη θετική σκέψη, όταν κάποιος τον ρώτησε προς το τέλος της ζωής του, οπότε και ήταν πια σχεδόν κωφός, γιατί δεν εφηύρε κάποιο ακουστικό βοήθημα, ο Έντισον αποκρίθηκε: “Εσείς πόσα σημαντικά πράγματα ακούσατε τις τελευταίες είκοσι τέσσερις ώρες;”
Κι έπειτα πρόσθεσε με ένα μειδίαμα : “Ένας άνθρωπος που είναι αναγκασμένος να φωνάζει, δεν μπορεί ποτέ να πει ψέματα”.
Ωστόσο, αυτό που κυρίως συγκρατώ σχετικά με εκείνο τον τόσο ιδιαίτερο άνθρωπο είναι η σπάνια ικανότητά του να παραμένει ακμαίος με μόνο τέσσερις ώρες ύπνου.
” Ο ύπνος είναι σαν ναρκωτικό”, εξηγούσε. “Αν παίρνεις μεγάλη δόση, σε αποχαυνώνει. Χάνεις χρόνο, ζωτικότητα και ευκαιρίες”.
Οι περισσότεροι από εμάς κοιμόμαστε πολύ περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε. Λέμε στον εαυτό μας ότι, για να αποδώσουμε όσο καλύτερα μπορούμε, έχουμε ανάγκη τουλάχιστον οχτώ ώρες κάτω από το πάπλωμα.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι είμαστε ικανοί να τα καταφέρουμε με πολύ λιγότερο ύπνο, ανατριχιάζουμε και μόνο με την ιδέα.
Κι όμως, όπως ανέφερα και σε ένα προηγούμενο μάθημα, το σημαντικό δεν είναι η ποσότητα του ύπνου. Αυτό που πραγματικά μετρά είναι η ποιότητα του ύπνου σου.
Θυμήσου εκείνες τις περιόδους που όλα στη ζωή σου πήγαιναν καλά. Προόδευες στη δουλειά σου, ήσουν ικανοποιημένος με τις σχέσεις σου και ένιωθες ότι ο εσωτερικός σου κόσμος εξελισσόταν. Ήσουν πλημμυρισμένος με ενέργεια και ζούσες παθιασμένα κάθε λεπτό της ζωής σου. Κι αν δεν διαφέρεις από τους περισσότερους ανθρώπους, θα θυμηθείς επίσης ότι εκείνο τον καιρό μπορούσες να τα βγάλεις πέρα με λιγότερο ύπνο.
Η αλήθεια είναι πως υπήρχαν τόσα πράγματα που σε ενθουσίαζαν, ώστε δεν ήθελες να χάνεις χρόνο μένοντας πολλές ώρες στο κρεβάτι.
Σκέψου τώρα κι εκείνες τις εποχές της ζωής σου που τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Η δουλειά σου ήταν εξουθενωτική, οι άνθρωποι που συναναστρεφόσουν σε τρέλαιναν και δεν σου έμενε καθόλου χρόνος για τον εαυτό σου.
Στη διάρκεια εκείνων των περιόδων, μάλλον κοιμόσουν περισσότερο από το συνηθισμένο. Ίσως, μάλιστα, τα Σάββατα και τις Κυριακές να κοιμόσουν ως τις δύο το μεσημέρι (στις δύσκολες περιόδους, συχνά χρησιμοποιούμε τον ύπνο για να δραπετεύουμε από την πραγματικότητα).
Αλλά πώς ένιωθες όταν τελικά σηκωνόσουν από το κρεβάτι;
Σίγουρα θα ήσουν αποπροσανατολισμένος και κουρασμένος και δεν θα ένιωθες τον παραμικρό ενθουσιασμό για τη ζωή.
Επομένως, αυτό που έχει σημασία δεν είναι πόσες ώρες κοιμάσαι, αλλά πόσο ανανεώνεται η ενέργεια του σώματός σου.
Βάλε στόχο να περνάς λιγότερο χρόνο στο κρεβάτι, αλλά να αποκτήσεις ένα μοτίβο καλύτερου και βαθύτερου ύπνου.
Πρέπει να αντιληφθείς ότι το αίσθημα της κόπωσης είναι συχνά μια επινόηση του νου σου και οφείλεται στο γεγονός ότι κάνεις πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις.
Και θυμήσου τα σοφά λόγια του Χένρι Ουότσγουερθ Λόνγκφέλοου:
“Τα ύψη που άγγιξαν και κράτησαν κάποιοι
μεγάλοι άντρες
δεν κατακτήθηκαν σε μια πτήση ξαφνική,
αφού εκείνοι, μόνοι, όταν γύρω τους οι
σύντροφοι κοιμούνταν, μοχθούσαν και
σκαρφάλωναν μέσα στη νύχτα”.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma “Ποιος θα κλάψει όταν πεθάνεις;” από τις εκδόσεις Διόπτρα
