Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που να μην έχει ονειρευτεί κάποια στιγμή έναν τέλειο κόσμο, μια ανύπαρκτη χώρα στην οποία να μην μπορεί να εισβάλει η θλίψη.
Ίσως να μην το συνειδητοποιούμε, αλλά οι περισσότεροι έχουμε αυτό το όνειρο στα μύχια της καρδιάς μας. Ακόμα κι όταν εργαζόμαστε και κάνουμε αποταμίευση για ν’αποκτήσουμε αυτό το σπίτι των ονείρων στην τέλεια γειτονιά, υποπτεύομαι πως στο πίσω μέρος του μυαλού μας αιωρείται επίμονα η ιστορία του Σάνγκρι-Λα, της κρυμμένης πόλης της τελειότητας, που δεν αγγίζει ο χρόνος και τα δάκρυα.
Από την επιθυμία ν’απομακρυνθούμε από τη θλίψη δεν πηγάζει μόνο η επιδίωξη του πλούτου και των υλικών αγαθών αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητές μας. Ακόμα και η ενασχόλησή μας με χόμπι, με διανοητικές δραστηριότητες ή με σχέσεις ίσως να είναι προσπάθειες δημιουργίας ενός μικρού κόσμου διαρκούς ομορφιάς και αρμονίας, στον οποίο δεν μπορεί να εισχωρήσει η αταξία και η στενοχώρια.
Σπαταλάμε το καλύτερο μέρος της ζωής μας προσπαθώντας να δημιουργήσουμε το τέλειο προσωπικό περιβάλλον, κάτι σαν μια φυσαλίδα που θα μας απομονώνει από οτιδήποτε δυσάρεστο.
Όμως η θλίψη υφαίνεται μέσα στον καμβά της ζωής. Ο πόνος, η απογοήτευση, η κατάθλιψη, η ασθένεια, η στέρηση, η αίσθηση της ανεπάρκειας στην εργασία μας ή στις σχέσεις μας…. ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίζεται επ’άπειρον.
«Να τακτοποιείς τα πάντα κατά τη βούληση και την κρίση σου», λέει ο Τόμας α Κέμπις. «Θα διαπιστώνεις πάντα ότι πρέπει εξ ανάγκης να υποφέρεις κατά κάποιον τρόπο, είτε το θέλεις είτε όχι. Κι έτσι θα βρίσκεις πάντα το Σταυρό».
Υπάρχει άραγε κάποιο νόημα σ’αυτό το πρότυπο, μέσα στην αναπόφευκτη σύμμιξη θλίψης και χαράς;
Οι μυστικιστές απαντούν καταφατικά.
Αν τα δάκρυα είναι ένα γεγονός της ζωής, έχουν να μας διδάξουν πολλά μαθήματα· και το πρώτο είναι να μάθουμε να ισορροπούμε μέσα στις αναπόφευκτες θύελλες της ζωής. Όταν αποκτήσουμε αυτή την ικανότητα, πολλές προσωπικές θλίψεις χάνονται. «Η ζωή θα είναι πάντοτε γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες», συνήθιζε να λέει η γιαγά μου. «Δεν χρειάζεται όμως να τις ανεβαίνεις και να τις κατεβαίνεις. Μπορείς να διδάξεις το νου σου να είναι ήρεμος και θετικός οτιδήποτε κι αν συμβαίνει».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Έκναθ Ησγουάραν «Η Αρχέγονη Καλοσύνη» από τις εκδόσεις Καστανιώτη
