Ο αληθινός τελειομανής είναι εκείνος που βλέπει τα πάντα κάτω από ένα τέλειο φως. Είναι ο μυστικιστής που έχει εμπιστοσύνη στην τελειότητα με την οποία ξεδιπλώνεται η ζωή. Είναι ο θεατής που παρακολουθεί τον κόσμο να αντανακλά την κάθε σου πεποίθηση. Είναι ο θεραπευτής που βλέπει την αληθινή σου ολότητα. Είναι ο εραστής που ξέρει πως είσαι η τέλεια αγάπη.
Οι άνθρωποι που αυτο-αποκαλούνται τελειομανείς, συνήθως δεν είναι τόσο ευτυχισμένοι. Αντίθετα, είναι απόλυτα δυστυχισμένοι. Υφίστανται μόνιμη Ιερά Εξέταση και αβάσταχτα μαρτύρια από τα ίδια τους τα χέρια. Τυραννιούνται από τα απλησίαστα κριτήρια που έχουν θέσει για τον εαυτό τους.
Αυτο-σταυρώνονται με καρφιά κριτικής, κατωτερότητας και έλλειψης. Και μετά θάβονται ζωντανοί κάτω από τις επικρίσεις τους. Πάνω απ’ όλα, δεν έχουν αυτο-αποδοχή, δεν έχουν συμπόνια, καλοσύνη και ευτυχία.
Οι υποτιθέμενοι τελειομανείς ετοιμάζονται πάντα να γίνουν ευτυχισμένοι, αλλά δεν είναι ποτέ εντελώς έτοιμοι. Βρίσκονται σε συνεχή προετοιμασία, δουλεύουν πάντα και προσπαθούν να πετύχουν την ευτυχία, αντί να είναι ευτυχισμένοι. Αναζητούν πάντα την τέλεια αγάπη, αντί να δίνουν αγάπη. Έχουν ένα σχέδιο για τα πάντα – και το σχέδιο δεν λειτουργεί ποτέ. Στην πραγματικότητα, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο σχετικά μ’ αυτό που ισχυρίζονται ότι θέλουν.
Οι τελειομανείς “ανανίζονται” συνεχώς. Έχουν ένα μυστικό φάκελο γεμάτο από “αν”, που περιλαμβάνει τους απολύτως αναγκαίους όρους για οτιδήποτε.
Για παράδειγμα, θα είναι ευτυχισμένοι “αν υπάρχει κάποιος απόλυτα θεμιτός λόγος”, “αν το αξίζω πραγματικά”, “αν είμαι καλός”, “αν είμαι τέλειος”, “αν έχω την τέλεια σχέση”, “αν δεν χρησιμοποιώ κινητό”, “αν με συμπαθούν όλοι”, “αν είναι όλοι τέλειοι”, “αν είναι πρώτα όλοι οι άλλοι ευτυχισμένοι”.
Οι τελειομανείς είναι υπερβολικά απασχολημένοι με τον ανανισμό για να ερωτευθούν. Οι έρωτές τους είναι συνήθως βραχύβια έπη, γεμάτα φαντασία, βάθρα και βέλη που διαπερνούν καρδιές. Θέτουν υπερβολικά πολλούς όρους στον έρωτα.
Για παράδειγμα, ο σύντροφός τους θα είναι τέλειος μόνο αν έχει το κατάλληλο ύψος, το κατάλληλο σώμα, το κατάλληλο χρώμα μαλλιών και την κατάλληλη ηλικία. Επίσης, αν είναι συνεχώς χαρούμενος, αν δεν έχει ποτέ ανάγκες, αν δεν έχει ελαττώματα και αν είναι απόλυτα φωτισμένος.
Φυσικά, όλοι αυτοί οι όροι είναι η τέλεια κάλυψη για την τεράστια αμφιβολία τους για τον εαυτό τους, το φόβο της οικειότητας και το φόβο της αγάπης.
Ο τελειομανής ανανίζεται στη δουλειά 9 με 5. Θα είναι καλός στη δουλειά του “αν δεν κάνω ούτε ένα λάθος”, “αν έχω δίκιο σε όλα”, “αν τα καταφέρνω όλα τέλεια και στην ώρα τους”, “αν δεν μου ξεφύγει ούτε μια τελεία”.
Προσπαθεί να αντισταθμίσει την ανελέητη αμφιβολία που τρέφει για τον εαυτό του με κοπιαστική προσπάθεια, υπερβολικό έλεγχο, περιττή ακαμψία και άλλες αυτο-υπονομευτικές συμπεριφορές. Τίποτα δεν είναι αρκετά καλό, επειδή προβάλλει το “δεν είμαι αρκετά καλός” σε όλα όσα κάνει.
Ανανίζεσαι ποτέ; Ποια είναι τα “αν” που βάζεις πριν επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι ευτυχισμένος; Αν συμβαίνει τι, θα μπορέσεις να έχεις εσωτερική γαλήνη; Αν υπάρχει τι, θα αφεθείς να απολαύσεις την τέλεια αυτοαποδοχή;
Αφιέρωσε τώρα μια στιγμή για να συμπληρώσεις τις επόμενες φράσεις. Λέγε την κάθε πρόταση δέκα φορές και γράψε κάθε “αν” που σου έρχεται στο νου:
“Θα είμαι ευτυχισμένος αν…”
“Θα νιώθω καλά με τον εαυτό μου αν…”
“Θα είμαι πραγματικά επιτυχημένος αν….”
“Θα αγαπηθώ αν…..”
“Θα αγαπάω το σύντροφό μου αν…..”
Όποτε μοχθείς, πονάς, χρονοτριβείς, νιώθεις χαμένος ή ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, πιθανότατα ανανίζεσαι σε σχέση με κάτι.
Οι τελειομανείς είναι θλιμμένοι κλόουν. Προσπαθούν να κάνουν ταχυδακτυλουργίες με όρους και κανόνες που δεν είναι αληθινοί. Σκοντάφτουν πάνω σε ανέφικτα κριτήρια και σπάνε τα μούτρα τους.
Κυνηγούν την ευτυχία αντί να αφήνουν την εσωτερική τους ευτυχία να αφρίσει σαν σαμπάνια και ν’ ανέβει στην επιφάνεια. Αναζητούν τον τέλειο σύντροφο αντί να είναι τέλειοι σύντροφοι. Είναι τυφλοί απέναντι στη δική τους τελειότητα. Δε βλέπουν τη δική τους ομορφιά, τη δική τους ακεραιότητα και το θαύμα.
Η τελειομανία είναι απάτη. Είναι αυτο-επίθεση μασκαρεμένη σαν “υψηλά κριτήρια”, είναι το εγώ μεταμφιεσμένο σε αρχοντιά, είναι φόβος και απαξία που παριστάνουν κάτι ηρωικό. Είναι προσωπική κόλαση που σε βασανίζει με υποσχέσεις που δεν κρατιούνται ποτέ.
Κάθε φορά που παραιτείσαι από ένα “αν”, από έναν όρο ή έναν κανόνα, έρχεσαι πιο κοντά στην τέλεια, χωρίς όρους ευτυχία.
Κάθε φορά που παραιτείσαι από το τέλειο σχέδιό σου, κάνεις χώρο για κάτι μεγαλύτερο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Robert Holden “Στροφή στην Ευτυχία” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
